Przyjęta przez pomysłodawców tomu koncepcja potamofilologii wpisuje się w dość popularny w ostatnim czasie nurt od-czytywania literatury (czy szerzej – kultury) przez pryzmat wybranego zjawiska / pojęcia, traktowanego jako rodzaj metafory tłumaczącej tekst i jego otoczenie. Zgrabne połączenie rzeki (potamos) i literatury (logos) w przedstawionym projekcie wpisuje się w coraz silniej rozbrzmiewającą w świecie interpretacji krytykę geopoetycką, która za rozważaniami Kennetha White’a proponuje namysł nad literaturą łączący metafizykę fizyczności, momentalność i świadomość geograficzną z genius loci, z indywidualnym przeżyciem i doświadczeniem, prowadzącym czytającego do odkrywania swojego miejsca w świecie. Poniekąd, w przyjętym przez pomysłodawców zbiorze interpretacji pobrzmiewa nuta antropologiczna, wykorzystująca narzędzia antropologii filozoficznej oraz kulturowej spod znaku antropologii zmysłów, antropologii przestrzeni czy antropologii przedmiotu, co wpisuje je w dyskurs tożsamościowy toczący się w polskiej kulturze obecnie. Tym samym Rzeka i jej pochodne stają się dla autorów figurą czytania teraźniejszości, zaś sama potamofilologia jawi się jako rodzaj metafizyki doświadczalnej.

 (Z recenzji wydawniczej prof. AJD dr hab. Adama Regiewicza)