Poznajcie Natalię – wyrachowaną i dwulicową czterdziestolatkę. Nie wierzy w nic i w nikogo, nawet w samą siebie. Bez skrępowania mówi to, co myśli, to co i my często myślimy o ludziach i otaczającej nas rzeczywistości, ale nie mamy odwagi powiedzieć tego głośno. Nazywa uczucia po imieniu i łamie wszelkie tabu, bezwzględnie obnażając naturę ludzką.

Natalia, która nie wierzy w niebo, ale bywa w piekle, właśnie pochowała matkę. Pozostali jej: babka ortodoksyjna katoliczka, nastoletnia córka przechodząca młodzieńczy bunt, żonaty kochanek, dwie przyjaciółki oraz były mąż ze swoją nową rodziną. Natalia próbuje – nieskutecznie – rozliczyć się z własnym życiem.

Słabości, grzechy główne, związki międzyludzkie, relacje rodzinne, zależności i uwikłania, opowiedziane przez pryzmat dzieciństwa, dojrzewania i dorosłości czterdziestolatki.

Marta Kijańska - poetka i felietonistka; mówi o sobie „literatka”. Urodziła się w Warszawie w 1978 roku, studiowała w Warszawie i Krakowie. Mieszka w stolicy, chociaż wolałaby gdzieś w górach. Jest współautorką książek "Ziele szalonych", "Opowieści znad stołu i z kniei" i autorką opracowań o przyrodzie do książki "Dzikie serca". W 2013 roku ukazała się jej debiutancka powieść "(nie)winna". Ma na swoim koncie cztery tomiki poezji: "Ziarnko Goryczy", "Okruchy tęsknoty", "Okno życia", "Nigdy zawsze". Zrealizowała kilka filmów o ochronie środowiska i ekologii, była felietonistką miesięcznika literackiego „Bluszcz” i portalu NaTemat.pl. Oprócz pisania jej największą pasją jest: bieganie, czytanie i gotowanie.

Ta powieść z niebywałą szczerością, a zarazem autoironią, opisuje relacje, w jakie się wikłamy; mniej lub bardziej toksyczne (o ile w ogóle istnieją jakieś inne). Opowiedziana językiem pełnym emocji, rozpiętym między tragizmem a groteską, a przy tym bardzo współczesnym.

Michał Rusinek