O Zygmuncie Baumanie pisze Artur DomosÅ‚awski. Wielki powrót autora “KapuÅ›ciÅ„ski non-fiction”

O miłości nieuleczalnej i o małostkowym, okrutnym odrzuceniu.

O obcoÅ›ci i bezdomnoÅ›ci, w której trzeba siÄ™ zadomowić, gdy ciÄ™ z domu wypÄ™dzajÄ…, a tam, gdzie przyjmujÄ…, nie czujesz siÄ™ u siebie.

O antykomunizmie w Polsce po 1989 roku, który pozbawiÅ‚ nas wrażliwoÅ›ci na inne doÅ›wiadczenie i utrudniÅ‚ nam dostÄ™p do samowiedzy.

O decyzjach, które po latach wydajÄ… siÄ™ bÅ‚Ä™dne, lecz w chwili ich podejmowania wcale takie nie byÅ‚y.

O pisaniu opowieści o czyimś życiu.

O kimś, kto przez całe życie uciekał przed plagą nacjonalizmu, a ta ścigała go do końca.

O kimÅ›, kto nie przynależaÅ‚, nie pasowaÅ‚ do żadnej sitwy, koterii, szkoÅ‚y ani klanu – tak bardzo, że budziÅ‚ podejrzenia o pychÄ™.

O krytyku niesprawiedliwego Å‚adu, który mimo pesymizmu na krótkÄ… metÄ™ wierzyÅ‚, że na dÅ‚uższÄ… mamy szanse.