Wybór tekstów można by nazwać swoistym filozoficznym Vade mecum Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Vade mecum – czyli „idź ze mną”. Niekoniecznie „za mną”, lecz właśnie „ze mną”. A to znaczy także, że odwiedzać będziemy mogli także innych myślicieli, i to zarówno tych, od których będziemy się uczyć, jak i tych, z którymi przyjdzie nam dyskutować. (…) Ze wstępu prof. Władysława Stróżewskiego Książka została przygotowana w sposób mający na celu jak najpełniejsze zaprezentowanie filozofii Jana Pawła II. Cztery główne rozdziały wskazują na zasadnicze orientacje przedmiotowe, jakie dają się w niej wyodrębnić, a ich układ odpowiada też ich rzeczywistej chronologii. Najpierw bowiem Karol Wojtyła rozmyślał nad Bogiem, z biegiem czasu podejmując w swej refleksji kwestię człowieka, z początku w aspekcie bardzo konkretnej strony jego życia (dzieło Miłość i odpowiedzialność), potem zaś podstawowego wymiaru, prowadzącego do stworzenia syntezy dotychczasowych przemyśleń (Osoba i czyn). Gdy został papieżem, jego, z konieczności już nie akademicka, myśl filozoficzna zaczęła dotykać problemów kultury, współczesnego świata, jego perspektyw. W ostatniej części poszczególne fragmenty jego pism często zostały poprzedzone wyjątkami z innych filozofów, do których papież się odnosił lub do których, także na zasadzie opozycji, jego myśl można by odnieść. Obecne tu również urywki oficjalnych dokumentów papieskich, zamieszczane zaraz po fragmentach filozoficznych, z którymi korespondują, mają pomóc w ujęciu danych zagadnień w zazwyczaj już wyraźnie innym, niemniej równie ciekawym, komplementarnym dla filozoficznego, teologicznym świetle. Niewątpliwym walorem książki jest wnikliwy, interesujący wstęp profesora Władysława Stróżewskiego. Jak twierdzi profesor ”bogactwo myśli teologicznej pozwala uznać Ojca świętego Jana Pawła II za najwybitniejszego wśród papieży filozofa”.