Pierwsza biografia kultowej autorki literatury dziecięcej, której twórczość pobudza wyobraźnię kolejnych pokoleń młodych czytelników.

Mało o niej wiemy, choć Plastusia, którego stworzyła, zna każdy. Podobnie jak Rogasia z Doliny Roztoki. Któż nie czytał o ich przygodach? A przecież obok tych dwóch stoją „Kajtkowe przygody”, „Dzieci z Leszczynowej Górki”, „Głos przyrody” i wiele innych.

Maria Kownacka stała się matką chrzestną dziecięcej wyobraźni, choć przez lata pisarstwo nie było jej głównym zajęciem. Ta obdarzona ogromną wrażliwością społecznica w majątku męża swojej siostry prowadziła szkółkę dla dzieci z czworaków, czym zapracowała sobie na przezwisko „Siłaczka z Krzywdy”, pracowała w bibliotece naukowej Ministerstwa Reform Rolnych, należała do zespołu „Promyka” i tworzyła Teatr Baj.

Na kartach książki poznajemy najpierw obdarzoną bogatą wyobraźnią panienkę wychowaną w dworku, potem tułającą się po rodzinie sierotę, wreszcie wojenną uchodźczynię i autorkę dziecięcych bestsellerów. Historia jej życia jak zwierciadło odbija przemiany niespokojnego XX wieku: dwie wojny, burzliwe i pełne nadziei lata międzywojenne, upadek kultury ziemiańskiej i przejęcie władzy przez komunistów.

To opowieść o kobiecie, która nie skorzystała z wytyczonej drogi i pomimo trudności wybrała swoją ścieżkę. I gdzieś w głębi duszy do końca została małą dziewczynką, która kochała opowieści i przyrodę.

 

Fascynująca, refleksyjna opowieść o życiu pisarki i okrucieństwie historii, z którą splótł się jej los: od młodzieńczej próby samobójczej do umiłowania życia w podeszłym wieku, od pierwszej romantycznej miłości do miłości ostatniej, zbyt późnej, tragicznie chybionej, od poważnych zapisków młodziutkiej dziewczyny do pisanych na przekór żywiołowi czasu książek pełnych dziecięcej beztroski. Opowieść o najtrudniejszej z ksiąg: księdze życia, najszybciej zapominanej księdze dziecięcego pisarza. -