Doskonała powieść o dorastaniu, zniweczonych marzeniach, o miłości i nienawiści, o wojnie która wdziera się między ludzi i niszczy istniejące między nimi relacje, do niedawna dobrosąsiedzkie.

Przynależność narodowa, do tej pory nieistotna w codziennych kontaktach, nagle stała się najważniejszą kategoryzacją. Wczoraj jedynie mieszkańcy Lwowa, dziś- przedstawiciele różnych narodów.

Zaczyna się sielankowo. Zanim Ukraińców, Polaków i Żydów podzielą narodowościowe animozje, wciąż są tylko sąsiadami, którzy życzliwie uśmiechają się do siebie na ulicy. Jest rok 1938, jeszcze pokój. Wielokulturowy Lwów tętni życiem, gwarem i beztroską radością. Mieszkańcy nie przejmują się zbierającymi się na niebie czarnymi chmurami, zwłaszcza ci nastoletni mieszkańcy miasta, Lilka i jej koleżanki, dla których największym życiowym zmartwieniem jest zbliżająca się matura. Chodzą do szkoły, zakochują się, piszą listy miłosne, uczą się, cieszą się życiem i osiąganą właśnie dorosłością, której bronią jak niepodległości. Nie wiedzą jeszcze, że to ich ostatnia szczęśliwa wiosna, że już niebawem przejdą przyspieszone dorastanie, że skończą się beztroskie lata i trzeba będzie zmierzyć się z upiorami wojny i nauczyć się rozpoznawać wrogów pośród ludzi znanych od urodzenia, sąsiadów, przyjaciół (?). Trzeba będzie wiedzieć, komu zaufać i co zrobić, żeby nie stracić wiary, ponieważ wojna okaże się sprawdzianem człowieczeństwa, który nie będzie miał nic wspólnego z narodowością, językiem ani z wyznawaną religią.

Autorka w sposób wiarygodny oddaje realia tamtego świata, obrazowo przedstawia łączące ludzi trudne relacje w jeszcze trudniejszych czasach.

We Lwowie urodzili się moi dziadkowie. Po wojnie przyjechali na Ziemie Odzyskane, ale do końca życia nosili w sercu tamten świat katulających się tramwajów, śpiewnie zaciągających handełesów i burzliwej młodości, spędzonej w tym najpiękniejszym z miast.

Magdalena Kawka – z wykształcenia socjolog, z zamiłowania pisarz, z upodobania wolny strzelec. Szczęśliwa, że z tych klocków dało się zbudować spójną przestrzeń. Współpracowała z magazynami zajmującymi się problematyką wychowania. Jest autorką poradnika dla rodziców „Przygody Kosmatka kilkulatka” i powieści „Sztuka latania”, „Alicja w krainie konieczności”, „Wyspa z mgły i kamienia”, „W zakątku cmentarza, czyli koniec wieczności” oraz „Rzeka zimna”, za którą dostała nagrodę na FLK w Siedlcach w 2012 r. Wspólnie z Robertem Ziółkowskim napisała książkę „Tuż za rogiem”, traktującą o trudnych relacjach w małżeństwie.