Przepisy prawa pracy umożliwiają pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Należy przez to rozumieć zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika. Podnoszenie kwalifikacji jest możliwe z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą. Jeżeli pracodawca zdecyduje się na skierowanie pracownika na naukę lub zgodzi się na dokształcanie podjęte z inicjatywy pracownika, powinien zapewnić mu możliwość skorzystania z urlopu szkoleniowego i zwolnić z całości lub części dnia pracy w wymiarze niezbędnym na czas uczestnictwa w zajęciach z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Przy podejmowaniu decyzji o pomocy przy podnoszeniu kwalifikacji przez pracowników pracodawca ma pełną swobodę. Powinien jednak pamiętać, że jego swobodę ograniczają regulacje nakazujące równe traktowanie wszystkich pracowników. Muszą być oni traktowani w taki sam sposób w zakresie warunków zatrudnienia oraz dostępu do szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe.

Pracodawca zawiera z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe pisemną umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Nie dotyczy to sytuacji, gdy zatrudniający zrezygnuje ze zobowiązania pracownika do pozostawania w zatrudnieniu przez określony czas po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych i ewentualnego zwrotu kosztów.

Pewne uprawnienia mogą być przyznane także pracownikowi zdobywającemu lub uzupełniającemu wiedzę i umiejętności bez zgody lub bez inicjatywy pracodawcy. Są to przeważnie zwolnienie z całości lub części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia za ten czas oraz urlop bezpłatny. Wymiar tych zwolnień i urlopu ustala się w porozumieniu zawieranym między pracodawcą a pracownikiem.