Książka to studium psychoanalityczne, wnikające w ukryte, głębokie treści szczególnej więzi emocjonalnej Zygmunta Krasińskiego z Delfiną Potocką, w powiązaniu z analizą  wagi tragicznych okoliczności biograficznych poety: utraty matki w  dzieciństwie i  uwikłania przez całe życie  w relację z niszczącym ojcem. Przedstawia określony sposób rozumienia zjawiska zwanego miłością romantyczną, pojawiającego  się  w literaturze romantycznej i w biografiach jej twórców, i zarazem poszerza  nowe spojrzenie na romantyzm, wnoszone przez autorkę od wielu lat  w poprzednich pracach.  Osobna rozprawa poświęcona jest problemom edytorskim, przede wszystkim procederom uznanym przez autorkę za edytorską przemoc.