Relacje, w których ten, kto zwyczajowo opiekuje się dzieckiem naraża je na doświadczanie przemocy fizycznej, nadużyć, poważnego zaniedbania emocjonalnego (neglect), wpływają w sposób stały na rozwój umysłowy i są uważane za zdolne do powodowania podatności na liczne i różnorodne zaburzenia psychiczne nie tylko w okresie dzieciństwa, lecz również w okresie dorosłości. Podatność ta, jak zostało to udokumentowane, odzwierciedla się w specyficznym syndromie, który można wyprowadzić z wymiaru aktywności umysłowej odnoszącej się do integracyjnych funkcji pamięci i świadomości, które można diagnozować za pomocą precyzyjnych kryteriów diagnostycznych (Herman, 1992a; van der Kolk i in., 2005).