„Jak Feniks z popiołów” opowiada o losach dwojga lekarzy: Laury i Gustawa, których perypetie są tłem dla swoistej przypowieści na temat rodzaju ludzkiego. Jest to historia, która poprzez liczne alegorie i psychologizm postaci, pozwala odkryć wielowymiarowość naszego człowieczeństwa. Sprawy, które wielu wolałoby zamieść pod dywan, tutaj oglądają światło dzienne, niejednokrotnie burząc powszechne przekonania i schematy. To powieść, która bawi, uczy i uświadamia, ale nade wszystko skłania czytelnika do refleksji nad otaczającą go rzeczywistością i sensem ludzkiego życia.