INNE EBOOKI AUTORA
Autor:
Wydawca:
Format:
epub, mobi, ibuk
Stany Zjednoczone mają szczególną możliwość wywierania wpływu na wydarzenia rozgrywające się na Bliskim Wschodzie. Amerykańska polityka, budowana w tradycyjnym modelu stosunków międzynarodowych, w których głównymi aktorami są rządy, a nie społeczeństwa, działała na rzecz stabilizacji. W ostatecznym rozrachunku stabilizacja ta jednak okazała się stagnacją. Przykładów takiego działania dostarcza analiza polityki USA w drugiej kadencji George’a W. Busha (2005–2008). Stagnacja ta osiągnęła apogeum w postaci buntów w świecie arabskim w 2011 roku. Administracja Baracka Obamy (2009–2016) podjęła próbę przełamania stagnacyjnego paradygmatu, lecz opór regionalnych struktur i wolne tempo zmian zatrzymały reformę polityki USA na Bliskim Wschodzie.
Książka podejmuje zagadnienie polityki USA wobec Bliskiego Wschodu, a więc dotyka jednego z najciekawszych rozdziałów historii najnowszej. Głównym założeniem publikacji jest wyjaśnienie motywów i sposobów realizacji polityki zagranicznej i bezpieczeństwa globalnego supermocarstwa wobec krajów arabskich. Książka ma sprzyjać rozumieniu procesów zachodzących na Bliskim Wschodzie, takich jak:
-wojny, interwencje zbrojne, negocjacje pokojowe
-przetrwanie państwa Izrael
-bezpieczeństwo zasobów, wydobycia i eksportu głównego surowca energetycznego ropy naftowej
-stagnacja i kolejne przebudzenia świata arabskiego
-obalanie dyktatorów
-nieudane próby budowania demokracji
-terroryzm międzynarodowy, zamachy
-rywalizacja o wpływy mocarstw zewnętrznych
Studium dostarcza przykładów „polityki pseudostabilizacji” w konflikcie arabsko-izraelskim oraz w stosunkach USA z władzami palestyńskimi, Izraelem, Egiptem, Jordanią, Syrią, Libanem, Bahrajnem i Arabią Saudyjską. Autorka, uznany w Polsce ekspert zajmujący się tym obszarem, wyjaśnia niemożność znajdujących się tam społeczeństw i państw wejścia na drogę modernizacji według wzoru wyznaczanego od kilkuset lat przez Zachód. Stara się odpowiedzieć, w jakim stopniu odpowiedzialność za stagnację polityczną na Bliskim Wschodzie ponoszą Stany Zjednoczone
i dlaczego pozostają one czynnikiem sprzyjającym utrwaleniu sytuacji politycznej i struktur społecznych w tym regionie.
Zasadnicze znaczenie w książce mają problemy stagnacji i stabilizacji, roli władzy
i społeczeństwa w procesach zachodzących w świecie arabskim, jak również prymat interesów bezpieczeństwa w polityce USA wobec tego regionu. Autorka analizuje też dualizm polityki amerykańskiej wobec rządów i społeczeństw – dylemat, z którym po 2011 roku administracja Obamy chciała sobie poradzić, odchodząc od interwencjonizmu w kierunku legalizmu i multilateralizmu.
Rok wydania | 2017 |
---|---|
Liczba stron | 354 |
Kategoria | Historia powszechna |
Wydawca | Wydawnictwo Naukowe PWN |
ISBN-13 | 978-83-01-19198-6 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Wykaz skrótów | 9 |
Wykaz tabel i rysunków | 11 |
Przedmowa | 13 |
Wstęp Historia przyspiesza | 15 |
Stabilność vs. stagnacja oraz struktura vs. podmiotowość | 19 |
Wpływ vs. kontakt oraz sekurytyzacja vs. tradycyjne pojęcie bezpieczeństwa | 25 |
Nowe źródła – wywiady i WikiLeaks | 29 |
Rozdział 1 Mechanizmy formowania polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych w latach 2005–2016 wobec Bliskiego Wschodu | 37 |
1.1. Współczesne realia tworzenia polityki zagranicznej w Stanach Zjednoczonych | 37 |
1.2. Kongres a kreowanie polityki Stanów Zjednoczonych na Bliskim Wschodzie w latach 2005–2016 | 38 |
1.3. Egzekutywa a kreowanie polityki Stanów Zjednoczonych na Bliskim Wschodzie w latach 2005–2016 | 45 |
1.3.1. Administracja George’a W. Busha 2005–2009 | 46 |
1.3.1.1. Sekretarz stanu (Condoleezza Rice) | 49 |
1.3.1.2. Doradca ds. bezpieczeństwa narodowego (Stephen Hadley) | 52 |
1.3.1.3. Departament Stanu vs. Biały Dom vs. inni aktorzy | 53 |
1.3.2. Administracja Baracka Obamy w latach 2009–2012 i 2013–2016 | 55 |
1.3.2.1. Doradca ds. bezpieczeństwa narodowego (Jim Jones, Tom Donilon i Susan Rice) | 56 |
1.3.2.2. Sekretarz stanu (Hillary R. Clinton i John Kerry) | 58 |
1.3.2.3. Specjalni wysłannicy i multiplikacja odpowiedzialności (George Mitchell) | 60 |
1.3.2.4. Znaczenie Departamentu Stanu i wzrost centralizacji decyzji w Białym Domu | 61 |
1.3.3. Dysproporcja rzeczywistej siły stanowisk | 65 |
1.3.4. Kwestie wizerunkowe | 67 |
1.3.5. Kalendarz prezydencki – czas jako determinanta | 70 |
Rozdział 2 Nowe studium regionu Bliskiego Wschodu oraz jego znaczenie w strategii i doktrynie polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych w latach 2001–2016 | 74 |
2.1. Potrzeba redefinicji terminu „Bliski Wschód” | 74 |
2.1.1. Tradycyjne rozumienie terminu „Bliski Wschód” | 75 |
2.1.2. Redefinicja regionu: przedrewolucyjna (do 2011 r.) specyfika świata arabskiego | 79 |
2.2. Znaczenie Bliskiego Wschodu a doktryna polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych | 96 |
2.2.1. Znaczenie szerokiego Bliskiego Wschodu w polityce zagranicznej Stanów Zjednoczonych | 96 |
2.2.2. Szczególne i mylące znaczenie konfliktu arabsko-izraelskiego | 99 |
2.2.3. Doktryna Busha a doktryna Obamy | 101 |
2.3. Wnioski – stagnacja zamiast stabilizacji | 107 |
Rozdział 3 Wybrane obszary aktywności USA na Bliskim Wschodzie | 109 |
3.1. Utrwalanie stagnacji przez konflikt palestyńsko-izraelski i arabsko-izraelski | 109 |
3.1.1. 2005–2006: lata złych wyborów | 111 |
3.1.2. 2007–2008: Annapolis i „Płynny Ołów” | 119 |
3.1.2.1. Ocena procesu po Annapolis 2007–2008 | 121 |
3.1.3. Wojna w Gazie 2008–2009 | 123 |
3.1.4. 2009: pierwszy rok „zmiany” | 127 |
3.1.5. 2010–2014: kolejne lata stagnacji | 130 |
3.1.6. Ocena Obamy | 134 |
3.1.7. „Specjalny” związek z Izraelem | 135 |
3.1.8. Teoria połączenia (linkage) | 142 |
3.1.9. Rola Stanów Zjednoczonych – mediator czy strona? | 145 |
3.1.10. Wnioski | 146 |
3.2. „Stabilizacja” interesów przez destabilizację Syrii i Libanu | 150 |
3.2.1. Syria | 151 |
3.2.1.1. Niszczenie dyplomacją | 153 |
3.2.1.2. Presja przez inwazję | 155 |
3.2.1.3. Finansowanie opozycji i odwrotne skutki sankcji | 157 |
3.2.1.4. Przeciw negocjacjom pokojowym | 159 |
3.2.1.5. Stabilizacyjna zmiana Obamy | 160 |
3.2.2. Liban | 162 |
3.2.2.1. Izrael łagodniejszy od USA | 164 |
3.2.2.2. Wojna z 2006 r. umacnia Hezbollah i stagnację | 166 |
3.2.2.3. Patronat z zagranicy jako destabilizator | 167 |
3.2.2.4. Międzynarodowy trybunał na usługach władzy | 169 |
3.2.2.5. Dylemat Obamy | 170 |
3.2.3. Wnioski | 171 |
3.3. Umiarkowany obóz stagnacji: Egipt i Jordania | 174 |
3.3.1. Egipt – filar stabilizacji | 175 |
3.3.1.1. Nierealna „Agenda wolności” | 176 |
3.3.1.2. Zarzucenie projektu demokratyzacji | 179 |
3.3.1.3. Gaza – izraelska polityka Egiptu | 183 |
3.3.1.4. Stany Zjednoczone antagonizują społeczeństwo | 186 |
3.3.1.5. Dwa Egipty: bogaty i biedny | 187 |
3.3.1.6. Polityka stabilizacji Obamy | 190 |
3.3.2. Jordania: cichy stabilizator | 192 |
3.3.2.1. Stagnacja społeczna za sprawą władz i Stanów Zjednoczonych | 194 |
3.3.2.2. Jordański wywiad – gwarant stabilizacji | 196 |
3.3.2.3. Kontynuacja Obamy | 197 |
3.3.3. Wnioski | 198 |
3.4. Umiarkowany obóz radykalnej stagnacji: Arabia Saudyjska i Bahrajn | 202 |
3.4.1. „Królestwo Stagnacji Saudyjskiej” | 203 |
3.4.1.1. Współpraca antyterrorystyczna | 204 |
3.4.1.2. Religia na usługach władzy | 205 |
3.4.1.3. Niewykorzystane zasoby społeczne | 207 |
3.4.1.4. Iranizacja – skoncentrowanie się na Iranie | 208 |
3.4.1.5. Największa transakcja sprzedaży broni w historii USA | 209 |
3.4.1.6. Obama i Arabska Wiosna na Półwyspie Arabskim | 210 |
3.4.2. Bahrajn – wyspa destabilizacji | 211 |
3.4.2.1. Bezpieczeństwo ponad demokracją | 213 |
3.4.3. Wnioski | 215 |
Rozdział 4 Rządy vs. społeczeństwa – dualizm amerykańskiej polityki wobec świata arabskiego | 220 |
4.1. Brutalizacja arabskich autorytaryzmów przez prawo | 222 |
4.2. „Walka o serca i umysły” – amerykańska dyplomacja publiczna w świecie arabskim | 229 |
4.2.1. Geneza i znaczenie dyplomacji publicznej | 230 |
4.2.2. Błędy | 232 |
4.2.3. Charakter amerykańskiej dyplomacji publicznej | 234 |
4.2.4. Instrumenty informacyjne – stosowanie i problemy | 235 |
4.2.4.1. Al-Hurra vs. Al-Dżazira | 236 |
4.2.4.2. Radio, prasa i internet | 240 |
4.2.5. Instrumenty edukacyjne i kulturowe – stosowanie i problemy | 241 |
4.2.6. Osobowości w amerykańskiej dyplomacji publicznej | 244 |
4.3. Sondaże | 247 |
4.4. Wnioski | 258 |
Rozdział 5 Stany Zjednoczone wobec społeczno-politycznych zmian na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej od 2011 r. | 262 |
5.1. Bezpieczne interesy | 263 |
5.2. Przedbieg w Tunezji | 266 |
5.3. Sprawdzian w Egipcie | 268 |
5.4. Szczególny przypadek Libii | 272 |
5.5. Mimo zmian interesy znowu bezpieczne | 284 |
5.6. Próba zerwania z waszyngtońskim podręcznikiem – wojna w Syrii, ISIS i Arabia Saudyjska | 286 |
Zakończenie Ruchome piaski | 292 |
Faustowski pakt: 2005–2011 | 292 |
Realizm i internacjonalizm: 2011–2016 | 300 |
Bibliografia | 307 |
Indeks | 345 |