Fluks. Wspólnota płynów ustrojowych

Dzieło nie jest traktatem filozoficznym w zwykłym rozumieniu tego słowa, czy nawet w tym znaczeniu, w jakim traktatami filozoficznymi są inne dialogi Platona (np. Uczta). Ani sam Sokrates, ani Platon ustami Sokratesa nie roztrząsają tu żadnych szczegółowych kwestii ontologicznych lub kosmologicznych, które zaprzątały wtedy uwagę greckich filozofów. W argumentacji Sokratesa (zwłaszcza w jego rozmowie z Meletosem) można nawet dopatrzyć się błędów logicznych. Sokrates np. niesłusznie twierdzi, że nikt nie może świadomie dążyć do deprawowania innej osoby, ponieważ ta w końcu zwróciłaby się przeciwko niemu. I w historii starożytnej i współcześnie można łatwo znaleźć przykłady osób, które – zdeprawowane – szkodziły nie osobie odpowiedzialnej za jej zepsucie moralne, lecz innym. Sokrates tylko pozornie zbija również drugi punkt oskarżenia, twierdząc, że nie można go oskarżać jednocześnie o bezbożność i wprowadzanie nowych duchów. W rzeczywistości Anytos, Meletos i Lykon nie oskarżali go o ateizm, lecz o to, że nie uznaje bogów, których państwo uznaje, czyli religii państwowej. Była to niewątpliwie prawda. Jak powiedziano, religijność Sokratesa była bardzo głęboka, ale też całkiem innej – ogólniejszej i bardziej refleksyjnej – natury, niż u zwykłych Ateńczyków. Jest też prawdą, że Sokrates nie był zwolennikiem ustroju demokratycznego. Nie mógł zgodzić się z branym w Atenach za pewnik przekonaniem, że obywatele w swojej większości reprezentują mądrość. (za Wikipedią).

Bioetyka stała się częścią życia. Wymknęła się z laboratoriów, spod mikroskopów, z probówek, przechowujących tkanki w temperaturze ciekłego azotu, przeniknęła mury laboratoriów, klinik i szpitali, by dotrzeć do ludzi, borykających się z trudnymi problemami, stawiających fundamentalne pytania, stojące blisko życia:
Czy embrion to już człowiek?
Czy można sklonować czowieka?
Czy można pogodzić ewolucję z nauką Kościoła?

Jest to najważniejsza książka, uznanego etyka o międzynarodowym autorytecie, o. Tadeusza Ślipko SJ, zakorzeniona w badaniach naukowych, podejmująca takie zagadnienia, jak:
ewolucja
sztuczne zapłodnienie
diagnostyka prenatalna
klonowanie
transplantacje narządów i krwiodawstwo
eutanazja
świat zwierząt w świetle etyki
manipulacje genetyczne
sterylizacja i kastracja
stosowanie środków znieczulających (anestezja)
kara śmierci i samobójstwo
AIDS i wiele innych problemów

Połączenie gospodarki z nauką i techniką oraz ich współdziałanie powoduje powstawanie nowych, istotnych dylematów etycznych. Prezentowana książka jest unikatowym na polskim rynku wydawniczym kompendium na temat etyki biznesu, dostarczającym zarówno podstaw teoretycznych, jak i praktycznych wskazówek co do wykorzystania wiedzy z tego zakresu w życiu gospodarczym. Pozwala to czytelnikowi na dogłębne zrozumienie zagadnienia, zaczynając od indywidualnych decyzji menedżerów oraz innych grup interesariuszy firm i organizacji gospodarczych, a kończąc na zasadach zalecanych do stosowania w biznesie międzynarodowym.

Jest to podręcznik, który etykę biznesu wywodzi z etyki jako części filozofii i z myśli ekonomicznej oraz odpowiada na pytanie: na czym polega odpowiedzialność społeczna w gospodarce i jakie są jej konsekwencje.

(Z recenzji prof. dr hab. Jerzego Dietla, Prezesa Zarządu Fundacji Edukacyjnej Przedsiębiorczości)

Praca jest przeznaczona dla studentów i kadry akademickiej, menedżerów, pracowników firm oraz wszystkich, którzy chcieliby się zapoznać z tą tematyką. Zapewnia odpowiedzi na pojawiające się nowe dylematy moralne wynikające z ciągłych zmian gospodarczych i społecznych.

Profesor Wojciech Gasparski jest uznanym autorytetem w dziedzinie etyki biznesu, nauki o zarządzaniu i prakseologii oraz dyrektorem Centrum Etyki Biznesu Akademii Leona Koźmińskiego i Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. Profesor Wojciech Gasparski zaprosił do współpracy wybitnych specjalistów z tak różnorodnych dziedzin, jak prawo, filozofia, socjologia, zarządzanie, co nadało publikacji interdyscyplinarny charakter.

Książka powstała we współpracy z: prof. dr hab. Anną Lewicką-Strzałecką, dr Dariuszem Bąkiem, dr Bolesławem Rokiem oraz dr Julitą Sokołowską.

Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż [...] praca napisana została przez najwybitniejszych przedstawicieli polskiej etyki biznesu, którzy co najmniej od dwóch dziesięcioleci zajmują się tą problematyką.

(Z recenzji dr hab. Jacka Sójki, prof. UAM, Dyrektora Instytutu Kulturoznawstwa, Kierownika Zakładu Etyki Gospodarczej UAM oraz Prezesa Polskiego Stowarzyszenia Etyki Biznesu EBEN Polska)

Co to dziś znaczy: BYĆ SOBĄ? Czy w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości chodzi o to, bym za każdy razem dopasować się do zmieniających się okoliczności? Czy najważniejszą kompetencją jest dziś idealne odgrywanie ról, które piszą dla nas inni? Jakie jest kryterium doboru ról? Skuteczność medialna? Rozpoznawalność? Uznanie takiej lub innej grupy? Wyróżnianie się i ekstrawaganckość? Czy w życiu chodzi o odgrywanie wszystkich pojawiających się przede mną ról, czy też w odniesieniu do siebie samego chodzi o jak najlepsze zagranie mojej własnej roli, w której nie jestem kimś innym, lecz właśnie JESTEM SOBĄ. Kto przeczytał „Inny Świat” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego ten może dostrzec, że niezależnie od zmieniających się okoliczności – zmieniających się nawet do tego stopnia, że ceną staje się walka o przetrwanie – obowiązuje świat zasad i wartości, który nie traci swojej ważności w odniesieniu przede wszystkim do siebie samego. To ten świat – zasad i wartości – konstytuuje najbardziej wewnętrzny rdzeń człowieka i jest zarazem źródłem autentycznego poczucia własnej tożsamości. Ludzie, którzy niejedno w swoim życiu przeszli i przemyśleli, mają nam coś ważnego do powiedzenia. Warto ich posłuchać. Warto o nich poczytać. Warto razem z nimi się zastanowić. O tym, jak w dzisiejszej „płynnej rzeczywistości” się nie utopić i mimo wszystko pozostać sobą jest najnowsza moja książka, do której lektury serdecznie Państwa zapraszam.

Ciało i filozofia nie są biegunami zbytnio odległymi od siebie, ciało i polityka w niebezpieczny sposób mogą okazać się niemal jednym i tym samym. W czasach „płynnej nowoczesności” ciało jawi się jako byt paradoksalny: stanowi zarazem źródło i cel zabiegów politycznych. Ciało jako źródło to energia spożytkowana na pracę, natomiast ciało jako cel to matryca, na której zapisują się wypracowane zmiany. Być może zatem powinniśmy uciąć wszelkie spory i wraz z Michelem de Certeau połączyć przeciwległe bieguny w jedno „ciało-władzę”? Kaźń Damiensa dokonuje się wciąż na nowo zgodnie z wyrażonym przez Foucaulta przesłaniem: „nie istnieje prawo, które by się nie zapisywało na ciele. […] Jest ono grawerowane na pergaminie wykonanym ze skóry swych podmiotów. Wyraża się w formie korpusu praw. Prawo czyni z ciała swą księgę”. […]
Ciało jako projekt filozoficzny w szczególny sposób musi pozostawać dziełem otwartym. Można, a nawet trzeba je badać, klasyfikować, nazywać i teoretycznie przekształcać, z tym jednak zastrzeżeniem, że po ukończonej pracy nie może ono w żadnym wypadku przypominać otwartego trupa, roz-czytanej księgi czy roz-pisanego zadania. Nie jest to bowiem ani możliwe, ani konieczne. Ponowoczesne użycia ciała stwarzają doskonałą okazję do rzeczywistego i pełnego otwarcia na nową estetykę, którą my, współcześni, moglibyśmy przyjąć jako niepowtarzalną okazję do suwerennego wykreowania samych siebie. Nawet jeśli, mimo wszystko, akt ten zostanie przez innych pojęty jako gra polityczna, to niechaj i tak pozostanie. Wszak zdecydowanie lepsze to niż człowiek odcieleśniony, wyzuty z wstydliwej fizjologii i zastygły w „mądrych księgach”.

Iluminacja to za mało. Filozofia umożliwia swym miłośnikom doświadczenie lewitacji. Jako metafizyka przekracza ustalenia fizyki i matematyki, ponieważ nie zadowala się wiedzą o świecie zewnętrznym i dąży do samowiedzy. […] Skoro ruch Ziemi jest bezpośrednio doświadczany jako pozór jej bezruchu, dlaczego mielibyśmy wykluczać, że bezpośrednio doświadczana grawitacja jest pozorem przesłaniającym prawdę o naszej lewitacji w przestworzach kosmosu. [...] zaniepokojeni ewentualnymi turbulencjami nie muszą zapinać pasów - jeśli znoszą bez sensacji ziemskie przyciąganie oraz ruch wraz z Ziemią wokół Słońca, żaden dyskomfort im nie grozi.
Przewrót kopernikański 2.0