Słownik etymologiczny polszczyzny potocznej PWN

Większość jednostek języka to n i e pojedyncze wyrazy.
Andrzej Bogusławski

Zacytowane zdanie, wybrane z wielkiego dorobku naukowego autora „Języka w słowniku”, to niemal aforyzm lingwistyczny, w którego świetle moje skromne przedsięwzięcie frazemograficzne, w zasadzie amatorskie, nie traci sensu, wręcz przeciwnie - zyskuje skalę zachęcającą do wytrwałości w pracach ekscerpcyjnych.
Masa słownictwa polskiego okresu od końca wieku XVIII do dziś, złożona z pojedynczych wyrazów, ale niezarejestrowana w naszych odstawowych słownikach ogólnych (od „Lindego” do „Dubisza”), jest fascynująco duża i wystarczająco liczna, by opracować nowego „Doroszewskiego” o objętości co najmniej 400 000 haseł1. Zatem liczba jednostek języka polskiego skomponowanych tak, że w ich zapisie graficznym występuje co najmniej jedna spacja, jest wystarczająco duża, by opracować nie kilka, kilkanaście czy sto tomów Fotoprzeglądu frazematycznego, analogicznych do wydanego niedawno tomu 1., zawierającego 1 tys. fotocytatów; takich tomów dokumentacyjnych może powstać zapewne i tysiąc...

Kontynuacja opracowania Hipersłownika języka polskiego, opublikowanego w 2020 r. przez Wydawnictwo BEL Studio w Warszawie. Zawiera materiał dokuentacyjny w przedziale literowym D-G.

Tom 2. różni się od poprzedniego tym, że zawiera także artykuły hasłowe opracowane na podstawie źródeł nie wskazanych w zestawieniu umieszczonym w tomie 1. Wynika to z tego oczywistego faktu, że Hipersłownik języka polskiego jest dziełem otwartym, które ze względu na szczególny rodzaj materii nigdy nie zostanie przez jego autora ukończone, jako wyczerpujące temat (co nie stanowi jednak żadnego mankamentu tego opracowania, unikatowego w dziejach polskiej leksykografii).

Kontynuacja opracowania Hipersłownika języka polskiego, opublikowanego w 2020 r. przez Wydawnictwo BEL Studio w Warszawie. Zawiera materiał dokuentacyjny w przedziale literowym H-K.

W odróżnieniu od wydanych już dwu pierwszych tomów, tomy 3.-10. zawierają także hasła - w odpowiednich przedziałach literowych - obecne w «Narodowym Fotokorpusie Języka Polskiego», dostępnym w Internecie (na stronie www.nfjp.pl). Z przyczyn technicznych i ekonomicznych to wzbogacenie e-brudnopisów materiałów Hipersłownika języka polskiego stało się możliwe dopiero w sierpniu 2020 r.
Opis zbioru internetowego zawiera publikacja: J. Wawrzyńczyk, P. Wierzchoń, Ł. Borchmann, Sześciolecie Narodowego Fotokorpusu Języka Polskiego, która ma się ukazać w IV kwartale br. nakładem Wydawnictw Uniwersytetu Warszawskiego.

Kolejny tom publikacji, której t. 1 ukazał się w 2000 r.
Zawiera szczegółowe informacje bibliograficzne o poszczególnych wyrazach zaczerpniętych z tekstów języka polskiego końca XVIII - pocz. XXI w. w przedziale literowym S - Ś. Dotyczą one cech gramatycznych, semantycznych i pragmatycznych tych wyrazów i - po części - ich związków (z innymi wyrazami). Materiały cenne nie tylko dla językoznawców, ale też badaczy literatury i kultury polskiej.

W pracy tej przedstawiono nazwiska mieszkańców parafii Jeleńcz z okresu od końca XVI wieku do roku 1831 w postaci słownika w układzie alfabetycznym z objaśnieniem etymologicznym (część II). W związku z obszernym materiałem antroponimicznym i wieloma problemami z nim związanymi część syntetyczna, polegająca na omówieniu zaprezentowanego materiału – słowotwórstwo nazwisk, omówienie licznych nazwisk niemieckich (jak też innych obcych), omówienie cech językowych – zawarta będzie w odrębnej publikacji zwartej, która wydana zostanie w Wydawnictwie Naukowym Akademii Pomorskiej w Słupsku. Monografie antroponimiczne (choć nie tylko takie – z innych opracowań onomastycznych warto tu przywołać chociażby serię PMT) bazujące na materiale historycznym dowodzą, jak cennym źródłem są różnego rodzaju archiwalia. Jednym z cenniejszych (nie tylko dla onomastyki, ale i dla historii języka, a nawet dialektologii) są niewątpliwie księgi metrykalne. Warto w tym miejscu przywołać słowa J. Bubaka: „Metryki, okazuje się, zawierają bardzo interesujący dla badacza antroponimii ludowej materiał przede wszystkim dlatego, że dokładnie go lokalizują geograficznie i czasowo, a także dlatego, że zawierają ów materiał w takich ilościach, jakich nie znajdujemy w innych dokumentach i spisach”. Księgi metrykalne parafii Jeleńcz są tego niezbitym dowodem (Ze Wstępu).

Pierwsze naukowe opracowanie terminów medialnych na gruncie polskim. Słownik ma służyć przygotowaniu młodych ludzi ( i nie tylko) do życia z mediami, a także popularyzacji w społeczeństwie wiedzy o nich. Hasła (1200) ułożone są alfabetycznie (z odsyłaczami) obejmują terminy - oprócz wąskospecjalistycznych- z zakresu historii i teorii komunikowania, telekomunikacji, prasy, radia, telewizji (wraz z filmem i video), Internetu, reklamy, public relations, prawa i ekonomiki mediów oraz języka mediów. Autorami tekstów poszczególnych haseł problemowych i definicyjnych są głównie pracownicy naukowi Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Merytorycznie prace redakcyjne (częściowo też autorskie) wykonane zostały przez zespół redakcyjny w składzie: dr Zbigniew Bauer, dr Edward Chudziński, dr hab. Kazimierz Wolny - Zmorzyński pod przewodnictwem prof. Walerego Pisarka.