INNE EBOOKI AUTORA
Tomasz More - pisarz, polityk, filozof, jeden z największych umysłów XVI-wiecznej Europy, który potrafił powiedzieć władcy „nie” w imię zasad, wiary i zgodności z własnym sumieniem.
Wybór Pism więziennych - owoc osadzenia w kazamatach więzienia w Londynie w oczekiwaniu na z góry przesądzony królewski wyrok - to dorobek w postaci listów i rozważań, który jest zadziwiająco aktualny i w dzisiejszych czasach. To świadectwo głębokich przemyśleń dotyczących tego, jak człowiek powinien bronić świata prawdziwych wartości i prawdy wobec opresji władzy, a jednocześnie obraz człowieka do głębi lojalnego wobec majestatu króla.
„Uważam, że każdy człowiek winien postąpić zgodnie z własnym sumieniem. I szczerze myślę, że byłoby dobrze, gdyby i mi pozwolono postąpić zgodnie z moim” - oświadczał przed Izbą Lordów.
W świecie, w którym trudno znaleźć podobne wzorce postaw, jak najbardziej warto przypomnieć dorobek świętego Tomasza More.
Dramat sumienia stawiał Morusa poza nawiasem społeczeństwa. Odkrywca krainy Nigdzie – Utopii, sam stał się Nikim. […] Wierność Ewangelii i Kościołowi sprawiła, że Morus doznał goryczy powszechnego opuszczenia. Sumienie mówiło mu, że nie może uznać zwierzchnictwa króla nad Kościołem. Długo studiował i medytował, głęboko modlił się - aż nabył niezbitego przekonania, że składając wymagany podpis, wyprze się wiary i utraci przez to zbawienie wieczne. Takiej ceny za swe życie nie mógł zapłacić. Miał przeciwko sobie wszystkich: najwybitniejszych dostojników królestwa, prawie cały episkopat z prymasem na czele, rodzinę, a szczególnie najukochańszą córkę i powiernicę, trzydziestoletnią Meg. Samotność i lęk Morusa nie wydały goryczy. Nie znajdziemy w jego pismach więziennych żadnego złego słowa. Morus cały czas żywi szacunek i wierność wobec Henryka VIII. Uznaje prawa potomstwa Anny Boleyn do sukcesji, gdyż sprawa ta nie dotyczy wiary. Ustanawianie praw politycznych nie jest zadaniem Kościoła. Błąd w polityce nie jest herezją. Mogą władze państwowe zmienić dotychczasowe prawo dynastyczne, ale do eklezjologii państwu mieszać się nie wolno. I dlatego Morus umiera z rozkazu króla, jak wierny sługa monarchy.
Ze wstępu Wojciecha Giertycha OP
Tomasz More (Morus) urodzony w 1478 w Londynie, w zamożnej rodzinie mieszczańskiej, zgodnie z wolą ojca studiował w londyńskiej Inns of Law. W 1499 poznał i zaprzyjaźnił się z Erazmem z Rotterdamu. Po ukończeniu studiów został biegłym i wziętym adwokatem, a niebawem też posłem do parlamentu. W 1510 objął urząd sędziego do spraw cywilnych. Zyskał uznanie biegłego jurysty i jako specjalista został wysłany do Flandrii w celu zawarcia traktatu pokojowego. Król nagrodził kompetentnego urzędnika tytułem szlacheckim (w 1521), następnie mianował przewodniczącym sądu oraz tajnym radcą, by (w 1529) wynieść Tomasza na najwyższy w kraju urząd - kanclerza państwa.
Kiedy Henryk VIII w roku 1531 ogłosił się zwierzchnikiem Kościoła katolickiego w Anglii, Tomasz More na znak protestu zrzekł się kanclerstwa (w 1532 r.) i nie złożył królowi przysięgi. Uznano to za zdradę stanu i 1 lipca 1535 roku sąd najwyższy skazał Tomasza na śmierć przez ścięcie. Egzekucja odbyła się pięć dni później. Papież Leon XIII beatyfikował Tomasza More w 1886, a Pius XI w roku 1935 ogłosił świętym męczennikiem za wiarę.
Najbardziej znanym dziełem More’a jest traktat Utopia napisany ok. 1516 r.
Rok wydania | 2017 |
---|---|
Liczba stron | 198 |
Kategoria | Historia filozofii |
Wydawca | PIW |
ISBN-13 | 978-83-06-03424-0 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Wojciech Giertych OP, Przedmowa | |
William Roper, Żywot Tomasza More (tłum. W.U.) | |
TOMASZ MORE PISMA WIĘZIENNE | |
Listy | |
I. Do Małgorzaty Roper (tłum. S.T.) | |
II. Do Małgorzaty Roper (tłum. S.T.) | |
III. Do Małgorzaty Roper (tłum. A.M.) | |
IV. Małgorzata Roper do Tomasza More (tłum. A.M.) | |
V. Tomasz More do przyjaciół (tłum. W.G.) | |
VI. Lady Alington do Małgorzaty Roper (tłum. A.M.) | |
VII. Małgorzata Roper do Alicji Alington (tłum. A.M.) | |
VIII. Do Mikołaja Wilsona (tłum. A.M.) | |
IX. Do Mikołaja Wilsona (tłum. A.M.) | |
X. Małgorzata Roper do Tomasza More (tłum. A.M.) | |
XI. Do Małgorzaty Roper (tłum. A.M.) | |
XII. Do Małgorzaty Roper (tłum. A.M.) | |
XIII. Do Pana Ledera (tłum. A.M.) | |
XIV. Do Małgorzaty Roper (tłum. A.M.) | |
XV. Do Małgorzaty Roper (tłum. A.M.) | |
XVI. Do Antoniego Bonvisiego (tłum. L.R.) | |
XVII. Do Małgorzaty Roper (tłum. W.M.) | |
Rozważania i modlitwy pisane w więzieniu w Tower | |
O miłości nieprzyjaciół (tłum. A.P.) | |
O lęku przed śmiercią (tłum. A.P.) | |
Modlitwa „Daj mi Twą łaskę, dobry Panie...” (tłum. A.M.) | |
Modlitwa i rachunek sumienia (tłum. A.P.) | |
Akty żalu, wiary, nadziei i miłości (tłum. A.P.) | |
Za przyjaciół (tłum. A.P.) | |
Za wrogów (tłum. A.P.) | |
O łaskę (tłum. A.P.) | |
Przyjęcie sakramentalne i skuteczne błogosławionego Ciała naszego Pana (tłum. W.G., A.P.) | |
Traktat o smutku, znużeniu, strachu i modlitwie Chrystusa, zanim go pojmano (tłum. A.M.) | |