POLECAMY
Vladimir Tismăneanu kiedy mówi o diable, nie personifikuje zła, lecz ujmuje je w całej głębi jako zło ontologiczne. Systemy totalitarne zmuszały ludzi by żyli w jakimś sztucznym świecie, gdzie nie było możliwe porozumienie nawet z bliskimi, gdzie nie było miejsca na wolność myśli i sumienia. Autor stosuje tu pojęcie nihilizmu i jest przekonany, że jest to nihilizm diaboliczny, radykalnie negujący podstawy człowieczeństwa. To zbrodnia ontologiczna, diaboliczne pogwałcenie bytu. Autor wyciąga wnioski z potworności tej zbrodni: sądzi, że kategoria totalitaryzmu obejmuje zarazem nazizm i komunizm; ten ostatni, jako wcześniejszy w historii, był inspiracją pierwszego. A prawdziwym jego prekursorem był Lenin, a nie Stalin. Tismăneanu doskonale uchwycił też to, co stanowiło istotę rewolucji 1989 w krajach zdominowanych przez komunizm. Wówczas to społeczeństwa totalitarne zorganizowały anty-utopijną rewolucję, która postawiła sobie za cel powrót do stanu przedutopijnego – powrót do rzeczywistego życia, „powrót do historii”.
Rok wydania | 2018 |
---|---|
Liczba stron | 403 |
Kategoria | Historia powszechna |
Wydawca | PIW |
Tłumaczenie | Klaudyna Michałowicz |
ISBN-13 | 978-83-06-03478-3 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
| |
Chantal Delsol, Wprowadzenie do wydania polskiego (przeł. J. Górnicka-Kalinowska) | |
Przedmowa | |
Wstęp. Totalitarni dyktatorzy i ideologiczna hybris | |
Rozdział 1. Radykalizm utopijny i odczłowieczenie | |
Rozdział 2. Diabelska pedagogika i (nie)logiczność stalinizmu | |
Rozdział 3. Stulecie Lenina. | |
Rozdział 4. Dialektyka rozczarowania. Marksizm i rozkład ideologii w reżimach leninowskich | |
Rozdział 5. Ideologia, utopia i prawda. Lekcje z Europy Wschodniej | |
Rozdział 6. Gorycz i marazm. Zagrożenia dla demokracji w społeczeństwach postkomunistycznych | |
Podsumowanie | |
Przypisy | |