Wszystkie wiersze ebook

Hymn bałwochwalczy

Nad Heloizą

Heloiza nie była grzeszna

Heloiza nie miała welonu

Heloiza nie spała w rzece

obnosiła swoją złotą nagość

po zakurzonych ulicach

wielkie sosny — umarłe przed nią

śpiewały: — hosanna hosanna

Heloiza — zielona łodyga

Heloiza — zalążek kwiatu

Heloiza — smagła czereśnia

przyklękła pod ciężarem plonu

hosanna — krzyczeli — hosanna

potem wzięli Heloizę białą

ubrali w biały welon

i w smutnej utopili rzece

Heloizy złote obłe ciało

— hosanna —

Nad Heloizą

pytała dnia — dlaczego

srebrny wstał i uczesał obłoki

zwierzała się sosnom wysokim

na pagórki wbiegała milkła

słońce — krzyczała — słońce

zgaśnij jak moja miłość

nie świeć słońce

oczy rękoma kryła

poprzez suche gałęzie wiatr

pochylony nad nią

dotknął pasma włosów

zadrżała

i ręką odtrąciła wiatr

zgasło słońce

złowiona w sieć księżyca

trzepotała poczwórną skrzelą

drobna płotka

wyciągnięta na piach

Nad Heloizą

liść odrzucony od słońca

przez wiatr przez wiatr

w sukni ciemnej bez uśmiechu drżąca

plotła na furcie palce

rowki dwa w pobladłych policzkach

przez deszcz uczynione przez deszcz

spała na nich

na zgiętym złotym ramieniu

spadły włosy

na białą twarz

szeptem — płoszyła nietoperze

szeptem — wabiła ćmy

skargą — uwiła gniazdo

ciemnookiej ciężarnej myszy

kiedy dzień narodzin — piskiem

mysz matka oznajmiła światu

stała do niewidomego brzucha

przyciskając urojone palce

cichsza niż myśl

Tańcząca Nina

dlaczego umarła Nina

na strychu pośród mokrych prześcieradeł

okręciła szyję

sznurkiem od bielizny

jeszcze patrzyła przez niewielkie okno

gdy przyszła śmierć

fioletowa — złota

złota — fioletowa jak samotność

umarła Nina

nie żyje

nietoperz przysiadł na włosach

w puste oczy zagląda — myśli

człowiek — myśli

a to Nina umarła

na sznurku od bielizny zawisła

kiedy biodrem jedwab potrąca

patrzą na nią i ściskają pięści

mężczyźni o chmurnych mięśniach

o twarzach jak negatyw słońca

które światłem rozbłyśnie

zalśni

na wysokich obcasach wspięta

w powietrzu na palcach

idzie i trzyma w rękach

jakiś śpiew jakiś wiatr

na palcach wspięta

tańczy

piersi

każda osobno

głębiej

wycięty trójkąt serca

kręte drogi krwi

odpływa

przypływa

wygina szyję

biodra

rozkołysane senne

biodra

wstające wiecznie

i wiecznie

zasypiające

w tym samym ruchu

brzuch

opowieść o brzuchu

uniesiona ciemna

głos

głos który wabi

głos który odpycha

głos który mięśnie napręża

opowiada o smagłej powierzchni ciała

o nagłych przegięciach skrętach

zdławiony milionem pocałunków

łkający zwierzęcy

głos

usta wypukłe

sukienka wzdęta

ręce zaciśnięte

usta otwarte — ręce

i stopy stopy — właśnie

jak duszny wąski sen

tańczy Nina na sznurku

na zwykłym

nie żyje Nina i czemu

taką piękną ma szyję

takie nogi jak słowa refrenu

je t'aime