Ebook Nie wszystko można kupić mobi,epub

obchodzi mnie, co pomyślą ludzie. Chcę wrócić do nauczania, bo mam umysł, który potrzebuje się czymś zająć. Nie nadaję się na damę z wyższych sfer. Nigdy nie powinnam rezygnować z pracy. To był błąd i nie mam pojęcia, dlaczego to zrobiłam. Giorgio wciąż na nią patrzył nieprzeniknionym wzrokiem. - Na początku wydawało się, że zupełnie ci to odpowiada. Mówiłaś, że twoja praca nie jest tak ważna jak moja. Skorzystałaś z pierwszej okazji, żeby zostać żoną na cały etat. Maya skrzywiła się boleśnie, przypominając sobie własne romantyczne iluzje. Choć ani przez chwilę nie wierzyła, by Giorgio żenił się z nią z miłości, to jednak pragnęła, by tak było. Ożenił się z nią ze względu na tradycję i oczekiwania rodziny. Osiągnął wiek trzydziestu lat i uznał, że czas już na żonę i dziedzica. Obsypał ją diamentami, a ona uwierzyła w bajkę, która miała skończyć się szczęśliwie. Jakaż była wtedy młoda i naiwna - dwadzieścia dwa lata, tuż po studiach, wyjechała za granicę i zakochała się. Trzeba było pięciu trudnych lat, by dorosła i zdała sobie sprawę, że nie wszystkie bajki kończą się szczęśliwie. - Miałam wtedy gwiazdy w oczach - westchnęła. - Sława, pieniądze, luksusowe hotele, egzotyczne wakacje. Jaka dziewczyna potrafiłaby się temu oprzeć? Giorgio ściągnął brwi. - Jeśli choć przez chwilę wydawało ci się, że dostaniesz połowę mojego majątku, to zastanów się jeszcze raz. Wszystko mi jedno, jak długo będzie się ciągnęła sprawa w sądzie. Uniosła dumnie głowę. Zawsze mówił tylko o pieniądzach. Była dla niego kolejnym interesem i czuł złość, bo ten interes nie wypalił. Prawda wyglądała tak, że zawiedli obydwoje, on również. Nie potrafiła go uszczęśliwić bardziej niż on ją. Pieniądze przez jakiś czas amortyzowały trudności, w końcu jednak zdała sobie sprawę, że jeżeli chce pójść do przodu, to muszą się rozstać. - Przedłużysz tylko sprawę i jeszcze bardziej opóźnisz orzeczenie rozwodu. Przecież nie żądam tak wiele. - Nie tak wiele? - prychnął Giorgio. - Chcesz willę w Bellagio, która należała do mojej rodziny od siedmiu pokoleń i jest dla mnie bezcenna. Pewnie właśnie dlatego chcesz mi ją zabrać. - Dobrze wiesz, że tę willę należało sprzedać już wiele lat temu - odrzekła z determinacją. - Byliśmy w niej tylko raz i ty przez cały czas zachowywałeś się jak lew w klatce. Żaden z twoich braci nie był tam od miesięcy, a twoja matka nie pojechała ani razu przez cały czas trwania naszego małżeństwa. Przez większą część roku ten dom stoi pusty, nie ma nikogo oprócz służby. To zupełne marnotrawstwo. Tak jak się tego spodziewała, odwrócił wzrok. Nigdy nie chciał z nią rozmawiać o śmierci swojej siostry. Za każdym razem, gdy wspominała o tym tragicznym wydarzeniu z czasów jego dzieciństwa, otaczał się murem nie do przebicia, zamykał się przed nią. Czuła się wtedy tak, jakby odmawiał jej prawa dostępu do swoich uczuć nawet w najprostszych sprawach. Chciał, by była żoną wyciętą z kartonu, ozdobą u jego ramienia, ale nie zgadzał się, by poznała tajemnice jego serca. Odwrócił się do niej plecami i zacisnął pięści. - Może moja matka któregoś dnia poczuje potrzebę, by tam pojechać, ale dopóki to się nie stanie, to miejsce nie jest na sprzedaż. - A czy ty się tam kiedyś wybierzesz? Jak długo już nie byłeś w Bellagio, Giorgio? Dwa, trzy lata, a może cztery? Odwrócił się twarzą do niej i w jego oczach pojawił się niebezpieczny błysk. - Nie prowokuj mnie, Mayu, nie dostaniesz tej willi. Zresztą Luca i Bronte zapewne będą jej teraz używać, skoro już wzięli ślub. To doskonałe miejsce na wakacje dla Elli. Żołądek zacisnął jej się na myśl o ciemnowłosej, niebieskookiej dziewczynce, którą Luca przedstawił rodzinie przed kilkoma tygodniami. Jego nowa żona, Australijka o imieniu Bronte, poznała Lukę przed dwoma laty w Londynie, on jednak zerwał z nią, zanim jeszcze zdążył się dowiedzieć, że Bronte nosi jego dziecko. Ich powtórny związek i ślub był jednym z najbardziej romantycznych wydarzeń, jakich Maya kiedykolwiek była świadkiem. Patrząc na malutką Ellę, wciąż myślała o tym, że ona sama nie mogła urodzić dziecka. Być może dlatego po przyjęciu zachowała się tak głupio i lekkomyślnie. Czuła się rozpaczliwie samotna i myśl o rozsypującym się małżeństwie napełniała ją goryczą. Giorgio zaproponował drinka przed snem. Jej pierwszym błędem było to, że poszła z nim do jego pokoju w hotelu Sabbatinich w Mediolanie, gdzie odbywało się przyjęcie. Drugi błąd polegał na tym, że pozwoliła, by ją pocałował, a trzeci - no cóż, było jej wstyd na myśl, że tak łatwo wpadła w jego ramiona. Zachowała się jak dziwka, a gdy już było po wszystkim, on po prostu zostawił ją i odszedł. -