Tożsamość, narracja i hermeneutyka siebie. Paula Ricoeura filozofia człowieka

Niniejsza książka to omówienie najważniejszych dylematów etycznych przez znakomitego uczonego o międzynarodowej sławie. Poruszana problematyka dotyczy dylematów współczesnego człowieka, a szczególnie tych związanych z zagrożeniem życia jednostki i całych narodów.

W książce między innymi:
·Podstawy bioetyki
·Czy powiedzieć choremu prawdę o jego śmiertelnej chorobie? Jeśli tak, to jak to uczynić?
·Kontrowersyjne decyzje lekarskie
·Kara śmierci – wykonać czy nie?
·Spojrzenie etyczne na homoseksualizm
·Czy można okłamać kogoś dla jego dobra?
·Czy mówienie półprawdy jest kłamstwem?
·Czy istnieje sprawiedliwa wojna? Czy można „walczyć” o pokój?

Czwarty tom ANTOLOGII BIOETYKI, poświęcony sprawiedliwości w medycynie i opiece zdrowotnej, jest tomem podwójnym. W jego pierwszej części – Wokół prawa do opieki zdrowotnej – zamieszczono kilka klasycznych pozycji z zakresu współczesnej teorii praw oraz wybrane prace, które odegrały ważną rolę w sporze o treść i podstawę prawa do opieki zdrowotnej. Druga część prezentowanego tomu – Dystrybucja zasobów w opiece zdrowotnej – zawiera również dwie grupy tekstów, poruszających kluczowe problemy ogólnej teorii sprawiedliwości dystrybucyjnej i drażliwe kwestie natury praktycznej, związane z alokacją zasobów medycznych.

Połączenie gospodarki z nauką i techniką oraz ich współdziałanie powoduje powstawanie nowych, istotnych dylematów etycznych. Prezentowana książka jest unikatowym na polskim rynku wydawniczym kompendium na temat etyki biznesu, dostarczającym zarówno podstaw teoretycznych, jak i praktycznych wskazówek co do wykorzystania wiedzy z tego zakresu w życiu gospodarczym. Pozwala to czytelnikowi na dogłębne zrozumienie zagadnienia, zaczynając od indywidualnych decyzji menedżerów oraz innych grup interesariuszy firm i organizacji gospodarczych, a kończąc na zasadach zalecanych do stosowania w biznesie międzynarodowym.

Jest to podręcznik, który etykę biznesu wywodzi z etyki jako części filozofii i z myśli ekonomicznej oraz odpowiada na pytanie: na czym polega odpowiedzialność społeczna w gospodarce i jakie są jej konsekwencje.

(Z recenzji prof. dr hab. Jerzego Dietla, Prezesa Zarządu Fundacji Edukacyjnej Przedsiębiorczości)

Praca jest przeznaczona dla studentów i kadry akademickiej, menedżerów, pracowników firm oraz wszystkich, którzy chcieliby się zapoznać z tą tematyką. Zapewnia odpowiedzi na pojawiające się nowe dylematy moralne wynikające z ciągłych zmian gospodarczych i społecznych.

Profesor Wojciech Gasparski jest uznanym autorytetem w dziedzinie etyki biznesu, nauki o zarządzaniu i prakseologii oraz dyrektorem Centrum Etyki Biznesu Akademii Leona Koźmińskiego i Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. Profesor Wojciech Gasparski zaprosił do współpracy wybitnych specjalistów z tak różnorodnych dziedzin, jak prawo, filozofia, socjologia, zarządzanie, co nadało publikacji interdyscyplinarny charakter.

Książka powstała we współpracy z: prof. dr hab. Anną Lewicką-Strzałecką, dr Dariuszem Bąkiem, dr Bolesławem Rokiem oraz dr Julitą Sokołowską.

Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż [...] praca napisana została przez najwybitniejszych przedstawicieli polskiej etyki biznesu, którzy co najmniej od dwóch dziesięcioleci zajmują się tą problematyką.

(Z recenzji dr hab. Jacka Sójki, prof. UAM, Dyrektora Instytutu Kulturoznawstwa, Kierownika Zakładu Etyki Gospodarczej UAM oraz Prezesa Polskiego Stowarzyszenia Etyki Biznesu EBEN Polska)

Ponownie narodzisz się w jakimś łonie, ponownie ukształtuje się twój szkielet, ponownie trafi ta właśnie stronica do tych samych twoich rąk, ponownie przemierzysz wszystkie godziny aż do godziny twej niepojętej śmierci [Borges, Doktryna cykli].
Sformułowanie Jorge Luisa Borgesa wydobywa inspirującą siłę Nietzscheańskiej myśli o wiecznym powrocie, a równocześnie uwypukla jej przenikliwy i dojmujący charakter. Zdanie sobie sprawy z możliwości takiego powtórzenia może prowadzić do zakwestionowania oczywistości naszego trwania w czasie, wyobcowuje nas z nas samych. Idea wiecznego powrotu skłania do zadania pytania, które od tej pory powinno nam towarzyszyć nieustannie: „Czy chcesz tego jeszcze raz i jeszcze niezliczone razy?”.
Hanna Buczyńska-Garewicz, komentując chyba najbardziej znane wyrażenie tej idei – paragraf 341 Wiedzy radosnej – twierdzi, że na to pytanie można odpowiedzieć dwojako: wściekłością „zgrzytania zębami” lub „boską radością powtórzenia”, która rodzi się wraz z umiłowaniem wiecznego powracania losu. Monografia Boska radość powtórzenia. Idea wiecznego powrotu ponawia pytanie o filozoficzne znaczenie Nietzscheańskiej idei wiecznego powrotu w przekonaniu, że wywołane w ten sposób odpowiedzi będą istotne nie tylko dla badaczy pism Nietzschego, lecz także dla wszystkich zainteresowanych problemem ludzkiego istnienia w czasie.
Prezentowana praca jest próbą, z jednej strony, ustosunkowania się do obecnych w literaturze interpretacji „myśli przepaścistej”, poddania ich refleksji i krytyce, z drugiej – pokazania nowych możliwości jej rozumienia. Obok rozważań filozoficznych proponuje rozważania filologiczne, które porządkują system pojęć związanych z kategorią czasu w języku greckim oraz w literaturze greckiej..

Po raz pierwszy wydana w Polsce, książka Elaine Scarry to klasyczne studium nad kulturowym i politycznym znaczeniem bólu jako zjawiskiem trudno wyrażalnym w języku, a zarazem wymagającym uwagi i społecznej wrażliwości. Nie jest to abstrakcyjny traktat, lecz nasycona moralną wrażliwością praca oparta z jednej strony na bogatym materiale empirycznym, obejmującym świadectwa osób cierpiących, dane medyczne, dokumenty dotyczące wojen i tortur, a z drugiej – na tekstach z obszaru literatury pięknej, filozofii, medycyny, czy strategii militarnej, w których Scarry tropi ból jako fundamentalny, często spychany na drugi plan problem.

Twórczość filozoficzna Aleksandra Ochockiego nie oszałamia, jeśli oceniać ją li tylko po ilości monografii i artykułów, ale pod względem oryginalności i rozmachu myślowego niewiele osiągnięć polskiej filozofii przełomu XX i XXI stulecia – tak sądzimy – może się z nią równać. Wizję filozofii uprawianej przez Ochockiego można naszkicować, poczynając od ukazanego przezeń rozszczepienia filozoficznej tradycji u samego zarania na dwie zasadnicze linie rozwojowe, sygnowane imionami Platona i Arystotelesa. Formy, jakie każda z tych linii przybierała w historii idei, ich rozchodzenie się i dialektyczne interferencje są przedmiotem szczególnego namysłu naszego autora przy okazji takich kryzysów dziejowych jak pierwotna akumulacja kapitału, rewolucje francuska, amerykańska i bolszewicka oraz w analizach dzieł Machiavellego, Hegla, Marksa czy Lenina. Linia Platona to – wbrew podręcznikowej wizji filozofa idealisty zanurzonego głową w niebie idei – linia „filozofa-króla”, który aktywnie przekształca otaczającą go rzeczywistość na modłę swoich wyobrażeń, ale degeneruje się w procesie dziejowym do postaci populistycznego krwawego dyktatora. Linia Arystotelesa to linia filozofii „naukowej”, której rozwój prowadzi filozofa do statusu „eksperta”, „konsultanta”, degenerującego się jednak w roli przebywającego w eterze abstrakcji „profesora na posadzie”.

Jacek Migasiński, Jakub Nikodem



Wszystkie teksty tego tomu są na odpowiednim poziomie akademickim, w znakomitej większości dobre lub bardzo dobre zarówno od strony merytorycznej, jak i warsztatowej. Wydaje się, że ta książka, pomyślana jako swego rodzaju trybut wobec Profesora Aleksandra Ochockiego, składany przez grono ludzi zawdzięczających mu jakiś rodzaj inspiracji w działalności profesjonalnej, sprawiłaby mu radość, a na pewno sprawi przyjemność wszystkim, którzy go znali i cenili.

Z recenzji prof. dr. hab. Kazimierza Ślęczki