Ebook Na więcej, na przepadłe mobi,epub

Spis treści Tyle czułości - u kogo? (1979-1990)* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Mój socrealizm Do dwu, odlicz Bajka na wysokościach, czyli wypisuję się z Księgi Guinnessa * * * * * * * * * Piosenka z Forum Romanum * * * Ulga * * * * * * * * * * * * * * * Jak zachowywać się na plaży Pokaz mody * * * Z offu (i nie) * * * Dobra godzina, zła godzina (1998-1999) * * * * * * * * * Kto Krzyż odgadnie Bajka mazowiecka, czyli wypisuję się z Księgi Guinnessa (II) * * * * * * * * * * * * * * * W ogniu, na śniegu, według Norwida Druga wiosna Bajka teatralna, czyli wypisuję się z Księgi Guinnessa (III) Bajka bez początku, czyli wypisuję się z Księgi Guinnessa (IV) Bajka zimowa, czyli wypisuję się z Księgi Guinnessa (V) Wszystkie rozdziały dostępne w pełnej wersji książki. Pro­jekt gra­ficz­ny: An­drzej Ba­rec­ki Ko­rek­ta: ze­spół Zdję­cie au­to­ra: Ewa Mo­de­sto­wicz Co­py­ri­ght (C) by Wa­cław Tka­czuk Co­py­ri­ght (C) by Wy­daw­nic­two Iskry, War­sza­wa 2013 ISBN 978-83-244-0309-7 Wy­daw­nic­two­ISKRY ul. Smol­na 11,00-375 War­sza­wa (22) 827-94-15 Skład wersji elektronicznej: Virtualo Sp. z Tyle czułości - u kogo? (1979-1990) * * * Może gdzie in­dziej, może w po­wie­ści, naj­pew­niej w mo­dli­twie, ale nie dla wier­sza: nie trze­ba uda­wać lep­sze­go, nie trze­ba na­wet chcieć: będę lep­szy. Wy­star­czy, że tro­chę sil­niej­szy, tro­chę zdrow­szy. To waż­ne te­raz, gdy chcia­ło­by się po­my­śleć o tym, że chcia­ło­by się po­my­śleć o tym, ż In­a­czej, czy bra­ła­by mnie krew w ob­ro­ty? W jed­nej to chwi­li chcę sie­bie od­na­leźć, w olśnie­niu-za­ćmie­niu. I na pew­no tak. Bo tak chcę, że nie wiem, kto chce. IV 1979 * * * W od­wa­gę się stro­ję, w ku­dły, w ja­kiś grosz. W co tam jesz­cze? Żeby było. Już tyl­ko ocza­mi od­dy­cham: w gzyg­za­kach mio­du i wę­gla całe to po­wie­trze. Już - tak. Już - nie. W nocy, gdy okno do­my­kam, pęka szy­ba. Komu bra­ku­je siły, temu i gra­cji za­brak­nie. Z siłą o lu­stro czo­łem, tak kie­dyś ty, wca­le pięk­nie. Wzdłuż roz­bie­ga­nych, wzdłuż rwą­cych, na wskroś, pro­mie­ni, ja­kie to szczę­ście, z wy­so­ka, słysz!... Już - tak. Już - nie. IV 1979-V 1980 * * * Ode­szły mnie sło­wa. Kto jesz­cze tak dzi­siaj mówi, pi­sze? Kto mil­czy tak? Z tego to po­wo­du - jak wy­żej. Miłe są mi te ma­try­ce. Choć­by w mu­zeum, nie­chby za szyb­ką, jesz­cze to - okien­ko mio­du, jesz­cze - źre­ni­ca wszel­kiej po­go­dy. Ode­szły mnie sło­wa. I od razu mu­snę­ły mnie inne, tak­że do­pie­ro co onie­mia­łe war­gi, jak­bym nie sam tej chwi­li cze­kał. 24 VII-X 1979 * * * Dla Jor­ge Can­tú Z mło­do­ści - tyl­ko to, że i wte­dy, gdy była, mo­gli­śmy za­le­d­wie przy­śnić się so­bie w tym wspa­nia­łym od-cie­le­śnie­niu: mło­dzi!... Lżej już, gdy śni­my się je­dy­nie swo­im wier­szom. X 1979 * * * Od razu nie mniej, jak wszyst­ko; nie in­a­czej, jak do­sko­na­le. To le­piej nie za­czy­nać. Dla­te­go tak mało wier­szy. Ale choć­by już ani jed­ne­go, i tak za­wsze bę­dzie to wiersz. I tak, i IV 1980 * * * In­a­czej - w lu­strze, in­a­czej - na ja­wie. Na po­cie­sze­nie zo­sta­je tyl­ko to nie­po­do­bień­stwo, tyl­ko klin­ga, wy­ła­nia­ją­ca się zni­kąd, z pia­sków, z traw, z cze­goś może jesz­cze i bar­dziej weł­ni­ste­go. W po­ry­wie uzbro­ił­bym tak anio­ła u wrót raju. Nie zdzi­wił­bym się, gdy­by wy­śli­zgnę­ło się lu­stro z roz­beł­ta­ne­go śmi­głem po­wie­trza: wę­dru­ją­cą gra­ni­cę na­zna­czy­ły so­bie ży­wio­ły. IV 1980