Ebook Marzenia nowożeńców mobi,epub

o zrobił Stavros, żeby ją ukarać. Zwłaszcza wśród osób, dla których każde jego słowo było objawieniem. Choć dla Leah długich jak wieczność, upłynęło zaledwie kilka sekund, zanim mężczyzna odsunął się, żeby ją przepuścić. Wsparta na jego wyciągniętej ręce weszła na pokład. Oszołomiona panującym zamieszaniem, na chwilę zapomniała, po co tu przyszła. Kelnerzy w uniformach roznosili sampana. Przyjęcie zdążyło się już rozkręcić, spoceni i pijani goście kleili się jedni do drugich. W powietrzu wibrowała muzyka i Leah bezwiednie zakołysała się do taktu. A więc wszystko, co słyszała o przyjęciach Dmitriego, było prawdą, a ponieważ Stavros stanowił kompletne przeciwieństwo przyjaciela, z pewnością go tu nie będzie. Ona jednak musi się postarać, żeby ją rozpoznano, więc przede wszystkim powinna przyciągnąć uwagę gospodarza. Z uśmiechem na wyzywająco czerwonych wargach ruszyła do baru, usiadła na wysokim stołku i zamówiła pierwszy tego wieczoru koktajl. Stavros Sporades był zdegustowany. Jego telefon zadzwonił już dziesiąty raz w ciągu ostatnich pięciu minut, a on nie miał najmniejszej ochoty rujnować wieczoru spędzanego z piękną i inteligentną kobietą. Kolejne telefony były jednak niepokojące, więc uśmiechnął się do Helene i, zanim odebrał, pociągnął długi łyk szampana. - Ona jest tutaj - powiedział Dmitri. - Na moim jachcie. Zaszokowany Stavros opadł na oparcie fotela. Skoro Dmitri do niego zadzwonił, mogło chodzić o tylko jedną kobietę. Leah. Relaks w towarzystwie Helene oddalił się w nicość. - Jesteś pewien? Śmiech w słuchawce zabrzmiał szyderczo. - Rozpoznałem ją w dwie minuty. To na pewno ona. Jest pijana i tańczy. Pijana i tań Zamiast twarzy Leah przed oczami stanęła mu twarz jego siostry, Calisty, śmiertelnie bladej i nieruchomej. Próbował jakoś sobie poradzić z jej przedwczesną śmiercią, ale gniew i bezsilność wciąż jeszcze były bardzo świeże i silne. Powoli schował telefon, przeprosił Helene i wyszedł z restauracji. ,,Nie mam do niej żadnych zastrzeżeń, panie Sporades", powiedziała swoim nosowym głosem o Leah pani Kovlakis w cotygodniowej rozmowie. ,,Nie do wiary, ale bardzo się zmieniła". Czyżby mówiła mu tylko to, co rzeczywiście chciał usłyszeć? Po kilku minutach jego helikopter lądował na luksusowym jachcie Dmitriego. - Gdzie jest? Przyjaciel wskazał parkiet taneczny na niższym pokładzie. - Mógłbym ją kazać zgarnąć ochroniarzom, ale to by tylko pogorszyło sytuację. Stavros kiwnął głową, ale nie patrzył mu w oczy. Był o krok od utraty samokontroli. Na szczęście to był tylko alkohol, nie narkotyki. Jednak na wszelki wypadek wolał nie patrzeć na swoją żonę, poślubioną za karę i jako pokutę. Nawet w pijanym oszołomieniu wywołanym przez trzy kolejne drinki Leah wyczuła, że Stavros wchodzi na parkiet. Jej ciało przeszedł lodowaty dreszcz, choć bryza od morza była ciepła. Potrząsnęła głową, żeby odgonić mgłę, i podniosła wzrok. Słynny, wykonany na specjalne zamówienie, lśniący, szklany bar, duma jachtu Dmitriego, pokazał setkę odbić Stavrosa. Wąską twarz o rzeźbionych rysach, klasycznym profilu nosa, kształtnych wargach i płowych oczach ocienionych długimi rzęsami. W chwili, kiedy spotkali się wzrokiem, jego oczy przepełniała czysta nienawiść. Leah zrobiło się słabo. Drżąc, niekontrolowanie objęła za kark dwudziestoparolatka, z którym tańczyła przez ostatni kwadrans. Choć może raczej to on ją podtrzymywał. Na szczęście widziała go jak przez mgłę. Najchętniej wymazałaby tę noc z pamięci. Poruszała stopami w rytm muzyki, podczas gdy partner przesunął dłonie z jej bioder na plecy i w końcu ją objął. Nie mogła jednak zignorować zbierających się wokół niej czarnych chmur, więc wzięła głęboki oddech. Stavros szedł ku niej przez tłum spoconych, rozkołysanych muzyką ciał, które rozstępowały się przed nim bez protestu. Wydawało się, że w obliczu zbliżającej się burzy powietrze stanęło. Leah oderwała się od partnera i pocałowała go w chłopięco delikatny policzek. - Przepraszam - szepnęła. Nie jego wina, że nie wiedział, kim ona jest; gdyby wiedział, nie odważyłby się jej dotknąć. Trzymałby się z daleka i traktowałby ją jak powietrze, tak jak postąpiła większość obecnych, kiedy pojawił się Dmitri. Była przecież Leah Huntington Sporades, żoną Stavrosa Sporadesa, i żaden inny mężczyzna nie miał prawa zbliżyć się do niej. Jej przyjaciel, Alex, który jako jedyny nie odwrócił się od niej i już po śmierci Calisty próbował się z nią kontaktować, skończył w więzieniu, oskarżony na podstawie dowodów sfabrykowanych przez Stavrosa i Dmitriego. Na to wspomnienie zatrzęsła nią tłumiona furia. Ależ go nienawidził Żelazna dłoń chwyciła ją w talii i oderwała