Księżna De Clves

Księżna De Clèves Część pierwsza Nigdy przepych i dworność nie objawiły się we Francji w takim blasku, jak w ostatnich latach panowania Henryka II. Monarcha ten był dworny, urodziwy i zakochany, a jakkolwiek miłość jego do Diany de Poitiers, księżnej de Valentinois, trwała już przeszło od lat dwudziestu, nie straciła nic na sile i objawiała się nie mniej wspaniale. Nadzwyczaj zręczny we wszystkich ćwiczeniach ciała, król oddawał się im z zapałem. Co dzień polowanie i gra w piłkę, balety, gonitwy do pierścienia i podobne rozrywki; barwy i cyfry pani de Valentinois widniały wszędzie, ona zaś sama pojawiała się w stroju, jaki mogłaby nosić panna de la Marck, jej wnuczka, wówczas na wydaniu. [...]

Ur. 18 marca 1634 w Paryżu Zm. 26 maja 1693 Najważniejsze dzieła: Księżna de Cl?ves, Księżna de Montpensier, Za?de, Księżna de Tende, Dzieje Henriety Angielskiej, Pamiętniki z dworu francuskiego Właśc. Marie-Madeleine Pioche de la Vergne, hrabina de La Fayette. Pisarka francuska okresu baroku, kuzynka (przez drugiego męża swej matki) i przyjaciółka innej ważnej pisarki tego okresu, madame de Sevigné, sławnej ze swych listów do córki. Madame de La Fayette prowadziła salon literacki w Paryżu; znała najwybitniejszych autorów epoki: Boileau, La Fontaine'a, Racine?a, a przede wszystkim La Rochefoucauld, który asystował jej przy tworzeniu Księżny de Cl?ves. Pisząc powieści, korzystała z własnych doświadczeń jako damy dworu królowej Anny Austriaczki, żony Ludwika XIII. Tworzyła romanse oparte na portrecie kilku głównych bohaterów i bohaterek, sięgając chętnie do postaci i wydarzeń historycznych (do dziś stworzona przez nią fikcja zaburza niekiedy rozumienie rzeczywistego porządku faktograficznego), zmniejszyła dystans między bohaterami a narratorem, czyniąc z powieści wyznanie, wprowadziła motyw ,,miłości piorunującej", porażającej swe ofiary od pierwszego wejrzenia. Jej pisarstwo dało zalążek francuskiej prozy psychologicznej.

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.