No logo

Gdy zysk staje się najważniejszy 

No Logo to to książka, która rzuca światło na to co się dzieje dookoła nas, o czym nie wiemy, lub nie chcemy wiedzie. Nazwana biblią alterglobalistów, została uznana za absolutny fenomen kulturowy i stała się manifestem wszystkich krytyków ekspansywnego światowego kapitalizmu. Dzięki niej jesteśmy w stanie poznać szczegóły marketingowych zabiegów, budowania marki, sposobów reklamowania, a także metod jakie wykorzystują firmy by stać się częścią naszego życia. Autorka nie owijając w bawełnę opisuje zasady funkcjonowania wielkich koncernów. Pokazuje nieludzkie warunki pracy na wschodzie, gdzie wielkie marki produkują swoje produkty płacąc śmieszne pieniądze. Książka Melanie Klein to doskonały obraz rozpasanego, sytego konsumpcjonizmu, samowoli korporacji i wielkich banków, prawda o tym jak wygląda zachodni, nie liczący się z człowiekiem świat.

(…) Od opublikowania No Logo techniki brandingu niewątpliwie się rozwinęły i dostosowały do różnych okoliczności. Przez ostatnie dziesięć lat bardzo niewiele jednak pisałam o tych sprawach. Dlaczego tak się stało, uświadomiłam sobie podczas lektury wydanej w 2003 roku powieści Williama Gibsona Rozpoznanie wzorca. Jejbohaterka Cayce Pollard ma alergię na marki, zwłaszcza Tommy’ego Hilfigera i Ludzika Michelin. Ta „chorobliwa odraza, czasem nawet gwałtowna reakcja na semiotykę rynku” jest tak silna, że Cayce każe wygładzić kapsle na swoich dżinsach od Levi’sa, żeby pozbyć się wszelkich znaków towarowych. Czytając te słowa, od razu zdałam sobie sprawę, że cierpię na podobną przypadłość. Nie zalicza się ona do wrodzonych, ale rozwija się z czasem, z powodu nadmiernej ekspozycji na działanie określonego bodźca. Kiedyś nie miałam alergii na marki. Jak przyznaję w tej książce, jako dziecko i nastolatka byłam do nich wręcz obsesyjnie przywiązana. Ale pisząc No Logo, musiałam na cztery lata całkowicie się pogrążyć w kulturze reklamy – przez cztery lata oglądać wciąż na nowo spoty towarzyszące meczom Super Bowl, wertować „Advertising Age” w poszukiwaniu najnowszych wynalazków z dziedziny korporacyjnej synergii, czytać zabójcze dla duszy podręczniki dla biznesmenów traktujące o nawiązywaniu kontaktu z osobistymi wartościami marki, brać udział w korporacyjnych seminariach na temat zarządzania marką, wyprawiać się do sklepów Nike Town, do gigantycznych centrów handlowych, do ometkowanych miast. A także oglądać najgorsze filmy, jakie kiedykolwiek powstały, robiąc w ciemnościach sali kinowej notatki o lokowaniu produktu (…)