Ebook Kibice i okolice mobi,epub

ął od przy­po­mnie­nia: ,,Czy wie­cie, że do dzi­siaj pa­mię­tam ceny bi­le­tów na Le­gię z roku 1969? Le­gia mia­ła wte­dy Dey­nę, Brych­cze­go, Ga­do­chę, Wład­ka Gro­tyń­skie­go, An­drze­ja Zyg­mun­ta, co to ła­mał nogi każ­de­mu (...). Wej­ściów­ka na >>kry­tą<< kosz­to­wa­ła aż 35 zło­tych. 35!!! A na >>ży­let<< aż 15. Nie było mnie stać". Po­tem po­chwa­lił dro­ży­znę, co w na­szym spo­łe­czeń­stwie ja­wić się musi ni­czym szar­la­tań­stwo: ,,Je­że­li my się tego kie­dyś nie na­uczy­my, że za do­bry to­war trze­ba za­pła­cić, no to skąd weź­mie­my pie­niąż­ki na kup­no Mes­sie­go? Ro­oneya? Jak za­ła­twi­my Ligę Mi­strzó i mi­strzów? My­śli­cie, że za dar­mo do nas przyj­dą, bo po­lu­bi­li Ząb­kow­ską? (...) Cho­dzę na me­cze Le­gii od czter­dzie­stu lat. I wiem, że tam musi być dro­go. Je­że­li ma być do­brze. A bę­dzie jesz­cze dro­żej. Pa­mię­taj, że z tych two­ich bi­le­tów ku­pi­my może kie­dyś Ro­oneya? A Mes­si? Po­my­śli­my. Jak dla mnie jest za chu­dy". Cen­nik po­zo­sta­wia zresz­tą dużo do ży­cze­nia nie tyl­ko w sto­li­cy. Je­den z sym­pa­ty­ków dol­no­ślą­skiej dru­ży­ny tak opi­sał swo­ją ,,sa­tys­fak­cję" ze sto­sun­ku ja­ko­ści do ceny: ,,Na drew­nia­ków ze Ślą­ska Wro­cław pła­cę 40 PLN i mam za to: fla­gę WKS-u za­kry­wa­ją­cą całą try­bu­nę i zero wi­docz­no­ści; sto­ją­cych ki­bo­li i 40 proc. wi­docz­no­ści, jak fla­ga zwi­nię­ta; prze­kleństw do wy­bo­ru i ko­lo­ru; deszcz za koł­nie­rzem, jak pada; brud­ne krze­seł­ka; ob­szcza­ne to­a­le­ty bez pa­pie­ru; pry­mi­tyw­ną małą ga­stro­no­mię; od cza­su do cza­su za­dy­my, więc dzie­cia­ków nie za­bie­ram. O grze nie wspo­mnę, bo nie ma o czym". Mal­kon­ten­tów nig­dy nie bra­ku­je, ale przy­najm­niej we Wro­cła­wiu co nie­co się zmie­ni­ło. Na lep­sze. Przed der­ba­mi Kra­ko­wa czy­tel­ni­cy usłuż­nie do­nie­śli ,,Ga­ze­cie Wy­bor­czej: ,,W śro­dę rano wy­bra­łem się na sta­dion przy Rey­mon­ta. Sprze­daż bi­le­tów mia­ła się za­cząć o godz. 11, dla­te­go po­ja­wi­łem się dwie go­dzi­ny wcze­śniej. Kil­ka mi­nut po godz. 11 przed kasę dla sek­to­ra C za­je­cha­ło pięć sa­mo­cho­dów, z któ­rych wy­sko­czy­ło kil­ku­na­stu osił­ków. Eki­pa we­pchnę­ła się pod kasę, je­den z męż­czyzn stwier­dził, że od tej pory bi­le­ty ku­pu­ją tyl­ko oni i ewen­tu­al­nie ko­bie­ty z dzieć­mi. Rze­czy­wi­ście, kil­ka pań zdo­by­ło wej­ściów­ki. Resz­ta ki­bi­ców tyl­ko bez­sil­nie pa­trzy­ła, jak gru­pa kar­ków wy­ku­py­wa­ła po kil­ka sztuk bi­le­tów. Je­den z ko­lej­ko­wi­czów pró­bo­wał się sta­wiać, ale do­stał kil­ka cio­sów w twarz i w brzuch. Po kil­ku­dzie­się­ciu mi­nu­tach kasa zo­sta­ła za­mknię­ta. Pa­no­wie, któ­rzy je wy­ku­pi­li, od razu ofe­ro­wa­li wej­ściów­ki ku­pio­ne za 40 zł po 100 zł od sztu­ki. Wszyst­kie­mu przy­glą­da­ło się dwóch ochro­nia­". Po­wyż­sze zda­rze­nia mo­gły­by pro­wo­ko­wać nas do uty­ski­wań na nie­do­brych koni i pol­ski graj­do­łek, gdy­by nie fakt, że to nie nasz pa­tent (we­dług Zbi­gnie­wa Boń­ka ko­ni­ki to wło­ska spe­cjal­ność), no i że cza­sem są oni po pro­stu przy­dat­ni. Zwłasz­cza dla tu­ry­sty, któ­ry chce obej­rzeć mecz za gra­ni­cą, tam gdzie kas nie ma przy sta­dio­nach albo są za­mknię­te, a bi­le­ty ku­pu­je się w wy­zna­czo­nych punk­tach na mie­ście, do któ­rych nie­ła­two tra­fić. Czy więc ko­nik nie jest sen­sow­nym wy­na­laz­kiem dla czło­wie­ka cięż­kiej pra­cy, któ­re­go stać na­wet na droż­szy bi­let, tyl­ko mu cza­su brak na wy­sta­wa­nie w ko­lej­kach go­dzi­na­mi? Oczy­wi­ście mo­że­my z tym wal­czyć, tak jak przed igrzy­ska­mi olim­pij­ski­mi w Pe­ki­nie, gdzie ko­mu­ni­ści wy­ra­zi­li go­to­wość za­my­ka­nia ko­ni­ków w obo­zach pra­cy, acz i tam czar­ny ry­nek bi­le­to­wy kwitł w naj­lep­sze. Na­wet w Wiel­kiej Bry­ta­nii to wal­ka nie­zwy­kle trud­na. Prze­ko­na­li się o tym or­ga­ni­za­to­rzy Pu­cha­ru An­glii na We­mbley. Bi­le­ty na bój Chel­sea z Ever­to­nem ,,cho­dzi­ły po in­ter­ne­cie", mimo że nie były jesz­cze ofi­cjal­nie wy­dru­ko­wa­ BO­HURT Po­ja­wi­ła się ostat­ni­mi cza­sy moda na in­sce­ni­za­cje bi­tew. Dzie­cia­ki mają fraj­dę, bo hi­sto­rii uczą się w spo­sób cie­kaw­szy niż zwy­cza­jo­we za­ku­wa­nie dat wo­jen pu­nic­kich z pod­ręcz­ni­ków. Mi­nu­sem ta­kich spę­dów jest to, że trze­ba póź­niej swo­j