Ebook Japonia na zawsze wyrzeka się wojny mobi,epub

y sojuszowi z USA zawiera natomiast próbę odpowiedzi na pytanie, czy zależność ta jest dzisiaj Japonii potrzebna i czy ograniczenie współpracy mogłoby być dla niej opłacalne. Trzeci rozdział poświęcony jest najpoważniejszym konfliktom, w które obecnie zaangażowana jest Japonia - sporowi o wyspy Senkaku i tym samym z ChRL, analogicznemu sporowi o Wyspy Kurylskie z Rosją, konfliktowi z Koreą Północną na tle programu nuklearnego i kwestii uprowadzeń ludności japońskiej oraz napięciom w stosunkach z Koreą Południową, coraz poważniejszym w ostatnich latach. W podrozdziałach prezentowane jest podłoże historyczne tych konfliktów, a także sytuacja obecna i możliwe rozwiązania w najbliższych latach. Ostatni rozdział w ramach podsumowania przedstawia hipotetyczne strategie, jakie w najbliższej przyszłości może obrać japoński rząd w stosunku do polityki obronności i relacji z USA oraz sąsiadami. Podczas opracowywania tematu autor korzystał niemal wyłącznie z publikacji anglojęzycznych. Najbardziej wartościowa okazała się praca Andrew L. Orosa pod tytułem Normalising Japan. Jest to publikacja niezwykle złożona, w sposób kompleksowy poruszająca problem japońskiego militaryzmu. Oros na kartach swojej książki opisuje wszelkie aspekty japońskiego dążenia do stworzenia współczesnej armii: historyczny, ekonomiczny, ideologiczny i inne. Publikacja ta niezwykle ułatwiła stworzenie szkieletu niniejszej pracy oraz pozwoliła wyodrębnić najważniejsze problemy, które winny być w niej poruszone. Danych statystycznych i komentarzy opinii publicznej dostarczyła przede wszystkim publikacja Paula Midforda zatytułowana Rethinking Japanese Public Opinion and Security. From Pacifism to Realism?. Na łamach książki autor zebrał i przeanalizował setki ankiet i innych badań statystycznych przeprowadzonych w Japonii od zakończenia II wojny światowej aż do 2011 roku. Zawarto w niej odpowiedzi na pytania o stosunek japońskiego społeczeństwa do remilitaryzacji, sojuszu ze Stanami Zjednoczonymi, wojny w Wietnamie i wielu innych istotnych wydarzeń związanych z japońską polityką bezpieczeństwa. Jeśli udowodnienie tezy wymagało przytoczenia liczb, znajdowały się one właśnie w tej publikacji. Ostatnią kluczową publikacją było The - Japan Alliance: Past, Present, and Future, pod redakcją Michaela J. Greena oraz Patricka M. Cronina. Jak sam tytuł wskazuje, dostarczyła ona niezbędnych informacji na temat sojuszu Japonii z USA, jego historii, funkcji i możliwej przyszłości. Podobnie jak publikacja A. L. Orosa, jest to praca niezwykle szczegółowa i obszerna. Podkreślić należy, że choć powyższe trzy publikacje dostarczyły ram dla głównych założeń książki, niezbędnym było wzbogacenie ich o aktualne dane, oparte na bieżącej prasie oraz statystykach rządowych i międzynarodowych. Poza powyższymi autor korzystał z dużej kolekcji esejów akademickich publikowanych między innymi w ,,Contemporary Southeast Asia", ,,Strategic Forum", ,,New Zealand International Review" oraz na stronach internetowych prominentnych wydawców, jak Princeton University Press i Stanford University Press. Spośród stron i serwisów internetowych najbardziej pomocnymi okazały się Japan Times, Washington Post, The Times, Japan Security Watch czy Council on Foreign Relations, oferujące rzetelne i szczegółowe analizy dotyczące japońskiej polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa. Zaznaczyć należy, że na przestrzeni całej książki w miejsce japońskiego zapisu nazw własnych stosowane są angielskie tłumaczenia, często wymiennie z polskimi, zaś nazwy oryginalne podane zostały jedynie przy pierwszej wzmiance. Ma to swoje uzasadnienie w tym, iż anglojęzyczne nazwy i terminy, jak Self-Defense Forces (Siły Samoobrony) czy National Police Reserve (Narodowa Rezerwa Policji), są powszechnie używane przez społeczność międzynarodową, w tym również japońską, i ich stosowanie pozwala na łatwiejsze śledzenie doniesień na ich temat w prasie czy literaturze bądź innych mediach. W przypadku nazw geograficznych oraz nazwisk w oryginale zapisywanych innym alfabetem niż łacińskim zastosowano najpopularniejszą transkrypcję (transkrypcję Hepburna w przypadku języka japońskiego; latynizację poprawioną dla koreańskiego oraz hanyu pinyin dla chińskiego), za wyjątkiem tych występujących powszechnie w spolszczonej wersji, jak Tokio czy Pjongjang (z nazwisk np. Kim Dzong Il czy Czang Kaj-Szek). Nazwy terenów objętych sporem terytorialnym, gdy nie są przywołane w terminologii polskiej (jak Kuryle), podawane są wymiennie w terminologii japońskiej oraz państw, z którymi toczy się konflikt, i w żaden sposób nie stanowią one wyrazu opinii autora, pozostającego w tej kwestii bezstronnym, co do ich przynależności. Rozdział 1 Czynniki kształtuj