Ebook Pamięć i Polityka. Droga historyka Zagłady mobi,epub

ch wcześniejszych dokonań. Poprosiłem, by przeczytał recenzję jeszcze raz, zapewniając go, że sam uświadomiłem sobie w pełni jej wymowę, dopiero gdy przeczytałem ją po raz piąty. Zadzwonił do mnie, przeczytawszy recenzję pięć razy. Przyznał, że nie jest zbyt przychylna, ale jego zdaniem prawdziwe pytanie brzmiało: Dlaczego miałbym przyjmować przesłanki rozumowania recenzenta? Dlaczego miałbym zgadzać się z tymi wnioskami? W odpowiedzi przytoczyłem argument, że przede wszystkim powinienem zachować trzeźwy ogląd. Nigdy nie próbowałem oszukiwać sam siebie, a teraz prawda była dla mnie szczególnie ważna. Być może mój potencjał twórczy wyczerpał się trzydzieści lat temu. Wydawać by się mogło, że od tamtej pory jedynie wegetowałem. A jednak nie miałem całkowitej pewności. Ukończywszy nową książkę, w której skupiłem się bardziej na ludziach niż na zdarzeniach, wysłałem ją bez obiekcji do Therona Rainesa. W wydawnictwie HarperCollins Aaron Asher przeczytał maszynopis i przyjął go bez zastrzeżeń. Było jeszcze wcześnie. Książkę właśnie rozwożono do księgarń. A może należało poczekać? Wprawdzie przypisy przeniesiono na koniec książki, ale nie zrezygnowano z nich i ktoś z pewnością zwróciłby uwagę na różnorodność wykorzystywanych przeze mnie źródeł. Jeśli zaś - jak sugerował Eric i jak uważał mój syn - książka ta jest zbyt subtelna, jakiś inny recenzent mógłby mimo to odkryć jej misterną konstrukcję. Co się tyczy sprzedaży, większe księgarnie mogły zgromadzić więcej egzemplarzy dla klientów przechadzających się między półkami. W niedzielny poranek 20 września wsiadłem do samolotu lecącego do Bostonu. Wylądowałem jeszcze przed południem. Kupiłem gazetę ,,Boston Globe", w której kiedyś zamieściłem recenzję jakiejś książki, ale nie znalazłem w niej żadnej wzmianki. Poszedłem do dużej księgarni Barnes & Noble - jedynej otwartej przed południem, ale książki w niej nie było. W polityce amerykańskiej przychodzi co jakiś czas wieczór wyborczy, kiedy to kandydat walczący o przeżycie czeka na wynik w kluczowym okręgu wyborczym, ponieważ niekorzystne dane z niego oznaczają całkowitą klęskę. Dla mnie takim testem był Boston. Wróciłem na lunch do hotelu, do sali położonej nad restauracją The Last Hurrah. Posiłek okazał się zaskakująco smaczny, a gitarzysta, którego gra wypełniała salę, był wręcz doskonały. Słuchałem jego mistrzowskiego wykonania Recuerdos de la Alhambra Francisca Tárregi. Nagle ogarnął mnie nieopisany smutek. A więc to koniec, naprawdę koniec, bez względu na to, co się wydarzy. W owej chwili byłem sam na sam ze sobą, żegnając się z życiem. 1 Wydanie polskie: Raul Hilberg, Zagłada Żydów europejskich, tłum. Jerzy Giebułtowski, Warszawa: wyd. Piotr Stefaniuk, 2013. Pierwsze wydanie tej książki ukazało się w 1961 r. Wydanie uzupełnione i poprawione opublikowano w 1985 r. Edycja polska oparta jest na wydaniu trzecim z 2003 r., z uzupełnieniami i poprawkami dokonanymi przez autora w ostatnich latach życia (wszystkie przypisy od tłumacza). 2 Wydanie oryginalne: Perpetrators, Victims, Bystanders: The Jewish Catastrophe, 1933-1945, New York: HarperCollins, 1992; wydanie polskie: Sprawcy, ofiary, świadkowie. Zagłada Żydów 1933-1945, tłum. Jerzy Giebułtowski, Warszawa: Centrum Badań nad Zagładą Żydów i Wydawnictwo Cyklady, 2007. II Początki II Początki Korzenie Kiedyś ojciec powiedział mi, że jeszcze zanim się urodziłem, byłem tak niesforny, iż matka miała z tego powodu problemy. W szpitalu położnik zapytał go, na co by się zdecydował, gdyby trzeba było wybrać między życiem matki a życiem dziecka. Zwierzył mi się, że podjął wtedy decyzję zupełnie niezgodną z naukami mędrców, ale z jego punktu widzenia konieczną. Gdyby musiał wybierać - oznajmił lekarzowi - chciałby, by ratowano moje życie. Wyjawił mi ten sekret, gdy byłem jeszcze chłopcem, podczas jednej z rozmów o jego dzieciństwie i młodości, pracy i służbie wojskowej. Jego relacja zrobiła na mnie wrażenie, a zawsze uważałem ojca za człowieka mądrego i rozważnego. Dla mnie był przewodnikiem, od którego próbowałem - nie zawsze z powodzeniem - czerpać idee, postawy i styl. Mój ojciec, który wiele doświadczył i wiele wycierpiał, był zupełnie inny niż matka, która przeżyła moje narodziny. Trudno o ojcu i matce mówić w jednym akapicie czy na tej samej stronie, przeto opowiem o każdym z nich z osobna. Ojciec urodził się 15 września 1889 r. - jak wspomniał - w pozbawionej bitej drogi wsi na północno-wschodnim krańcu cesarstwa austro-węgierskiego: w Dżurynie. Znacznie później odnalazłem to miejsce, obecnie położone w zachodniej części Ukrainy. Miejscowość tę łatwo zlokalizować na dobrej mapie. Obecnie jest to miasto, znacznie większe, niż się spodziewałem. Hil