Moja mama pije

awidziłam jej i jednocześnie bałam się o nią. - Co się stało? - zapytała Ewka, siadając obok mnie na ławce. - Nic - burknęłam. - Powiedz, przecież jesteśmy przyjaciółkami. Po chwili podbiegła Anka i widząc moją minę, objęła mnie ramieniem. - Moja mama pije - powiedziałam wzruszona dobrocią Ewki i Anki. Poza tym to były w końcu moje przyjaciółki. - Nie martw się - szepnęła Anka. - Moja mama też pije. W Sylwestra to nawet wódkę piła. - A moja mama wino pije, jak są jakieś urodziny - wtrąciła Ewka. - A raz to się nawet upiła - ściszyła głos. - I opowiadała same głupoty. Myśleliśmy z bratem, że padniemy trupem. - Roześmiała się na samo wspomnienie. - Twoja mama upiła się raz - powiedziałam i wcale mi nie było do śmiechu. - A twoja - zwróciłam się do Anki - pije, jak są urodziny. Moja pije często i dużo - wyrzuciłam z siebie i rozbeczałam się, chociaż wcale beczeć nie chciałam. Dziewczyny się nade mną litowały, potem obiecały, że nikomu słowa nie powiedzą, że nie zdradzą tajemnicy. Jakoś zrobiło mi się lżej na sercu. Gadałyśmy potem o Olku z szóstej B i zapomniałam na chwilę o tym, co się dzieje w domu. Przypomniałam sobie, gdy zobaczyłam tatusia. - Idziemy do babci - powiedział i uśmiechnął się do mnie smutno. W ręku trzymał dużą torbę. - Co masz w tej torbie? - zapytałam. - Pidżamy, szampon, mydło i różne drobiazgi - odparł. - Mam też twoje książki i plecak szkolny - dodał. - Po co? - zawołałam zaskoczona. - Rano przyjdę i zabiorę. Do szkoły idę dopiero na dziesiątą. Tato uśmiechnął się do Anki i Ewki, które stały wpatrzone w niego, polecił mi pożegnać się z dziewczynkami i ruszyliśmy w stronę domu babci. - Przez kilka dni zostaniesz u babci - powiedział stanowczo. - Jeśli trzeba będzie, to pojedziesz nawet do wuja Antka i cioci Halinki. - Dlaczego? Tatusiu, dlaczego? - Nie rozumiałam. - Tu są Ewka i Anka. Chcę mieć z nimi kontakt. U babci na podwórku będą same nudy - nie dawałam za wygraną. - Dość tego - rzekł tato tonem nieznoszącym sprzeciwu. - Nie jesteś małym dzieckiem i widzisz, co się dzieje w domu. Muszę coś z tym zrobić. Nie możemy tak żyć - mówił. - Zaufaj mi - dodał już zupełnie łagodnie. Groźnie zabrzmiały słowa taty: ,,Muszę coś z tym zrobić". Tak złowieszczo, że aż bałam się wyjaśnień. Zapytałam więc tylko cichutko: - Czy mamie nie stanie się nic złego? - Jeśli pozwoli sobie pomóc, to na pewno nic jej się nie stanie - odparł i objął mnie ramieniem. Razem, we dwoje szliśmy w stronę domu babci; ja i mój tato. A moja mama, gdzieś tam samotnie leżała pijana. Może spała? Oficyna wydawnicza RW2010 proponuje: Aneta Rzepka: SONATA O MARZENIACH Znajdę cię w wielkim mieście, wśród zwykłych zmagań... Czasem nawet porządna, miła, dobra dziewczyna zrobi coś niemądrego. Natalia Klimek wraca wzburzona z wywiadówki. Nauczycielka poinformowała ją, że jej córka, klasowy skarbnik, przywłaszczyła sobie pieniądze, wpłacone przez kolegów na ubezpieczenie. Natalia nie wierzy, nie mieści jej się to w głowie, Iza przyznaje się do kradzieży. Zarazem odmawia odpowiedzi na pytanie, dlaczego to zrobiła. Co się za tym wszystkim kryje? Jaką rolę odegrała w całej sprawie kapryśna Dominika? Czy pomoże kuzynce pozbyć się etykietki złodziejki? Zwłaszcza że Izie tak bardzo zależy na dobrej opinii w oczach Ł Izę i Dominikę dzieli bardzo wiele. Jedna jest osobą życzliwą, otwartą na świat, potrafiącą czerpać radość z małych rzeczy. Druga to egoistka, która lubi błyszczeć i nie zważa, kogo zrani w drodze do celu. A jednak obie szukają w życiu tego samego: miłości, akceptacji, poczucia bezpieczeństwa; obie wierzą w spełnienie marzeń, nawet jeśli się z tym nie zdradzają. Aneta Rzepka: MAGIA KASZTANA Nie wierzysz w talizmany? Nie musisz. Wystarczy, że pozwolisz działać Po śmierci rodziców życie Kamili całkowicie się zmienia. Musi opuścić dom, przyjaciół, ukochaną wieś i przeprowadzić się do stolicy, by zamieszkać z ciotką, której nie zna. Ma nadzieję, że kiedyś wróci do domu, ale świat pędzi do przodu, pozbawiając ją złudzeń. W pokonywaniu codziennych trudności pomaga kasztan i uczucie do chłopaka o kasztanowych oczach. Małgosia jest realistką twardo stąpającą po ziemi. Kocha, mocno i szczerze, niestety bez wzajemności. A układ koleżeński to dla niej za mało. Próbując uciec przed uczuciem, pakuje się w spore kłopoty. Ofiarowany przez przyjaciółkę kasztan budzi uśmiech niedowierzania, lecz wbrew rozsądkowi przyjmuje talizman, bo kto Magia kasztana to powieść o codzienności, w którą wplątała się czarodziejska nić Joanna Łukowska: DRESZCZE Opowiadane przez narratorów historie dotykają przeżyć bolesnych, nierzadko traumatycznych, po których pozostają widzialne i niewidzialne blizny; opis