Ulica Abrahama

„Tomek cały czas przysłania oczy piąstkami. Po powrocie do domu przesunęła delikatnie dłonią nad twarzą maleństwa. Kompletnie zaskoczona stwierdziła, że nie ma najmniejszej reakcji…”

Tomek Wilczek pamiętał twarze swoich rodziców, kolory, kształty. Dotknął piękna świata. Wkrótce światło zgasło. Choroba odebrała mu wzrok, ale nie odebrała mu sił. Czy traumatyczne doświadczenia z pobytu w ośrodku szkolno-wychowawczym dla dzieci niewidomych oraz rozłąka z rodziną zbudowały herosa walczącego z demonami, czy słabego chłopca pogodzonego ze swoim losem?
Jak przebrnął przez burzliwy okres młodzieńczych wzlotów i upadków, przez labirynt miłosnych uniesień? Czy ostatecznie zrealizował swoje dojrzałe marzenia, czy odnalazł miłość swojego życia?
„A jednak” to przejmująca opowieść zainspirowana prawdziwą drogą autora. Historia Tomasza – choć pełna gorzkich chwil – daje nadzieję na lepsze jutro.

Adam Bede – to największe arcydzieło George Elliot, niewątpliwie jej najlepsza i najbardziej charakterystyczna powieść. To jeden z nieśmiertelnych klasyków literatury.
Angielska prowincja, życie prostych farmerów, ich codzienne zmagania z przyrodą, ich codzienne smutki i troski oraz czysta miłość, która prowadzi do więzienia. Wspaniale opisane realia początku XIX wieku, bo też właśnie realistyczna była wówczas angielska literatura, ale Adam Bede to jeszcze silniej i dobitniej podkreśla. Przesłanie autorki niesie się na kartach:
„Szanuję, czczę piękne kształty, ale kocham nade wszystko to drugie piękno, którego tajemnica nie kryje się w proporcjach, ale w głębokiej sympatii. Malujcie aniołów, jeśli możecie, malujcie Madonnę z łagodną twarzą, otwierającą ramiona dla przyjęcia chwa¬ły niebios, ale nie stawiajcie estetycznych prawideł, które chcą wygnać z dziedziny sztuki te baby skrobiące spracowanymi ręka¬mi jarzyny, tych ciężkich, rozbawionych chłopów w ciemnej szynkowni, tych zgarbionych ramion, tych twarzy osmalonych wiatrem ludzi, co wykonują najcięższe prace — i tych wnętrz domostw, gdzie na półkach błyszczy cynowe naczynie, gdzie stoją ciemne dzbany, gdzie leży prosty kundel, u pułapu zwieszają się girlandy cebul. Na świecie tyle jest podobnych domostw i ludzi niemają¬cych wcale malowniczej nędzy. Niechże przypomina ich nam sztu¬ka, odtwarzajmy wiernie radość i smutki powszedniego życia”.

Adela spełniła swoje największe marzenie – ma rodzinę. Jest kochana i kocha, ale nie potrafi oddychać pełną piersią. Wciąż spogląda wstecz, jakby bała się, że to wszystko jest tylko snem. Dodatkowo czuje się rozdarta między pragnieniem bycia pełnoetatową mamą a tęsknotą za pracą. Zatrudnia więc opiekunkę do dziecka. Ta zwraca uwagę na nietypowe zachowania chłopca, ale Adela – z obawy przed diagnozą lekarską – odwleka konsultacje u specjalistów. Spotkania z osobami z przeszłości pozwalają jej odkryć prawdę o rodzinnych relacjach.
„Adela. Krok w przeszłość” i „Adela. Krok w przyszłość” to dwutomowa powieść o współczesnych relacjach międzyludzkich, rodzinnych sekretach, a także o życiu, które jest pełne niespodziewanych zdarzeń.

Czasami jeden gest wystarczy, by unieważnić nieprzekraczalne granice.

Rodzinna szopka krakowska z medium, legendą dziennikarską i drobnymi skandalami w tle

Poznajcie Andrzeja, mężczyznę przed pięćdziesiątką. Właśnie dokonuje rewizji swojego życia. Powiecie, ależ to trywialne, kryzys wieku średniego. A jednak sposób, w jaki ten zodiakalny Skorpion próbuje rozliczyć się z przeszłością, okazuje się też rodzinną sagą, rozpisaną na głosy herstorią i uszczypliwym, pełnym anegdot komentarzem do wydarzeń ostatniego stulecia. No cóż, spojrzenie niegdysiejszej gwiazdy wolnej prasy, a później podpory zacnej krakowskiej redakcji, syna medium światowej sławy i ojca-zagadki, wnuka Pierwszej Krakowskiej Tramwajarki i wielkiego Redaktora nie może być pospolite. Dajcie się wciągnąć w opowieść o poszukiwaniu samego siebie, utrzymaną w konwencji szopki krakowskiej. Poznajcie plejadę barwnych postaci, może niektóre z nich kogoś Wam przypomną. Bo jak wiadomo, sowy (a w tym przypadku: karły) nie są wcale tym, czym się wydają.

Dzięki fragmentarycznej konstrukcji, elementom groteskowym, nietuzinkowym bohaterom oraz sarkastycznym spostrzeżeniom przeczulonego na własnym punkcie narratora tę znakomitą powieść można czytać na wielu poziomach - od autoironicznej opowieści o kryzysie męskości, przez metatekstową grę, po wielowątkowy komentarz do polskiej rzeczywistości końca XX i początku XXI wieku.

Ania na Uniwersytecie, Ania z Wyspy (ang. Anne of the Island) – książka autorstwa Lucy Maud Montgomery, wydana po raz pierwszy w 1915 roku. Trzecia część z serii o Ani z Zielonego Wzgórza. W tym tomie Ania Shirley zaczyna naukę na uniwersytecie w Redmond (Redmond College) w Kingsport, gdzie zamierza zdobyć tytuł magistra. Dziewczyna ciężko pracuje. W książce pojawiają się nowi bohaterowie m.in. Philippa Gordon – przyjaciółka Ani z uniwersytetu oraz adorator Ani, Roy Gardner – przez dwa lata byli uważani za parę, jednak Ania odrzuciła jego starania o jej rękę, ale i starzy znajomi nie dają o sobie zapomnieć. Ania kilkakrotnie odrzucała oświadczyny – także Gilberta, ale kiedy młodzieniec był chory, panna Shirley uświadomiła sobie, że go kocha. (za Wikipedią).