List do Efezjan (NPD) ebook

Chrześcijaństwo w ujęciu biblijnym nie jest koncepcją doktrynalną ani zorganizowanym systemem religijnych obrzędów, nakazów czy zakazów. Jego sensem oraz najgłębszą istotą jest osobisty związek człowieka z Chrystusem, PANEM Niebios i Ziemi. Również w ujęciu religioznawczym biblijne chrześcijaństwo nie jest religią, ponieważ – wg definicji z tej dziedziny nauki – religią jest zespół przekonań i obrzędów, które człowiek powinien praktykować w celu zyskania przychylności swojego bóstwa, wyrażającej się w postaci błogosławieństwa wiecznego życia lub innych oczekiwanych i pożądanych korzyści. Nie tym zajmuje się biblijne chrześcijaństwo. Ono koncentruje się na przekazie tego, co Jedyny Bóg, Prawdziwy PAN i Wiekuisty Władca Niebios, suwerennie i samodzielnie dokonał w Jezusie Chrystusie, aby umożliwić człowiekowi wieczną społeczność z sobą samym. Mówi więc ono o działaniu Świętego Boga w stosunku do upadłego człowieka, który w żaden sposób nie jest w stanie pokonać przepaści grzechu oddzielającego go od Najwyższego. Redakcja NPD ma głęboką nadzieję, że to nowe, dynamiczne wydanie Pisma świętego będzie służyło zrozumieniu Bożego dzieła oraz wprowadzeniu każdego czytelnika w osobistą relację z Chrystusem i umocnieniu w Nim.

Zrobiliśmy wszystko, co było w naszej mocy, aby tekst NPD był nie tylko wierny merytorycznie przekazowi myśli zawartych w oryginalnych tekstach Bożego Słowa, spisanych w językach hebrajskim, aramejskim i greckim, ale także łatwo zrozumiały dla współczesnego czytelnika, który nie ma przygotowania egzegetycznego czy teologicznego. Mamy oczywiście pełną świadomość, że bez pomocy Bożego Ducha nasza praca nie przyniesie żadnego duchowego owocu. Dlatego modlimy się, żeby Duch Świętego Boga, to znaczy Duch Chrystusa, osobiście przemawiał do każdego czytelnika NPD i prowadził go do zrozumienia oraz pełnienia woli Niebiańskiego Ojca.

Cała Biblia jest jednym wielkim świadectwem o Jezusie Chrystusie. Stary Testament jest zapisem Bożych zapowiedzi przyjścia Jezusa i przygotowaniem ludzi na to wydarzenie. Nowy Testament, a w zasadzie Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie, jest z kolei zapisem ziemskiego życia, misji i nauczania Jezusa, a także tego, jak informacja o dziele, którego On dokonał, została zaniesiona przez Jego wysłanników i uczniów do wszystkich narodów Ziemi. W komentarzach i przypisach redakcyjnych staraliśmy się zwracać na to szczególną uwagę.

Redakcja NPD

Niniejszy przekład został zrealizowany metodą dynamicznych ekwiwalentów znaczeniowych na podstawie Novum Testamentum Graece 1975 oraz 1993 (German Bible Society, Stuttgart), z uzupełnieniami z The Greek New Testament (United Bible Society, New York 1975) oraz wykorzystaniem niektórych perykop z wybranych manuskryptów bizantyjskich.

Dzieło nie jest wynikiem pracy jednego czy kilku tłumaczy, lecz zostało zrealizowane metodą redakcyjnego opracowania zebranych materiałów z wykorzystaniem szerokiej gamy źródeł, do których należały etymologiczne przekłady interlinearne oraz liczne słowniki i komentarze biblijne.

Redakcja:

Zespół Wydawnictwa NPD

Korekta:

Zespół Wydawnictwa NPD

Skład:

Fixpoint Krzysztof Rudnik

Projekt okładki:

Radosław Krawczyk

Redaktor naczelny:

Piotr Wacławik

Copyright © 2017 by Wydawnictwo NPD

All rights reserved.

Wszelkie prawa tłumaczenia zastrzeżone.

Ta publikacja, ani żadna jej część, nie może być przedrukowywana ani w jakikolwiek inny sposób reprodukowana czy powielana mechanicznie, fotooptycznie, zapisywana elektronicznie lub magnetycznie, ani odczytywana w środkach publicznego przekazu bez pisemnej zgody wydawcy.

W sprawie zezwoleń należy zwracać się do Wydawnictwa NPD,

ul. Polnej Róży 1, 02–798 Warszawa

e-mail:[email protected]

CytowanieNowego Przekładu Dynamicznego jest dozwolone pod warunkami sprecyzowanymi przez prawo polskie i międzynarodowe oraz w określonym przez nie zakresie.

W celu prawidłowego wskazania źródła należy po cytacie podać jego adres biblijny, a następnie dodać skrót NPD, jak to pokazuje przykład: 2 Kor 2,17 (NPD) lub (2 Kor 2,17 NPD).

Więcej informacji na stronach:

http://www.BibliaNPD.pl

http://www.NPDBible.com

ISBN 978-83-63828-07-3 (e-book)

Skład wersji elektronicznej:

Tomasz Szymański

konwersja.virtualo.pl

WSTĘP

Szanowni Państwo,

przekład Listu do Efezjan (NPD) jest przeznaczony dla osób, które nie są objęte jakąkolwiek opieką eklezjalną. Z tego powodu ma on szczególną postać i jest dość nietypowy, jak na polskie warunki kulturowe. Chociaż nosi on nazwę Nowy Przekład Dynamiczny, to w istocie, z uwagi na użycie potrójnego kryterium ekwiwalentów dynamicznych (semantycznego, merytorycznego i kontekstualnego), można śmiało nazwać go przekładem o potrójnej naturze dynamicznej. Co więcej, w redakcji tekstu zastosowaliśmy znany z tradycji hebrajskiej targumiczny styl translacji, co w polskiej tradycji przekładów biblijnych jest przedsięwzięciem całkowicie nowatorskim. Więcej szczegółowych informacji na temat tej metody przekładu, jego formy i stylistyki znajdą Państwo na końcu publikacji – w „Wyjaśnieniach metodologicznych NPD”.

Potrzeba realizacji takiego właśnie tłumaczenia Bożego Słowa zrodziła się z kontaktów członków Zespołu NPD ze zwykłymi ludźmi, którzy w czasie rozmów ewangelizacyjnych wielokrotnie zgłaszali potrzebę dysponowania przystępnym tłumaczeniem Biblii, które będzie zrozumiałe nie tylko dla specjalistów, ale także dla zwykłych zjadaczy chleba. Dla wielu ludzi język i styl współczesnych tłumaczeń Biblii są ciągle poważną barierą w dotarciu do istoty przekazu Pisma św. Inną trudnością, z jaką zmagają się odbiorcy wielu tradycyjnych przekładów, jest dość powszechne ich zorientowanie na kultywowanie religijności. A przecież chrześcijaństwo w swej źródłowej, biblijnej formie nie jest religią, a więc nie powinno być obciążane typowym dla systemów religijnych zespołem obrzędów i ceremonii. Oddawanie Bogu czci powinno – zgodnie ze słowami Jezusa – odbywać się „w duchu i w prawdzie”, gdyż „takich czcicieli chce mieć Ojciec” (J 4,23). Życie chrześcijańskie powinno więc być codziennym, prostym i szczerym, osobistym związkiem ze zmartwychwstałym Chrystusem, a nie systemem pielęgnującym obrzędowy ceremonializm. Innymi słowy, ma być tego rodzaju życiem, w którym ludzki duch jest poddany Bożemu Duchowi Uświęcenia, a ludzka dusza poddana Prawdzie Bożego Słowa, która objawiła się na świecie w widzialny sposób w osobie Chrystusa (por. J 1,14). Takiego życia chce dla nas Jezus, więc tego powinniśmy się trzymać, aby pełnić wolę Boga. Rozumiejąc możliwe zagrożenia, staraliśmy się nie wpaść w pułapkę nadmiernego przywiązania do starotestamentowej koncepcji religijności, co mogłoby negatywnie odcisnąć się na klarowności przekazu Nowego Testamentu. Dlatego dołożyliśmy wszelkich starań, aby unikać interpretowania nauczania Jezusa i Jego Apostołów przez pryzmat religijnego ceremonializmu, gdyż sam Jezus nigdy nikogo do niego nie zachęcał.

Mamy nadzieję, że Nowy Przekład Dynamiczny Nowego Testamentu, który nazwaliśmy Dobrą Wiadomością o ratunku w Chrystusie, wraz z bogatym i wnikliwym niekonfesyjnym komentarzem, podanym we współczesnym języku i nowoczesnej formie, stanie się dla Państwa dobrym źródłem osobistego poznania Boga i Jego woli.

Wydawca

List do Efezjan

Autor księgi

Paweł z Tarsu (Apostoł mógł mieć wówczas ok. 53–55 lat).

Czas powstania księgi

Około 60–62 r., a więc 24–26 lat po nawróceniu Apostoła. To oznacza, że list ten powstał nieco później niż List Jakuba. Ma to istotne znaczenie ze względu na spór trwający pośród różnych grup interpretatorów, koncentrujących się na istnieniu rzekomego napięcia pomiędzy tymi dwoma pismami NT.

Miejsce powstania księgi

Rzym, gdzie Paweł był uwięziony w areszcie domowym i oczekiwał na proces przed cesarzem Neronem.

Adresaci księgi

Mogli być nimi Efezjanie, ale istnieją też pewne przesłanki, które wskazują na to, że adresatami byli raczej wierzący w Laodycei. W żadnym z najstarszych zachowanych rękopisów nie znajdujemy nazwy miasta w części adresowej listu. Natomiast w Liście do Kolosan, który jest dokumentem równoległym, Apostoł Paweł nakazuje, aby ten list (tzn. List do Kolosan), został odczytany także w Laodycei, a list skierowany do Laodycei odczytany w Kolosach (por. Kol 4,16). Ta informacja skłania część biblistów do przypuszczeń, że list Pawła, który obecnie uważany jest za List do Efezjan, był w istocie listem Apostoła do wierzących w Laodycei. Pogląd ten wspierany jest również faktem nieobecności w Liście do Efezjan osobistych wątków, a przecież Paweł po dwuletnim pobycie w Efezie z pewnością miał tam wielu bliskich znajomych. Gdyby rzeczywiście był to list do znanego Apostołowi kościoła w Efezie, to z całą pewnością nie zawierałby uwagi zawartej w Ef 3,2. Dzieje wysłanników Chrystusa nie wspominają nic o jakiejkolwiek posłudze Pawła w Laodycei, co dodatkowo wzmacnia przypuszczenie, że list pozbawiony tak typowych dla Pawła wątków osobistych i nieformalnych akcentów był raczej skierowany do odbiorców w Laodycei, a nie w Efezie, gdzie Paweł miał rozległe i serdeczne znajomości. Nie ma to jednak większego wpływu na przesłanie tego dokumentu, gdyż tak czy inaczej jego adresatami byli wierzący zamieszkujący Lidię – krainę położoną w Azji Mniejszej (są to tereny współczesnej tureckiej Anatolii).

Kontekst spisania księgi

W czasach imperium rzymskiego tereny Azji Mniejszej miały duże znaczenie gospodarcze i kulturowe. Paweł doskonale znał te strony, co ukazują następujące fragmenty NT: Dz 18,19-22; Dz 19,1-40; Dz 20,16-38. W swym liście ostrzega wierzących z tego obszaru, aby byli czujni wobec zagrożeń płynących z fałszywego nauczania, które może pochodzić zarówno z zewnątrz, jak i z wewnątrz ich wspólnoty (por. Dz 20,29-30). Gdyby przyjąć, że adresatami tego listu Apostoła byli wierzący w Efezie, to z Ap 2,2 i Ap 2,6 dowiadujemy się, że kościołowi temu przez pewien czas udawało się skutecznie unikać zagrożenia zwiedzeniem, jednak w trakcie zmagań duchowych, które prowadzili z otaczającym ich pogaństwem i światowym myśleniem, żarliwość ich wiary wyraźnie osłabła (por. Ap 2,4-5, Ap 3,14-18). List do Efezjan jest tekstem równoległym do Listu do Kolosan. Paweł nie tylko wysłał oba dokumenty równocześnie, ale porusza w nich analogiczne wątki. Dlatego fragmenty mniej jasne w jednym liście są znakomicie wyjaśniane odpowiadającymi im miejscami w drugim. Tak więc pisma te doskonale się uzupełniają.

Cel spisania księgi

Apostoł obawiał się, że miłość do Boga, jaką wierzący w Lidii mieli początkowo w swoim życiu z wiary, a także ich wzajemne relacje we wspólnocie, mogą zostać wystawione na poważną próbę. Dlatego, omawiając kwestię naśladowania Chrystusa, podkreślał znaczenie postawy Bożej miłości (gr. agape), która nie jest zespołem emocjonalnych uniesień i przeżyć, ale wyborem woli, i to bardzo zasadniczym. Warto tu podkreślić, że greckie słowo agape (czyliBoża miłość) nie ma w języku greckim jakiegokolwiek odcienia emocjonalnego (w przeciwieństwie do fileo), lecz oznacza przenikającą całe życie postawę świadczenia dobra innemu człowiekowi, choćby osoba ta zupełnie na to dobro nie zasługiwała. Tak właśnie Bóg postąpił wobec nas w Chrystusie i tego również oczekuje od wszystkich, którzy – przyjmując Jego dzieło zbawienia – poddają się Mu jako PANU. We wszystkich listach Pawła czasownik agapao występuje 23 razy, z czego w tym liście aż 9 razy, a rzeczownik agape – aż 10 razy (we wszystkich innych listach razem – 55 razy). Potwierdza to, że zawarte w tym liście nauczanie o Bożej miłości i wynikających z niej konsekwencji dla relacji społecznych (małżeńskich, rodzinnych i zawodowych) miało dla Pawła zasadnicze znaczenie. Chciał on umocnić wierzących w pełnym i właściwym zrozumieniu postawy Bożej miłości. Pragnął także, aby nie utracili żarliwości pierwszego zapału, jaki zrodził się w nich dzięki pełnemu zrozumieniu Bożej łaskawości w Chrystusie, a co za tym idzie – nie zaniedbali się w postawie agape wobec swych braci i sióstr w wierze. To bowiem według Jezusa (por. J 13,34-35) jest jedynym prawdziwym znakiem (wyróżnikiem) tych, którzy rzeczywiście i całkowicie złożyli w Nim ufność.

Temat księgi

Odwieczny Boży plan zbawienia ludzkości, a także konsekwencje osobistego przyjęcia i zaakceptowania tego planu przez człowieka. Apostoł z wielką mocą podkreśla, że zbawienie jest możliwe tylko W CHRYSTUSIE, w którym Bóg dał każdemu człowiekowi wolny przystęp do pełni swojej miłości. Paweł uświadamia wierzącym, że człowiek może dostąpić udziału w miłości agape nie dlatego, że na nią zasługuje – jest bowiem wręcz odwrotnie: z powodu grzechu, jaki obciąża i przenika ludzką naturę (gr. sarks), wszyscy jesteśmy dla Boga odrażający przez nasze uczynki – ale dlatego, że Boża miłość została całkowicie i wyłącznie złożona W CHRYSTUSIE. W związku z tym tylko wówczas, gdy znajdziemy się W CHRYSTUSIE, możemy prawdziwie doświadczyć Bożej miłości agape, która nie jest jakimś „zastrzykiem” emocji, lecz wprowadzeniem nas przez Najwyższego w relację Bożego dziecięctwa, czego celem jest całkowita przemiana wewnętrzna realizująca się w procesie wychowawczym (gr. paideia) zmierzającym do wzrostu w dojrzałości duchowej. Dopiero w wyniku tego procesu człowiek staje się Bożym potomkiem zdolnym do dziedziczenia Królestwa (a więc staje się gr. hyios). W CHRYSTUSIE zostajemy „okryci płaszczem” Jego sprawiedliwości i otrzymujemy bezpośredni przystęp do Boga. Tylko trwanie W CHRYSTUSIE gwarantuje nam znalezienie się w strefie Bożej łaskawości, która jest wyrazem Jego postawy agape. Poza Chrystusem – co jest logicznym następstwem – człowiek znajduje się w strefie Bożego gniewu. Aby uwypuklić prawdę o umiejscowieniu Bożego planu zbawienia W CHRYSTUSIE, Apostoł w swym liście często używa określeń: „w Nim”, „w Chrystusie”, „w Jezusie”, „w Umiłowanym”, „przez Niego”, „przez Chrystusa”. Do zrozumienia przesłania tego listu konieczna jest więc gruntowna przemiana myślenia i zorientowanie się na Chrystusa oraz na odwieczny PLAN, jaki Bóg powziął wobec tych, którzy W UMIŁOWANYM odpowiadają na Jego wezwanie. Wszystko, o czym mówi ten list, staje się dla nas dostępne jedynie wtedy, gdy jesteśmy zanurzeni W CHRYSTUSIE i W NIM TRWAMY, ponieważ to On (i tylko On) jest źródłem i nośnikiem wszelkich błogosławieństw oraz pełni Bożej miłości. My sami, przez obciążający nas grzech, nie zasługujemy na nic oprócz Bożego gniewu. List do Efezjan jest w NT najpełniejszym przekazem Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie głoszonej przez Apostoła Pawła.

Kluczowy werset

Ef 1,4 (NPD):On bowiem – jeszcze przed założeniem świata – w głębinach swej miłości, postanowił, że w Jego oczach człowiek będzie mógł zostać uznany za świętego i nieskalanego tylko w Chrystusie.

Plan księgi

I. ADRES I POZDROWIENIE (w. 1,1-2)

II. BOŻY PLAN ZBAWIENIA W CHRYSTUSIE

1. Odwieczny plan zbawienia w Chrystusie (w. 1,3-14)

2. Modlitwa o mądrość i zrozumienie przez wierzących Bożego planu (w. 1,15-23)

3. Moc Bożej miłości, czyli łaska w Chrystusie (w. 2,1-10)

4. Boża miłość w Chrystusie usuwa wszelkie etniczne przeszkody w dostępie do zbawienia (w. 2,11-22)

5. Wyjaśnienie roli służby Pawła Apostoła (w. 3,1-13)

6. Modlitwa o umocnienie wierzących w Bożej miłości (w. 3,14-21)

III. BOŻY PLAN ŻYCIA W CHRYSTUSIE

1. Duchowa jedność rozwija Ciało Chrystusa (w. 4,1-17)

2. Porzucenie życia według starej, grzesznej natury (w. 4,17-32)

3. Boża postawa miłości źródłem czystego życia (w. 5,1-20)

4. Małżeństwo według wzoru relacji Chrystus – Kościół (w. 5,21-33)

5. Relacje w rodzinie (w. 6,1-4)

6. Relacje zawodowe (w. 6,5-9)

7. Jak korzystać z mocy Bożej miłości w Chrystusie (w. 6,10-20)

8. Pozdrowienia końcowe (w. 6,21-24)

Adres i pozdrowienie

11 Ja, Paweł, z woli samego Boga wysłannik1 Chrystusa Jezusa, kieruję ten list do mieszkającego w Efezie2 ludu Bożego, który jest wierny Jezusowi Chrystusowi. 2 Łaska i pokój od Boga, naszego Ojca, i od Jezusa Chrystusa, naszego PANA, niech zawsze was otaczają.

Odwieczny plan zbawienia w Chrystusie

3 Wysławiajmy Boga i Ojca PANA naszego Jezusa Chrystusa, który w swym Synu udzielił nam wszelkiego duchowego błogosławieństwa Niebios. 4 On bowiem – jeszcze przed założeniem świata – w głębinach swej miłości, postanowił3, że w Jego oczach człowiek będzie mógł zostać uznany za świętego i nieskalanego tylko w Chrystusie4. 5 A zaplanował to w ten sposób, byśmy w Jezusie Chrystusie stali się zdolni do objęcia dziedzictwa56 i abyśmy sławili wspaniałość Jego łaskawości6, którą tak szczodrze nas obdarował w Umiłowanym. 7 W Nim bowiem, a ściślej rzecz ujmując, mocą Jego krwi, dokonał naszego odkupienia7 i uwolnienia z mocy grzechu. Uczynił to z powodu wielkiego bogactwa swojej łaski, 8 którą tak hojnie obdarował nas w Chrystusie. W niej to udzielił nam także wszelkiej mądrości i zrozumienia, 9 jakie są potrzebne do pojęcia tajemnicy, którą złożył w Chrystusie. 10 Według niej, gdy już nadejdzie ustalony czas8, wszystko co jest w Niebiosach i na Ziemi zostanie poddane Chrystusowi. 11 Wtedy również my – zgodnie z odwiecznym planem Tego, który każdą sprawę realizuje według swojej woli – dostąpimy tego zaszczytu, 12 by zaistnieć w blasku Jego chwały. A mówię to zarówno o tych spośród nas, Żydów, którzy pierwsi całą swoją nadzieję oparliśmy na Chrystusie, 13 jak i o was wierzących, którzy pochodzicie z innych narodów, to znaczy o tych, którzy po usłyszeniu Słowa Prawdy, czyli Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie, złożyliście w Nim całą swoją ufność i zostaliście opieczętowani obiecanym Duchem Uświęcenia9, 14 który jest zadatkiem10 przygotowanego dziedzictwa, jakie oczekuje nas w Chwale Bożego Majestatu.

Modlitwa o mądrość i zrozumienie przez wierzących Bożego planu

15 Z tego powodu, odkąd tylko dowiedziałem się o waszym zaufaniu do Jezusa, naszego PANA, i o miłości11, z jaką postępujecie wobec wszystkich braci i sióstr w wierze, 16 bez ustanku dziękuję za was, wspominając was ciągle w moich modlitwach. Proszę w nich, 17 aby Bóg – Ojciec wszelkiej chwały – udzielił wam w Duchu PANA naszego Jezusa Chrystusa wszelkiego oświecenia i mądrości potrzebnej do lepszego poznania Jego samego. 18 Proszę także o to, aby On sam otwierał oczy waszych serc ku lepszemu pojmowaniu tego, czym jest nadzieja, do której was wzywa12, czym bogactwo Jego chwały, którą macie odziedziczyć wraz z innymi wierzącymi, 19 oraz czym jest nieskończona Jego potęga, której z całą mocą używa względem nas13.

20 To właśnie tę moc ukazał Bóg w Chrystusie przez Jego powstanie z martwych i objęcie w Niebiosach Tronu1421 ponad wszelką zwierzchnością, władzą, mocą i panowaniem, i ponad jakimkolwiek imieniem wysławianym nie tylko obecnie, ale i w przyszłości15. 22 W ten sposób wszystko, i to całkowicie, zostało poddane władzy16 Chrystusa, a On sam został ogłoszony Głową Kościoła17, czyli społeczności wierzącego ludu, 23 która jest Jego Ciałem18, i w której obecnie realizuje się cała Jego Pełnia, ponieważ to On absolutnie i bez reszty wypełnia19 tę społeczność.

Moc Bożej miłości, czyli łaska w Chrystusie

21 Tej właśnie mocy Bóg użył również wobec was, kiedy byliście duchowo martwi z powodu waszych występków i grzechów. 2 Tkwiąc w nich, postępowaliście według wzorców otaczającego was świata, realizując w ten sposób plany władcy mocarstwa mroku20, to znaczy ducha, który nieustannie działa pośród synów buntu21. 3 Wszyscy zresztą kiedyś do nich należeliśmy, gdy, ulegając swej starej naturze, spełnialiśmy jej zmysłowe pożądania i zamysły22. Z tego to powodu, podobnie jak inni, zasługiwaliśmy na Boży gniew. 4 Jednak Bóg, który jest nadzwyczaj bogaty w miłosierdzie, w ogromie swej miłości, jaką okazał nam w Chrystusie, 5 w Nim powołał nas do Życia. I to kogo? Nas, ludzi, którzy byliśmy duchowo martwi z powodu grzechu! I właśnie z mocy tego grzechu Bóg uwolnił23 nas aktem swojej łaski! 6 Co więcej, udostępniając nam Życie w Chrystusie Jezusie, w Nim także zapewnił nam miejsce w Niebiosach24. 7 To wszystko uczynił w jednym celu, aby w czasie, który nieuchronnie nadejdzie25, ukazać ogrom swojej łaskawości26 poprzez łagodność, z jaką potraktuje nas wszystkich, którzy trwamy w Chrystusie Jezusie27. 8 Na tym bowiem polega Boża łaskawość28, iż to On dokonuje zbawienia każdego, kto całą swoją wiarę i zaufanie składa w Chrystusie29. Taka jest suwerenna Boża decyzja i taki jest dar Najwyższego, który On nam ofiarował30. 9 A decyzja ta i Boże działanie w żaden sposób nie zależą od naszych uczynków31, aby nikt nie mógł pysznić się czy chlubić32! 10 Jednak nie na tym kończy się Boży plan zbawienia. Najwyższy pragnie, abyśmy – będąc już nowym stworzeniem w Chrystusie Jezusie – pełnili Jego wolę, realizując dobre dzieła33, które On sam wcześniej zaplanował34 dla nas do wykonania.

Boża miłość w Chrystusie usuwa wszelkie etniczne przeszkody w dostępie do zbawienia

11 Zrozumcie to, iż dawniej – będąc zwani przez Żydów poganami z powodu braku rytualnego obrzezania35 – 12 byliście faktycznie obcy36 społeczności Izraela, a przez to nie mieliście szansy na udział w obiecanym mu Nowym Przymierzu37, gdyż bez Chrystusa byliście traktowani jako ci, którzy nie znają prawdziwego Boga i żyją bez nadziei na tym świecie. 13 Teraz jednak, włączeni w Chrystusa Jezusa, nie jesteście już więcej uważani przez Boga za obcych czy odległych, lecz dzięki krwi Chrystusa przelanej na krzyżu, staliście się Bogu bliscy38! 14 W Jezusie bowiem Bóg ustanowił swoje przymierze pokoju39 i w Nim złączył obie grupy ludzkości, to znaczy Żydów i nie-Żydów, w jeden żywy organizm, który obecnie jest ludem Bożym. W swej ludzkiej naturze40 Chrystus zburzył mur41, który dotąd dzielił Żydów i nie-Żydów, to znaczy usunął wrogość, jaka między nimi panowała. 15 A wprowadzając między tymi grupami swój pokój, pokazał, że Prawo Mojżeszowe, wraz ze wszystkimi swoimi wymogami, od tego momentu stało się już bezużyteczne42. W ten sposób z dwóch grup ludzkości stworzył w sobie jeden, nowy rodzaj człowieka. 16 A przechodząc przez cierpienie na krzyżu, w swoim ciele43 zadał śmierć wszelkiej wrogości, która między nimi panowała i wszystkich jednakowo pojednał z Bogiem, 17 gdyż celem Jego przyjścia na Ziemię było zwiastowanie Bożego pokoju nie tylko nam, Żydom, którzy byliśmy blisko, ale również i wam, nie-Żydom, którzy byliście daleko. 18 Przez Niego bowiem tak jedni, jak i drudzy otrzymaliśmy w tym samym Duchu równy przystęp do Ojca. 19 Nie jesteście więc już ani obcymi44, ani jakimiś tułającymi się imigrantami45, ale świętymi i pełnoprawnymi obywatelami Bożego Królestwa. Jesteście świątynią Bożą46, 20 która została wzniesiona na fundamencie wiary Apostołów47 i proroków48, której głównym kamieniem spajającym49 jest sam Chrystus Jezus! 21 W Nim to bowiem zwiera się cała ta budowla, gdyż to On, samym sobą, spaja wszystko w jeden święty Boży Przybytek. 22 W ten sposób w Chrystusie jesteście budowani na duchową świątynię Boga, w której On pragnie mieszkać50.

Wyjaśnienie roli służby Pawła Apostoła

31 Właśnie z powodu głoszenia wam, nie-Żydom, tej Wspaniałej Wiadomości o Chrystusie, ja – Paweł – zostałem uwięziony51. 2 Pisząc to, zakładam, że słyszeliście już o zadaniu, które Bóg, w swojej łaskawości, powierzył mi do wykonania pośród was 3, a także o tym, jak dogłębnie zostały mi objawione sprawy, o których wyżej krótko wspomniałem. 4 Czytając o nich, mogliście lepiej wniknąć w treść odwiecznej tajemnicy Chrystusa. 5 Nie była ona dana dopoznania ludziom w poprzednich pokoleniach, lecz zgodnie z zamysłem Najwyższego została w Jego świętym Duchu objawiona Apostołom i prorokom dopiero teraz. 6 A mówi ona o Bożym planie, według którego ludzie ze wszystkich narodów staną się – w efekcie głoszenia Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie – jednym Ciałem, współdziedzicami i współuczestnikami tej Obietnicy52, która została złożona w Chrystusie Jezusie53. 7 Tej właśnie Dobrej Wiadomości stałem się heroldem za sprawą łaskawego daru, którym obdarzył mnie Bóg w swojej wszechmocy. 8 I chociaż byłem najbardziej niegodnym ze wszystkich braci w wierze, to jednak właśnie mnie została udzielona łaska, abym Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie – to niemożliwe do wytropienia54 bogactwo Chrystusa – ogłosił tym, którzy nie są Żydami, 9 a wszystkim ujawnił, na czym polega działanie owej tajemnicy, która od wieków była ukryta w Bogu, Stwórcy wszystkiego. 10 Chodzi bowiem o to, aby wszelkie zwierzchności i władze, także te w Niebiosach55 – patrząc na istniejące żywe Ciało Chrystusa, czyli Kościół56 – poznały, na czym polega wieloraka, przenikająca wszystko Boża mądrość, 11 która od samego początku świata została zaplanowana w Chrystusie Jezusie, PANU naszym. 12 Dlatego jedynie w Nim – to znaczy składając w Chrystusie nasze zaufanie – możemy śmiało zbliżyć się do Świętego Boga. 13 Z tego powodu proszę, abyście nie podupadali na duchu, gdy słyszycie o moim za was cierpieniu. Niech będzie to raczej wielką chlubą dla was wszystkich!

Modlitwa o umocnienie wierzących w Bożej miłości

14 Rozumiejąc to wszystko, padam na kolana przed Ojcem 15 – od którego wszelkie ojcostwo tak w Niebiosach, jak i na Ziemi bierze swój sens i treść – 16 i błagam Go, aby według bogactwa swojej chwały i potęgą swego Ducha umocnił w was nowego, wewnętrznego człowieka57, 17 przez charakter którego Chrystus na dobre zadomowi się w waszych sercach58. A stanie się to jedynie wówczas, gdy będziecie trwać w zaufaniu i posłuszeństwie59 wobec PANA. Modlę się także o to, abyście – gdy już zostaniecie w pełni zakorzenieni w Chrystusie i ugruntowani w postawie Bożej miłości – 18 byli w końcu zdolni pojąć, razem z innymi braćmi i siostrami w wierze60, czym jest niezgłębiona wielkość, ogrom i nieopisana wspaniałość61 Bożego planu zbawienia, 19 a także, byście mogli osobiście doświadczyć miłości Chrystusa, która przewyższa wszelką wiedzę i poznanie, i w pełni się nią nasycić. W Chrystusie bowiem ujawniła się pełnia Boga. 20 Dlatego też Temu, który swoją mocą działającą w nas może w każdej sprawie uczynić nieskończenie więcej niż to, o co prosimy, czy nawet, o czym jesteśmy zdolni pomyśleć, 21 niech będzie, w Chrystusie Jezusie, chwała pośród społeczności całego Bożego ludu62 przez wszystkie pokolenia, na wieki wieków. Amen.

Duchowa jedność rozwija Ciało Chrystusa

41 I chociaż z tego powodu jestem teraz więziony63, to jednak w PANU zachęcam was usilnie, abyście trwali w postępowaniu godnym powołania, jakim zostaliście wezwani, 2 to znaczy, abyście odnosili się do siebie w postawie Bożej miłości z całą pokorą, w łagodności i z cierpliwością. 3 A trwając w Bożym pokoju, starajcie się gorliwie o zachowanie duchowej więzi, 4 gdyż w jednym Duchu stanowicie jedno Ciało64 i jesteście powołani do tej samej nadziei. 5 Jednego też mamy PANA i tylko jednego rodzaju zanurzenie65 w Niego, które dokonuje się przez bezgraniczne złożenie w Nim naszej całej nadziei i ufności66. 6 Jeden bowiem jest Bóg, który jest naszym Ojcem i Zwierzchnikiem nas wszystkich. On panuje nad nami wszystkimi, a swoje plany realizuje suwerennie – przez wszystkich i we wszystkich. 7 I to On każdemu człowiekowi otworzył drogę do swego hojnego daru łaski, jakim jest sam Chrystus, 8 o którym Pismo wypowiada się w następujący sposób:

wrócił na Tron swój,

jeńców w hołdzie przyjął;

dary rozdał ludziom67.

9 Ale, by „wrócić” na swój Tron w Niebiosach, musiał przecież wpierw „zstąpić” na ziemskie niziny. 10 On jest więc tym, który najpierw zstąpił do nas z góry, a później wrócił w najwyższe Niebiosa, aby tam dopełnić wszystkiego. 11 I to On rozdaje dary68, czyniąc jednych wysłannikami, innych prorokami, a jeszcze innych obdarzając umiejętnością jasnego przedstawiania Dobrej Wiadomości o ratunku, jaki jest w Nim samym. On też udziela darów pasterzowania albo nauczania. 12 Celem tych obdarowań jest uzdolnienie wierzących69 do służby w procesie budowania żywego Ciała Chrystusa70, 13 abyśmy wszyscy w zgodzie i w jedności, poprzez ufność i prawdziwe poznanie Syna Bożego, stali się ludźmi dojrzałymi w wierze71 według jedynego kryterium oceny takiej dojrzałości, jakim jest stopień napełnienia Chrystusem72. 14 Nie bądźmy więc jak małe dzieci73, które dają się unosić porywom rzekomej nauki lub zmanipulowanej teologii, tworzonej przez zwodzicieli specjalizujących się we wszelkiego rodzaju oszustwach. Niestety, są oni wytrenowani w przebiegłym zwodzeniu i niezwykle w nim skuteczni! 15 Ale my – głosząc Prawdę74 w postawie Bożej miłości – dorastajmy we wszystkim do miary Chrystusa, który jest Głową, 16 gdyż to dzięki Niemu całe Ciało75 jest spajane i podtrzymywane więzami, dzięki którym każda jego część rozwija się prawidłowo i czyni postępy w wypełnianiu zadań jej przeznaczonych. W ten sposób całe Ciało rośnie i umacnia się w postawie Bożej miłości. 17 To głoszę i właśnie z tego powodu cierpię

Porzucenie życia według starej, grzesznej natury

Z uwagi na powyższe ponawiam moje wezwanie: nie postępujcie już więcej jak poganie z ich próżnym sposobem myślenia. 18 Oni bowiem – trwając w zaciętości serc – pogrążają się w mroku, przez co sami siebie odcinają od Życia, które jest w Bogu. 19 Ich sumienia są już tak znieczulone, że bez skrupułów nurzają się we wszelkiej nieczystości i rozwiązłości. W swym rozpasaniu są nienasyceni i ciągle dogadzają sobie w każdej możliwej formie zachłanności, jaka bierze się z niepohamowanej żądzy bogacenia się76. 20 Wy jednak nie takiego sposobu postępowania nauczyliście się od Chrystusa, 21 o ile w ogóle zrozumieliście Jego nauczanie i przyjęliście Prawdę, jaka w Nim jest77. 22 On bowiem mówił, że powinniście zewlec z siebie swoją starą, zepsutą naturę78, czyli dawnego człowieka, który jest przesiąknięty sposobem myślenia świata oraz wypełniony zwodniczymi żądzami prowadzącymi do wiecznej zagłady, 23 i pozwolić, aby Duch Boży przemieniał wasz sposób myślenia na nowy79, 24 gdyż tylko w taki sposób zdołacie oblec się w nową naturę, czyli w nowego człowieka, który w sprawiedliwości, świętości i prawdzie80 został powołany do Życia według zamysłu Boga. 25 Dlatego odrzućcie kłamstwo i bądźcie prawdomówni wobec siebie nawzajem81, jesteście bowiem częściami tego samego Ciała – Ciała Chrystusa. 26 Nie grzeszcie, ulegając gniewowi, a jeśliby ktoś wpadł w gniew, to niech nie trwa w nim uporczywie82, 27 ponieważ gniew otwiera diabłu wrota ludzkiego życia na oścież! 28 A jeśli ktoś kradnie, to niech już przestanie kraść, lecz przyłoży się do uczciwej pracy, aby z tego, co zarobi, mógł jeszcze wspomagać potrzebujących pomocy. 29 Niech z ust waszych nie wychodzi już więcej żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, czyli taka, by stosownie do sytuacji wyświadczała dobro słuchającym. 30 I nie zasmucajcie Ducha Świętego Boga, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia! 31 Usuńcie spośród siebie wszelką gorycz i uniesienie, gniew i ubliżanie, a także oszczerstwa i wszelką złość. 32 Bądźcie dla siebie nawzajem łagodni i miłosierni. Przebaczajcie sobie tak, jak Bóg przebaczył wam w Chrystusie.

Boża postawa miłości źródłem czystego życia

51 Naśladujcie Boga w taki sam sposób, jak czynią to dzieci prawdziwie miłujące swego ojca, które są nieustannie w niego wpatrzone. 2 Na co dzień kierujcie się postawą Bożej miłości. Chrystus bowiem właśnie w taki sposób nas umiłował. On – wydając samego siebie w ofierze za nas – w pełni ukazał charakter tej miłości. W ten sposób uzmysłowił nam, co jest darem i wonnością tak miłą i cenną dla Boga83. 3 A o pornografii, swobodzie seksualnej84 czy jakiejkolwiek innej nieczystości, albo o zachłanności w dogadzaniu sobie i niepohamowanej żądzy bogacenia się85, nie powinno być wśród was nawet mowy, gdyż dla ludu Bożego86 takie sprawy są haniebne! 4 Rzecz jasna, iż wulgarność, wygadywanie głupot czy błaznowanie również wam nie przystoją! Zamiast tego trwajcie zawsze w postawie wdzięczności. 5 Bądźcie też świadomi, że nikt, kto prowadzi nieczyste życie – w tym ludzie uwikłani w pornografię lub seksualnie wyuzdani87 – ani żaden chciwiec88, to znaczy bałwochwalca89, nie mają90 dziedzictwa w Bożym Królestwie Chrystusa. 6 I nie