Prawa naturalne dziecka Rewolucja w edukacji dla rodziców i pedagogów

Książka "…I nigdy nie chodziłem do szkoły" André Sterna opowiada o szczęśliwym dzieciństwie, przepełnionym zaufaniem, wolnym od rywalizacji i ocen. To opowieść o dziecku, dla którego entuzjazm i zachwyt stanowiły naturalne i niewyczerpalne źródło inspiracji oraz motywacji do działania.

Stern dzieli się swoją historią – doświadczeniem człowieka, który nigdy nie uczęszczał do szkoły. Jego opowieść to niesamowita, pełna plastycznych opisów i interesujących anegdotek podróż do przeszłości. To również prawdziwe świadectwo dziecięcego entuzjazmu, który w odpowiednich warunkach, może stać się podstawą wszechstronnego rozwoju.

"…I nigdy nie chodziłem do szkoły" przeczy wcześniejszym poglądom, które życie z dala od szkoły utożsamiały z dzikimi, aspołecznymi analfabetami. Stern dowodzi, że zachwyt dziecka, niczym nieskrępowana możliwość podejmowania różnych aktywności oraz brak ograniczeń czasowych i presji stanowią sedno poznania świata.

Książka ta nie stanowi pochwały konkretnej metody, poradnika dla nonkonformistów, czy też krytyki szkoły. Jest świadectwem, źródłem inspiracji, zaproszeniem do różnorodności oraz wezwaniem do zachwytu.

"To, o czym mówię, to nie metoda, tylko postawa życiowa. Postawa zaufania. Ukułem sobie takie pojęcie: ekologia dzieciństwa. To zaproszenie do stawiania pytań, ale zamiast pytać, czego ja mogę nauczyć dziecko, trzeba pytać, czego mogę nauczyć się od dziecka. Dzieci nie uznają hierarchii wartości, rasizmu, seksizmu, są otwarte na innych ludzi, nie patrzą na religię, stan posiadania, kolor skóry, nie trzeba ich uczyć tolerancji, bo nie wiedzą, co to jej brak. Otwartość, brak stereotypów – oto droga do lepszego świata. Dzieci są otwarte, szukają różnorodności, intuicyjnie czują, że to je wzbogaca, współpracują z innymi, umieją wykorzystywać wiedzę innych, by razem stworzyć to, czego w pojedynkę nie dadzą rady".

André Stern

Seria: Nowa Edukacja (1), ISSN 2720-1112



To esej kulturowy o podróży, jaką jest kształcenie (się) i o tym, jak bardzo o tym zapomnieliśmy.

Idea universitas liczy sobie blisko osiemset lat, uniwersytet pojmowany jako instytucja – ponad pięćset, wydawałoby się więc, że jest to temat, w którym niewiele już zostało do powiedzenia, tymczasem wciąż mnożą się tu problemy, będące swoistym znakiem czasu: inne kwestie zaprzątały głowy osiemnastowiecznym poszukiwaczom prawdy (na tym polegać miał oryginalny „duch uniwersytetu”), inne cele przyświecają dzisiejszym „łowcom dyplomów”. „Erozja uniwersyteckości” jest już faktem stwierdzonym, który zrodził potrzebę postawienia na nowo pytania o kształt profesjonalizacji w edukacji – w ten oto powstało Akademickie kształcenie pedagogów w procesie zmiany pod red. Danuty Urbaniak-Zając i Jacka Piekarskiego, mające na celu ukazanie jakości kształcenia pedagogów z perspektywy ich późniejszych – zawodowych – doświadczeń. Publikacja podzielona została na trzy części; część pierwsza poświęcona jest różnorakim, często odmiennym koncepcjom kształcenia, część druga podejmuje pytanie o charakter metodyczny akademickiej edukacji pedagogów, wreszcie – część trzecia, objętościowo najskromniejsza, podejmuje wazką analizę badań własnych, w sposób empiryczny ukazując znaczenie wykształcenia uniwersyteckiego dla praktyki zawodowej przyszłych pedagogów.
Wnioski wynikające z pierwszego etapu badań nie są optymistyczne. Presja użyteczności raczej utrwala adaptacyjny model akademickiej edukacji pedagogów (utrwalanie status quo i dostosowanie go do oczekiwań), niż przyczynia się do wzmożenia aktywności w kreowaniu pozytywnych zmian. Tradycyjny model profesji nie jest ugruntowany w doświadczeniu pedagogów ani też nie znajduje potwierdzenia w ich aktywności pozaakademickiej – wymaga ponownego przemyślenia.

Autor publikacji podjął tematykę rodzicielstwa adopcyjnego małżeństw doświadczających niepowodzenia prokreacyjnego i związanej z tym niezamierzonej bezdzietności. Zaprezentował własną koncepcję autokreacji małżonków do wielowymiarowego rodzicielstwa. Proces autokreacji ujmowany całościowo obejmuje świadomą pracę nad sobą małżonków, transformatywne uczenie się biograficzne, autoformacyjne kierowanie własnym rozwojem osobowym oraz samokształtowanie ja rodzica adopcyjnego w horyzoncie agatologicznym i aksjologicznym. Złożony, wielowymiarowy charakter autokreacji został ujęty na gruncie integralnej koncepcji człowieka, a problematykę usytuowano także w kontekście antropologicznym, aksjologicznym i egzystencjalnym.

„Ludzie myślą, że wiedzą, co jest dla nas dobre, co powinniśmy robić w życiu, a wcale tak nie jest” – mówi Marta Włodarczyk, maturzystka z Chrzanowa. To ważne, by być świadomym tego właśnie teraz, gdy przed nami wybór przyszłości. Nasza rozmówczyni radzi, by zajrzeć w głąb siebie, spojrzeć w swoje myśli i serce, zobaczyć, czego chcemy, dotrzeć do tego, co będzie dla nas korzystne, co będzie dawało szczęście.
„Żyjemy w świecie, który mówi nam, że musimy walczyć o marzenia do końca, a ja mówię: sprawdzam, i wiem, że niekoniecznie” – mówi przewrotnie Joanna Krystyna Radosz, autorka powieści „Dziewczyna w różowym”. Jej zdaniem to dobrze, że mamy marzenia, coś, co jest dla nas ważne, i idziemy w tym kierunku, ale czasem można sobie zrobić przerwę, zadbać o siebie tu i teraz, nawet cofnąć się o krok. I to też jest OK.
Można również ruszyć w świat, by uzyskać nowe spojrzenie, nową perspektywę. „Najcenniejsza lekcja? Każdy człowiek jest taki sam – czasem różni nas tylko język, kultura i kolor skóry” – wyznaje Kornelia Koszela, która z ekipą I LO w Sulęcinie odwiedziła Hiszpanię, Rumunię i Turcję.
Przed Wami lekcje życia, ale też lekcje szkolne, edukacyjne. Chcemy Wam i w nich towarzyszyć. Dlatego zapraszamy do działu SZKOŁA i MATURA. Polecamy nasze opracowania lektur i zadań na egzamin ustny, kurs pisania wypracowań i trening rozwiązywania arkuszy maturalnych z matematyki. Na spokojnie, bez stresu. Wsłuchajcie się w to, co mówią studenci z całej Polski, może ich kierunki studiów będą już wkrótce Waszymi? Zobaczcie, co Was czeka i pamiętajcie,
że macie wybór. Korzystajcie z tego.

„Kluczem do tego, by świat był lepszy, jest to, abyśmy wybrali coś, co nas pasjonuje i napędza” – mówi Zuzanna Hutna, wyjątkowa licealistka z Warszawy, która od wielu lat z zaangażowaniem działa w harcerstwie. Warto się wsłuchać w jej przekaz: „Człowiek jest istotą społeczną. Bez ludzi sobie nie poradzi”.

Marysia Kudła przyznaje, że to dzięki łyżwiarstwu może stawiać sobie wyzwania. Pasja i świadomość tego, kim jestem i co chce robić, porządkują i nakręcają życie. Nie każdy jednak wie, kim chce być. I nie ma w tym nic, złego, bo… „Teraz jest superczas na myślenie o tym” – dodaje Anna Konkel-Zając. Nasz doradca edukacyjno-zawodowy podpowiada, że dobrze jest przegadać ze sobą swój wybór, przeanalizować go i daje wskazówki, jak to zrobić. A my pokazujemy alternatywne kierunki dla topowych studiów. Bo przecież nie musisz iść tam, gdzie jest tłum. Możesz wybrać swoją ścieżkę edukacyjną i zawodową, i być szczęśliwym człowiekiem. My cię wspieramy w tej drodze.

W tym numerze:

Informator: Konkursy, akcje, projekty dla uczniów i szkół
Głos młodych: Zuzanna Hutna: „Wierzę w ludzi!”
Na temat: Mniej scrolluj, więcej żyj!
Pomysł na siebie: Uwielbiam stawać się silniejszą
Inspiracje: Tytus i jego poloniki
Kurs na kompetencje: Pomyśl, kim będziesz!
Strefa psyche: Makiaweliści są wśród nas
Ekosprawy: Papierowa wiklina
Studia news: Co nowego proponują uczelnie?
Twój wybór: 10 kierunków związanych z zarządzaniem
Twoje studia: Dla kogo jest resocjalizacja?
Indeks za granicą: Studia artystyczne w Wielkiej Brytanii
Kultura: Co czytać, czego słuchać
Sztuka pod lupą: „Upadek Ikara” Bruegla
Epoka na lekcję: Witamy w średniowieczu
Lektura do nowej matury: „Dziady, cz. IV”
Motyw i bohaterowie: Bohater a patriotyzm
Polski – matura ustna: Na czym polega parabola u Kafki?
2 arkusze maturalne z języka polskiego i matematyki z omówieniem i wskazówkami ekspertów