Ebook Wasserpolacken mobi,epub

le­ra, w ka­wiar­niach i re­stau­ra­cjach za­pa­da ci­sza. Po­tem, kie­dy w ra­diu roz­le­ga się ryk apro­ba­ty, siedzący w lo­ka­lach wstają, pod­noszą prawą rękę i krzyczą: ,,Heil Hi­tler!". Ciot­ka miesz­kająca w Es­sen opo­wia­dała, że lu­dzie na masówkach z udziałem Hi­tle­ra, Go­eb­bel­sa, Hes­sa, a na­wet podrzędniej­szych bonzów, klaszczą, wyją i płaczą - w zależności od treści przemówień. Nie mo­gliśmy w to uwie­rzyć. Licz­ne or­ga­ni­za­cje po­lo­nij­ne w West­fa­lii za­wie­siły swoją działalność. Skle­py żydow­skie prze­stały ist­nieć, wie­lu Żydów uciekło za gra­nicę. Dzie­siątego września miałem ob­cho­dzić osiem­na­ste uro­dzi­ny. Ma­rzyłem o ukończe­niu dru­giej kla­sy li­ce­al­nej i zda­niu ma­tu­ry z do­brym wy­ni­kiem, a po­tem o stu­diach me­dycz­nych, względnie praw­ni­czych. Widząc jed­nak, co dzie­je się na are­nie między­na­ro­do­wej, wie­działem, że Niem­cy rozpętają wojnę. Oj­ciec na­to­miast twier­dził, że ab­so­lut­nie do ta­kiej sy­tu­acji nie doj­dzie, wie­rzył w na­szych so­jusz­ników. W kra­ju od­by­wały się uro­czy­stości związane z prze­ka­zy­wa­niem woj­sku bro­ni za­ku­py­wa­nej z fun­du­szy uzbie­ra­nych przez oby­wa­te­li. W mia­stach z na­ka­zu władz, ze względu na obronę prze­ciw­ga­zową, li­kwi­do­wa­no szczel­ne ogro­dze­nia ogrodów, fa­bryk, domów i cmen­ta­rzy. W po­bliżu gra­nic two­rzo­no umoc­nie­nia. Po­wszech­na przy tym była opi­nia, że gra­nice wschod­nie były o wie­le le­piej ufor­ty­fi­ko­wa­ne niż za­chod­nie. Co­raz częściej w pra­sie i w ra­diu mówiło się o możliwości użycia w przyszłym kon­flik­cie śmier­cio­nośnego gazu, namówiłem więc matkę na za­kup re­kla­mo­wa­nych na­mia­stek ma­sek ga­zo­wych. Poza tym kupiłem kil­ka­dzie­siąt kawałków mydła, po­nie­waż pod­czas I woj­ny, według mamy, bra­ko­wało głównie mydła. Oj­ciec i na­sza go­spo­sia kpi­li z tej za­po­bie­gli­wości. Pra­sa i ra­dio co­raz częściej do­no­siły o mor­dach do­ko­ny­wa­nych na Żydach, zarówno na te­re­nie anek­to­wa­nej w 1938 roku Au­strii, jak i zajętej w mar­cu 1939 Cze­chosłowa­cji. Do­cho­dziły też in­for­ma­cje o zakłada­niu obozów kon­cen­tra­cyj­nych, w których więzi się Żydów i prze­ciw­ników po­li­tycz­nych Hi­tle­ra. Od mar­ca pro­wa­dzo­no ogra­ni­czoną tajną mo­bi­li­zację. Moje sio­stry zo­stały skie­ro­wa­ne do pocz­ty gru­dziądzkiej, gdzie obsługi­wały urządze­nia te­le­ko­mu­ni­ka­cyj­ne. Dwu­dzie­ste­go dru­gie­go sierp­nia, ku za­sko­cze­niu całego świa­ta, Niem­cy i ZSRR pod­pi­sały pakt o nie­agre­sji. W ob­li­czu za­grożenia, rządy Wiel­kiej Bry­ta­nii i Fran­cji po­now­nie pod­kreślały swe zo­bo­wiąza­nia wo­bec Pol­ski na wy­pa­dek kon­flik­tu zbroj­ne­go z Niem­ca­mi. Dwu­dzie­ste­go piątego sierp­nia zo­stała ogłoszo­na częścio­wa mo­bi­li­zacja. Trzy­dzie­ste­go sierp­nia - mo­bi­li­zacja po­wszech­na. Napaść na Polskę była już po­sta­no­wio­na. Tym­cza­sem lud­ność cy­wil­na w ogro­dach i par­kach kopała rowy, mające służyć jako schro­ny przed bom­bar­do­wa­niem. Przy­go­to­wy­wa­no piw­ni­ce, zasłaniając okien­ka wor­ka­mi z pia­skiem. Z banków wy­co­fy­wa­no oszczędności, tym bar­dziej że zaczął ginąć bi­lon, a szczególnie srebr­ne dwu- i pięciozłotówki. W pięciozłoto­wej mo­ne­cie znaj­do­wało się sre­bro o war­tości ówcze­snych osiem­dzie­sięciu gro­szy. Bi­lon zni­kał przede wszyst­kim na Po­mo­rzu i w Po­znańskiem, gdzie miej­sco­wi Niem­cy zaczęli go ma­ga­zy­no­wać na roz­kaz funk­cyj­nych kie­rujących dy­wersją w Pol­sce. Ro­bio­no też za­pa­sy żywności. Żniwa były bar­dzo uda­ne, a sady pełne owoców. Mama wraz z go­spo­sią przy­go­to­wy­wały weki - szko­da, że tyl­ko z owo­ca­mi, a nie na przykład z mięsem. W ostat­nich dniach sierp­nia Gru­dziądz wyglądał dzi­wacz­nie z prze­rze­dzo­ny­mi płota­mi i szy­ba­mi okle­jo­ny­mi pa­ska­mi z pa­pie­ru. Jed­nak pa­ni­ki nie było, cho­ciaż ro­dzi­ny woj­sko­wych i wyższych urzędników ma­so­wo ewa­ku­owa­no pociągami na wschód. Sporządza­no też li­sty Niemców, którzy na wy­pa­dek woj­ny mie­li być in­ter­no­wa­ni. Oj­ciec poświad­czył lo­jal­ność niektórych z nich wo­bec państwa, ra­tując ich w ten sposób przed za­trzy­ma­niem. W ra­diu roz­brzmie­wała pieśń na cześć mar­szałka Ry­dza-Śmigłego, nada­wa­no po­ucze­nia, jak za­cho­wać się pod­czas ata­ku lot­ni­cze­go. Za­le­ca­no przy­szy­wa­nie małym dzie­ciom ła