Muzyka intymna ebook

I

[Oryginał po angielsku]

STRUNY powietrza i ziemi

Słodką muzyką grają;

Struny nad rzeką, gdzie

Wierzby się splatają.

Jest tam nad rzeką muzyka,

Gdzie Miłość wije szlak,

Ciemne liście w jej włosach,

Na płaszczu jasny kwiat.

Wszyscy cicho grają,

Schyleni, muzyką zajęci,

I palce wędrują

Po instrumencie.

II

[Oryginał po angielsku]

AMETYSTOWY zmierzch powoli

W granat i fiolet przechodzi,

Lampa skąpała drzewa alei

W bladozielonej powodzi.

Stare pianino melodię gra

Senną, powolną i miłą;

Nad pożółkłymi klawiszami,

Tak ona głowę pochyla.

Skryte myśli i zadumane oczy i dłoń

Co w zasłuchaniu kluczy –

Zmierzch w głębszy fiolet przechodzi

I ametystem migocze.

III

[Oryginał po angielsku]

W TEJ godzinie, gdy wszystko zamarło,

O, samotniku w niebo wpatrzony,

Czy słyszysz wiatr nocny i westchnień tony

Harf, co grają, by Miłość otwarła

Blade wschodu słońca bramy?

Gdy wszystko zamiera, czy ty jedynie

Budzisz się, by słodkich słuchać harf,

Gdy Miłość w drogę wyruszać ma

I nocny wiatr wtóruje w antyfonie

Aż noc zaprzeminie?

Harfy utajone, grajcie dla Miłości,

Której szlak rozświetlają niebiosa,

W tej godzinie, gdy światłość przygasa,

Cicha słodka muzyka w powietrznej wysokości

I poniżej na ziemi kresach.

IV

[Oryginał po angielsku]

GDY gwiazda nieśmiała rozbłyśnie skromnie,

Dziewicza tak i żałośliwa,

Wysłuchaj, jak wieczorem sennym

On to przy bramie twojej śpiewa.

Lżejsza niż rosa jego pieśń,

A przybył, by zobaczyć cię.

O, nie chyl już w zadumie twarzy,

Gdy o zmierzchu cię nawołuje

I nie myśl: któż jest tym pieśniarzem,

Co pieśnią serce me czaruje?

Niechaj Ci powie miłosny mój śpiew,

To ja przybyłem odwiedzić cię.

V

[Oryginał po angielsku]

WYJRZYJ przez okno,

Złotowłosa,

Słyszę, jak śpiewasz

Pogodnym głosem.

Zamknięta książka;

Nie czytam nic,

Patrząc w podłogę na

Ognia błysk.

Porzucam książkę:

I pokój też:

Słysząc, jak śpiewasz

Przez żal i cierń.

Śpiewasz i śpiewasz

Pogodnym głosem.

Wyjrzyj przez okno,

Złotowłosa.

VI

[Oryginał po angielsku]

W SŁODKIM tym łonie chciałbym trwać,

(O, słodkie tak i dobre jest!)

Gdzie nie zawinie ostry wiatr.

Udręki me tak smutne, że

W słodkim tym łonie chciałbym trwać.

Na zawsze w sercu tym już być,

(O, cicho pukam i cicho proszę)

Bo tam w spokoju mógłbym żyć.

Udręki me byłyby słodsze,

Gdybym mógł zawsze w tym sercu być.

VII

[Oryginał po angielsku]

MIŁA ma w sukni jest lekkiej

Pośród jabłonek w sadzie,

Gdzie wesołe wiatry najchętniej

Lubią wiać w gromadzie.

Tam, gdzie wesołe wiatry chcą zwieść

Listki, wśród których się bawią,

Miła ma kroczy wolno, chyląc się

Do swego cienia na trawie;

Tam, gdzie kielichem błękitnym jest niebo

Nad roześmianą łąką,

Miła ma kroczy, unosząc lekko

Suknię subtelną swą ręką.

VIII

[Oryginał po angielsku]

KTO idzie wśród lasów zieleni

W szatach wiosenności?

Kto idzie wśród lasów wesołych zieleni

Mnożąc im wesołości?

Kto idzie w blasku słońca,

Lekko po ścieżkach krocząc?

Kto idzie w słodkim blasku słońca,

Promieniejąc dziewiczo?

Wszystkie te ścieżki lasów

Migoczą ogniem miękkim i złotym –

Dla kogo słoneczne ścieżki lasów

Przybrały tak śmiałą szatę?

O, to dla mojej miłości

Lasy przybrały się świetlnie –

O, to dla mojej jedynej miłości,

Tak młodej i tak szlachetnej.

IX

[Oryginał po angielsku]

WIATRY majowe, na morzu tańczące,

Kręgiem radośnie tak wirujące

Od bruzdy do bruzdy, gdy nad głowami

Piany fruwają girlandami,

Powietrze wspierając łukami srebrzyście,

Czy moją miłość gdzieś widzieliście?

Niedola! W niedoli!

Z wiatrów majowych woli!

Nieszczęsna jest miłość gdy miłość w oddali!

X

[Oryginał po angielsku]

W CZAPCE strojnej we wstążki,

Pieśń przy jarze on snuje:

Zakochani, nawołuję,

Chodźcie ze mną wraz.

Sny zostawcie tym śniącym,

Co nie pójdą z nami,

Co śmiechem i śpiewami

Nic nie zrobią i tak.

Wśród wstążek rozwianych

On śmielej już śpiewa;

A przy nim rozbrzmiewa

Pszczół dzikich rój.

I czas rozmarzonych

Snów naszych już odszedł –

Jak kochanek do najdroższej,

Miła, spieszę już.

XI

[Oryginał po angielsku]

MÓW adieu, adieu, adieu,

Pożegnaj dziewczęce swe dni.

Miłość szczęśliwa przybywa tu

Uwieść cię i dziewczęce twe sny –

Pasek, co tak ci ładnie w nim,

Czepek na jasnych włosach twych,

Gdy imię jego posłyszysz wśród

Fanfar i cherubinów trąbek,

Zacznij rozluźniać pasek swój,

Ukaż mu łona miękki rąbek

I czepek rozwiąż swój powoli,

Symbol dziewictwa twego ostoi.

XII

[Oryginał po angielsku]

JAKĄŻ poradę w twym sercu zamieścił

Księżyc w kapturze, ma słodko nieśmiała,

Czy o Miłości w księżyca pełni,

Gdy u stóp jego gwiazdy i chwała –

Mędrzec co prawie jest rodziną

Z komediantem kapucynem?

Uwierz w rozsądek mój, gdy ja

Niebiańsko boski odrzucam świat.

W oczach twych zalśnił chluby blask,

Ku gwiazdom drży. O, Miła ma!

W poświacie czy mgle, dość już łez w oczach

Twych, sentymentalistko urocza.

XIII

[Oryginał po angielsku]

ZAWITAJ do niej i oznajmij zacnie,

Że nadchodzę już,

Wietrze pachnący, twa pieśń to zawsze

Epitalamium.

O, pomknij ponad ciemnymi polami

I wiej aż po morza brzeg,

Bo pola i morza nas nie rozłączą,

Mej ukochanej i mnie.

O, wietrze, dobry tak i zacny,

Zawiej, proszę cię

I przybądź do jej małego ogródka

I śpiewaj pod oknem jej;

Zaśpiewaj: Weselne wiatry wieją,

Bo Miłość króluje tu;

I twój kochany wnet z tobą będzie,

Niedługo już.

XIV

[Oryginał po angielsku]

GOŁĄBKO, przepiękna ma,

Wstań już, powstań!

Nocnej rosy chusta

Na mych oczach i ustach.

Wiatry wonne tak snują

Muzykę westchnień:

Wstań już, powstań,

Gołąbko, przepiękna ma!

Wyglądam cię pod cedrem,

Kochana, siostro miła.

Pierś gołąbki biała,

Łożem ci będzie ma pierś.

Bladej rosy chusta

Spoczywa na głowie mej.

Ma dobra, szlachetna gołąbko,

Wstań już, powstań!

XV

[Oryginał po angielsku]

Z ROSISTYCH snów, duszo ma, powstań,

Z miłości sennej głębi i śmierci,

Bo, ach, tyle wśród drzew jest westchnień,

Że aż ich liście poranek karci.

Na wschodzie jutrzenki blask rozgoszczony,

Gdzie lekko płoną ognie świetliste,

I pajęczynek cieniutkie welony

wibrują szarawozłociste.

Podczas gdy słodko, lekko, tajemnie,

Budzą się ranka kwieciste dzwony

I wróżek chóry światłe, rozumne

Brzmieć zaczynają (niezliczone!).

XVI

[Oryginał po angielsku]

O, CHŁODNA dolina już,

Kochana, pójdziemy tam,

Bo liczne chóry słychać już,

Gdzie Miłość chadzała tam.

I czyż nie słyszysz, jak drozdów wołania

Przyzywają nas?

O, chłodna to i przemiła dolina,

Zostańmy, kochana, tam.

XVII

[Oryginał po angielsku]

PONIEWAŻ głos twój był przy mnie,

Zadałem mu ból,

Bo w mojej dłoni trzymałem

Dłoń twoją znów.

Ani słowo, ni znak ani jeden

Nie pogodzi nas –

Ten co był mym przyjacielem,

Obcym mi jest.

XVIII

[Oryginał po angielsku]

WYSŁUCHAJ, Najdroższa,

Kochanka wywodu;

Człowiek tak smutny,

Gdy bliscy zawiodą.

Zrozumie on wtedy

Fałsz swych przyjaciół,

Bo tyle co popiół

Słowa ich znaczą.

Lecz jedna do niego

Podejdzie z czułością

I lekko uwiedzie go

Tkliwą miłością.

Ręką otula

Pełną jej pierś;