Ebook Rozpoznanie bojem mobi,epub

ł z ulgą. Przed nim to, na czym znał się naj­le­piej. Kie­dy Wie­ra i Anna będą od­po­czy­wać, on za­cznie pierw­sze kon­sul­ta­cje. Na po­czą­tek spo­tka­nie z am­ba­sa­do­rem. War­łam Wik­to­ro­wicz Iwa­now bę­dzie się mu­siał po­fa­ty­go­wać do nie­go oso­bi­ście. Praw­dę po­wie­dziaw­szy, ten pa­lant po­wi­nien wy­le­cieć ze sta­no­wi­ska już daw­no. Nie wie, co się dzie­je w jego bez­po­śred­nim oto­cze­niu, choć­by że pierw­szy se­kre­tarz am­ba­sa­dy pro­wa­dzi lewe in­te­re­sy, czu­jąc się bez­kar­nym dzię­ki po­par­ciu sze­fa GRU. Cie­ka­we, co po­wie przy­ci­śnię­ty do muru. - Mar­twisz się czymś? - za­py­ta­ła Wie­ra. - Ależ skąd. - Bądź spo­koj­ny, przy­pil­nu­ję Annę. Nie spusz­czę jej z oczu. - Am­ba­sa­dor ma cór­kę w po­dob­nym wie­ku. Na gład­kim czo­le ko­bie­ty po­ja­wi­ła się pio­no­wa zmarszcz­ka. - Wiem, co chcesz po­wie­dzieć, i nie po­do­ba mi się ten po­mysł. - Je­steś prze­wraż­li­wio­na. War­sza­wa to nie ja­kaś tam afry­kań­ska sto­li­ca. Tu jest bez­piecz­nie. Może nie tak jak w Mo­skwie, ale bar­dziej niż w Pa­ry­żu. Do­pil­nu­je­my, żeby nie sta­ło się nic złe­go. - O czym mó­wi­cie? - dziew­czy­na wy­ję­ła z uszu słu­chaw­ki. - O tym, jak wy­peł­nić ci czas. - I co wy­my­śli­li­ście? - Do­wiesz się, jak przyj­dzie pora. - Z wami tak za­wsze. Po­win­ni­ście mieć wię­cej dzie­ci. - Co to za od­zyw­ki! - Go­li­cyn miał już dość. Spra­wy do­mo­we na­le­ża­ły do Wie­ry. On nie chciał się do nich mie­szać, ale co tu kryć, cięż­kie jest ży­cie ojca stu­dent­ki mo­skiew­skie­go uni­wer­sy­te­tu. Czy ona kie­dyś zmą­drze­je? Miał co do tego wąt­pli­wo­ści. No cóż, mło­dość rzą­dzi się włas­nymi pra­wa­mi, a on za bar­dzo ko­chał Annę, by się na nią dłu­go gnie­wać, choć nie chciał się do tego przy­znać. Jak chy­ba każ­dy ro­dzic chciał, żeby była szczę­śli­wa. Sa­mo­lot pod­ko­ło­wał do rę­ka­wa trans­por­to­we­go. Go­li­cyn wstał i za­piął ma­ry­nar­kę. Dzień do­pie­ro się za­czy­nał. Na od­po­czy­nek przyj­dzie czas wie­czo­rem. Musi się skon­cen­tro­wać, bo pal­nie ja­kieś głup­stwo i póź­niej cięż­ko bę­dzie to od­krę­cić. - Do­brze wy­glą­dam? - za­py­tał Wie­ry. - Świet­nie. Wła­śnie to chciał usły­szeć. 4 Oli­wia Szcze­pań­ska sie­dzia­ła w hali przy­lo­tów lot­ni­ska imie­nia Fry­de­ry­ka Cho­pi­na, czy­li na po­pu­lar­nym Okę­ciu, i przy­glą­da­ła się, jak lu­dzie z wy­dzia­łu ope­ra­cyj­ne­go zaj­mu­ją wy­zna­czo­ne po­zy­cje. Mia­ła spra­wo­wać dys­kret­ny nad­zór nad ro­syj­skim mi­ni­strem i jego ro­dzi­ną. Za­da­nie na ra­zie wy­da­wa­ło się ba­nal­nie pro­ste, i całe szczę­ście, gdyż aku­rat dziś Oli­wia nie była w for­mie. Ża­ło­wa­ła, że nie wzię­ła wol­ne­go dnia. Po­le­ce­nie to po­le­ce­nie. Co mia­ła zro­bić? Nie pra­co­wa­ła w kor­po­ra­cji ani pań­stwo­wej fir­mie, tyl­ko w wy­wia­dzie. Tu albo się na­da­jesz, albo nie. Jak nie, to że­gna­my i kop­niak na dro­gę. Po nie­daw­nych czyst­kach w fir­mie zro­bi­ło się zu­peł­nie źle. Sta­rą ka­drę wy­siu­da­no, przy­szli nowi dba­ją­cy przede wszyst­kim o swo­je ka­rie­ry, a nie o do­bro oj­czy­zny. Co gor­sza, jej szef, ma­jor Bo­le­sław Czo­chraj, był do tego kom­plet­nym igno­ran­tem. Wcze­śniej pra­co­wał na kie­run­ku skan­dy­naw­skim i już po kil­ku­mie­sięcz­nym po­by­cie na pla­ców­ce w Oslo uznał się za pol­skie wcie­le­nie Ja­me­sa Bon­da. Pa­to­lo­gicz­nie nie zno­si­ła ta­kich ty­pów. Ośli­zgły ro­bak. Niby miły, jego za­cho­wa­niu ni­cze­go nie moż­na było za­rzu­cić, a jed­nak pod­skór­nie czu­ła, że nie moż­na mu ufać. - Są. - Słu­chaw­ka w uchu prze­mó­wi­ła gło­sem jed­ne­go z cho­rą­żych. Go­li­cyn przy­był do War­sza­wy nie­mal in­co­gni­to, jako zwy­kły pa­sa­żer zwy­kłe­go rej­so­we­go lotu z Mo­skwy. Ro­syj­skie MSZ bar­dzo się sta­ra­ło, aby tak to wy­glą­da­ło. Mimo to na mi­ni­stra cze­ka­ło kil­ku pra­cow­ni­ków am­ba­sa­dy i przed­sta­wi­ciel pol­skie­go mi­ni­ster­stwa w ran­dze pod­se­kre­ta­rza sta­nu, słu­żą­cy w ra­zie ko­niecz­no­ści wszel­ką po­mo­cą. Szcze­pań­ska przy­glą­da­ła się te­raz, jak cała gro­mad­ka usta­wio­na w szpa­ler wita się z przy­ja­cie­lem sa­me­go pre­zy­den­ta Fe­de­ra­cji Ro­syj�