Wojny nowoczesnych plemion. Spór o rzeczywistość w epoce populizmu

Jakże to męcząca lektura - ponad 300 stron, żeby postawić tezy, które zmieściłyby się na jednej formatu A4. W skrócie: rzeczywistości jako takiej nie ma, rzeczywistością jest tylko to, "co wyłania się z ludzkiego gadania" (sformułowanie Autora). Rzeczywistość kreuje ten, kto lepiej gada i skutecznie wynegocjuje ją z innymi gadającymi (produkcja sensu). Na przeszkodzie gadającym interpretatorom stają nienowoczesne, archaiczne plemiona ludzi, którzy posługują się wartościami. a więc stosują przemoc i oddalają się od sensu. Taki zacofany członek plemienia może odrzucić wpływ gadającego kreatora, jak to Autorowi zrobiła pewna studentka, której tyranię aksjologiczną zwalczał na zajęciach z grupą studentów, do tego Bułgarka i to prawdopodobnie z pierwszego pokolenia na studiach wyższych... Nad przeżytym przez siebie horrendum Autor rozwodzi się przynajmniej na kilku stronach, a zresztą nad sobą rozwodzi się w tej książce dość często i chętnie, np. podkreśla, że w odróżnieniu od innych polskich uczonych zna języki obce. Ale uczciwie informuje czytelnika na 337 stronie, że nie jest to rozprawa naukowa, tylko "esej z zakresu społecznej wyobraźni". No i niech tak zostanie, tylko po co tyle tych stron?