Ebook W pogoni za słońcem mobi,epub

pii. W leczeniu niektórych nowotworów skóry używa się fotouczulaczy, specjalnych substancji, które zwiększają wrażliwość skóry na nadfiolet, dzięki którym można zniszczyć komórki rakowe. Fotochemioterapię stosuje się też coraz częściej w leczeniu trądziku. Nowoczesne kliniki chorób skóry stosują też samo światło ultrafioletowe, już bez fotouczulaczy, w leczeniu wyprysku i łuszczycy. Kluczowe okazują się tu jego właściwości przeciwzapalne. Starożytni wykorzystywali promienie słoneczne nie tylko w leczeniu chorób skórnych. Papirus Ebersa, egipski dokument medyczny z około 1550 roku , zaleca nacieranie olejkami i wystawianie na słońce obolałych części ciała. Skuteczność takich zabiegów potwierdzają współczesne badania zajmujące się wpływem światła słonecznego na nasze ciało. Słońce emituje nie tylko promieniowanie ultrafioletowe, ale pełne spektrum, wliczając w to światło widzialne - którego składowe widzimy w tęczy - a także promieniowanie podczerwone. Światło z dwóch przeciwległych biegunów tego spektrum jest w stanie wpłynąć na naszą percepcję bólu: promieniowanie podczerwone stosuje się obecnie w leczeniu przewlekłych dolegliwości bólowych, a także testuje się jego pozytywny wpływ na gojenie się ran. Z kolei światło ultrafioletowe stymuluje wytwarzanie endorfin, które również osłabiają wrażliwość na ból. Grecki lekarz Hipokrates, powszechnie uważany za ojca medycyny, też zalecał kąpiele słoneczne, a w swojej lecznicy na greckiej wyspie Kos przeznaczył nawet na nie specjalne miejsce. Hipokrates wierzył, że światło słoneczne może mieć zbawienny wpływ w wielu chorobach, chociaż ostrzegał też przed nadmierną ekspozycją na słońce, a jego prośby o umiar w tym względzie są dziś aktualne jak nigdy wcześniej. To właśnie Hipokratesowi przypisuje się pierwszą wzmiankę o czerniaku, złośliwym nowotworze skóry. Hipokrates stworzył również podstawy koncepcji, w której obserwacja pacjenta i zapis symptomów choroby są kluczowymi elementami opieki medycznej. I to właśnie jego legendarna wnikliwość doprowadziła do pierwszej znanej wzmianki o rytmie dobowym u ludzi niezwiązanym ze snem - był to zaobserwowany przez niego dwudziestoczterogodzinny cykl wysokości gorączki[1]. Podobnie jak inni starożytni medycy w odległych Indiach i Chinach, Hipokrates podkreślał wpływ pór roku na ludzkie zdrowie. Pisał: ,,Kto sztukę lekarską dokładnie przyswoić sobie pragnie, tak postępować winien: najprzód zbadać ma pory roku, jaki każda z nich wpływ wywierać może"[2]. Uznając, że choroby biorą się z nadmiaru bądź deficytu czterech podstawowych płynów: krwi, flegmy, żółci i czarnej żółci, Hipokrates wskazywał, że związane z porami roku zmiany w ich poziomach wywołują zmiany w intensywności chorób. Radził pacjentom, aby dostosowywali swoją dietę, rodzaj ćwiczeń fizycznych, a nawet częstotliwość współżycia seksualnego do pór roku, aby utrzymać te płyny w równowadze[3]. Areteusz z Kapadocji, kolejny znany lekarz starożytnej Grecji, zalecał kąpiele słoneczne osobom cierpiącym na apatię, a rzymski medyk Caelius Aurelianus przypisywał lecznicze właściwości zarówno światłu, jak i ciemności, zależnie od rodzaju dolegliwości. Solaria znajdowały się w wielu rzymskich domach i świątyniach, a kąpiele słoneczne zalecano jako szczególnie skuteczne w leczeniu epilepsji, anemii, paraliżu, astmy, żółtaczki, niedożywienia i otyłości. Chociaż nie dysponujemy żadnymi pisemnymi dowodami z tamtych czasów na skuteczność tych metod, dziś jesteśmy w stanie wskazać wykorzystywane przez nie mechanizmy biologiczne. Na przykład bez słońca nasza skóra nie byłaby w stanie wytwarzać witaminy D, której poziom zmienia się w ciągu roku. Niektóre badania znalazły związek między niedoborem witaminy D a padaczką i anemią. Krzywicę również powoduje brak tej witaminy, a jej odpowiednia suplementacja pomaga w zapobieganiu infekcjom górnych dróg oddechowych i rozwojowi astmy. Fototerapia jest dziś standardowo stosowana w leczeniu żółtaczki u noworodków. Światło z niebiesko-zielonego zakresu spektrum powoduje rozpad bilirubiny, barwnika odpowiedzialnego za tę chorobę. Stany takie jak bezsenność czy depresja, a także otyłość wiąże się obecnie z zaburzeniami zegara biologicznego, który można wyregulować poprzez systematyczny kontakt ze światłem dziennym, szczególnie z samego rana. Wiadomo również, że światło słoneczne zwiększa w mózgu produkcję serotoniny, substancji regulującej nastrój psychiczny, z kolei w leczeniu stanów maniakalnych obiecujące wyniki uzyskuje się, badając przebywanie w ciemności. *** Sezonowe i dzienne cykle światła i ciemności - i ich wpływ na nasz organizm - są coraz częściej przedmiotem poważnych bada�