Wybrane mity greckie - ebook

Mit o powstaniu świata

Na początku świata nie było jeszcze nawet bogów, tylko chaos, czyli pustka: bezdenna otchłań mroku, nicość.

Z nicości wyłoniły się Gaja – Ziemia, Tartar – świat podziemny, a potem Noc, a potem Ereb, czyli ciemność, a na koniec Eros – miłość. I nic już nie było takie jak przedtem.

Nad Ziemią zawisło niebo – Uranos. Pojawiły się morza i góry, i eter, błękitny obłok, który okrył Ziemię, stając się źródłem życia. Gaja poślubiła Uranosa, a z ich związku narodziło się dwanaścioro tytanów i tytanid, trzech jednookich cyklopów i trzech sturękich olbrzymów.

Wkrótce zbuntował się przeciwko Uranosowi jego syn Kronos, najpotężniejszy z tytanów. Między ojcem i synem rozgorzała nienawiść i wybuchła walka na śmierć i życie. Kronos zwyciężył Uranosa, który, pokonany, musiał uchodzić.

– Kronosie! – krzyknął jeszcze, oddalając się. – Przyjdzie dzień, kiedy twój własny syn odbierze ci tron, tak jak ty mi go dziś odebrałeś.

– Szlak ucieczki Uranosa znaczony był kroplami krwi z jego ran. Gdzie tylko upadła na ziemię kropla, tam wyrastali giganci lub erynie. Po odejściu Uranosa Kronos został jedynym władcą świata. Potężnym, lecz wciąż dręczonym lękiem przed utratą tronu, wciąż prześladującym wszystkich wokół chorobliwą podejrzliwością. Z jej to powodu musiał uwięzić tytanów we wnętrzu ziemi, a cyklopów zakuć w łańcuchy. Nie dość na tym: dzieci, które rodziła mu Rea, jego żona, po kolei połykał.

– Kronosie – żaliła się Rea – czemu jesteś aż tak okrutny?!

– Zamilcz! – odpowiadał Kronos. – Bronię w ten sposób mego tronu. Uranos przepowiedział mi bowiem, że jeden z moich synów mi go odbierze. Niech więc lepiej siedzą wszyscy tu, w moim brzuchu.

Lecz Rea rozpaczała, nie mogąc się pogodzić ze swym losem. Urodziwszy kolejnego syna, Zeusa, postanowiła się zbuntować przeciwko niegodziwości męża. Ciemną nocą uleciała z maleństwem na wyspę Kretę i ukryła je w pieczarze. Po czym, powróciwszy czym prędzej do swego pałacu na górze Olimp, pokazała Kronosowi kamień zawinięty w pieluszki:

– Oto jest – rzekła mu z udawanym szlochem – nasz najmłodszy syn!

Kronos nie wątpił, że ma przed sobą noworodka, bez słowa połknął więc zawiniątko. Minęły lata. Zeus wyrastał na pięknego i silnego młodzieńca. A kiedy poznał swoją historię, postanowił położyć kres okrutnym rządom ojca. W brzuchu Kronosa uwięzieni byli bowiem, niczym w lochu, liczni bracia i siostry Zeusa: Posejdon, Hades, Hera, Hestia i inni. Trzeba było ich wszystkich uwolnić, by wspólnie z nimi rzucić wyzwanie ojcu. Uwolnić? Ale jak to zrobić?