Ebook Niebezpieczni mężczyźni mobi,epub

ię, zmusiłem ją, aby z powrotem zajęła miejsce. Nachyliłem się i złapałem za poręcze krzesła, przysuwając mebel bliżej siebie. Jej nogi znalazły się między moimi kolanami, a ona zesztywniała, próbując odsunąć się jak najdalej. - Puść mnie - powiedziała stanowczo. - Jeszcze cię nie trzymam. Odpowiedz mi na trzy pytania. Wtedy cię puszczę. - A jeśli zacznę krzyczeć? - zapytała, rzucając mi wyzwanie. - To zwolnię twoją ciotkę - odpowiedziałem beznamiętnie. - Nie odważysz się! - pisnęła. - Sprawdź mnie - rzuciłem z przekąsem. - To co? Odpowiesz mi na moje pytania? Opadła na oparcie fotela wyraźnie pokonana i westchnęła. - Pytaj. - Ile kasy potrzebujesz? - Nie wiem dokładnie, o jaką sumę chodzi. - Uciekła wzrokiem zawstydzona. - Jak możesz nie wiedzieć? - Nawet nie próbowałem ukryć zaskoczenia. - No, normalnie. Nie wiem, okej? Zostały ci dwa pytania. - Skrzyżowała ramiona na piersi. - Na co potrzebujesz kasę? Masz długi? Zbierasz na nowe buty? Śliczną buzię wykrzywił grymas, gdy usłyszała drugą część mojej wypowiedzi. - Słuchaj, szefie - wycedziła, akcentując ostatnie słowo. - Nie wiem, z jakimi kobietami zadawałeś się do tej pory, ale zważywszy na to, gdzie się poznaliśmy, to raczej nie były normalnie dziewczyny, a dziwki. Wnioskuję więc, że otaczają cię wyłącznie bogate, zepsute paniusie albo kurwy, które na pstryknięcie palcami zrzucają dla ciebie majtki. Ale wiesz co? Nie każda kobieta taka jest! - Słowa wypadały z jej ust z prędkością karabinu maszynowego. Zaciskała nerwowo dłonie, a z oczu sypały się iskry. Zdecydowanie się wkurzyła. - Nie odpowiedziałaś na moje pytanie. - Wal się, dupku - warknęła. - Nie zapominaj się, maleńka. - Nachyliłem się w jej kierunku. - Nadal jestem waszym szefem. - Wyszczerzyłem zęby. - Potrzebuję kasy na leczenie cioci. To było jak kubeł zimnej wody. Domyśliłem się, że pani Tuckers jest chora, ale to by sugerowało, że sytuacja jest poważna. - Firma opłaci jej leczenie. - Odsunąłem ją od siebie i wstałem. Podszedłem do panoramicznego okna i wyjrzałem na miasto tętniące życie. - Naprawdę? - szepnęła. - Naprawdę. - Gdzie jest haczyk? - zapytała podejrzliwie. Powoli odwróciłem się w jej stronę. Siedziała w tym samym miejscu, w którym ją zostawiłem przed chwilą, i wpatrywała się we mnie wielkimi oczami. Przygryzła nerwowo dolną wargę, a mnie przez głowę przebiegła myśl, że cholernie chciałbym ponownie spróbować, jak smakuje. - Haczyk? - zapytałem zaczepnie. Coraz bardziej podobała mi się gra, w którą wciągnąłem niczego nieświadomą dziewczynę. - Nie wierzę, że robisz to ot tak. - Pokręciła głową. Mogłem jej powiedzieć, że Julia już się tym zajmuje, ale wtedy nie osiągnąłbym swojego celu. - Mam jeden warunek. Jeśli go spełnisz, twoja ciotka będzie mieć najlepszą opiekę medyczną w kraju, a wam niczego nie zabraknie. - Czego ode mnie chcesz? - Jej podejrzliwość była wręcz namacalna. - W ten weekend przez dwa dni będziesz udawać moją dziewczynę. Jej piękne, pełne usta ułożyły się w idealne O. Dłuższą chwilę siedziała bez ruchu z wyrazem absolutnego zdumienia na twarzy. - Ja? dziewczynę? - powiedziała cicho. - Matka wrobiła mnie w uczestnictwo w balu charytatywnym. Potrzebuję partnerki, żeby dała mi w końcu święty spokój i przestała na siłę swatać. A ty będziesz idealna do tej roli. - Wpatrywałem się uważnie w całą gamę uczuć, które malowały się na jej twarzy. - Ale musisz mi dać odpowiedź tu i teraz. Przygryzła kciuk i zapatrzyła się w jakiś punkt. W końcu oderwała wzrok od tego miejsca i skupiła się na mnie. - Ale tylko dziewczyną, tak? Nie zamierzam - Pieprzyć się ze mną? - skończyłem za nią. - Nie zrobię nic wbrew twojej woli. Masz odegrać rolę idealnej partnerki, która jest zakochana we mnie po same uszy. - Tyle chyba dam radę zrobić. - Kącik ust drgnął jej nieznacznie. Podszedłem do niej i wyciągnąłem rękę, aby pomóc jej wstać. - W takim razie, Alano, jestem Ömer. Uścisnęła mi rękę, lekko się przy tym czerwieniąc. - A teraz, kobieto, idź po kawę, bo zmarnowałaś mój poranek, a za chwilę mam spotkanie. Parsknęła śmiechem i bez słowa wyszła. Jeśli mój plan się powiedzie, wcisnę matce kit, że mam dziewczynę, i może w końcu będę mieć święty spokój. 4 Kemal jak zwykle wszedł do mojego gabinetu bez pukania. - Bracie. - Rzucił na powitanie i rozsiadł się za stołem. - Kim jest to brzydkie kaczątko za biurkiem pani Tuckers? - Scrollował w telefonie, udając obojętność, ale wiedziałem, że zżera go ciekawość. - To Alana. - Wzruszyłem ramionami i zacząłem składać dokumenty potrzebne do spotkania. - A kim jest Alana? - Zerknął na mnie znad ekranu. Zacisnąłem zęby, słysząc ten przytyk do jej dzisiejszego wyglądu. Cie