Ebook Diaspora mobi,epub

e gorejącymi fraktalnymi inkrustacjami lub spowite w jednorodną czerń. Zawsze jednak widziała tę samą postać dwunożnej małpy, stałą kryjącą się pod szaleństwem różnorodności niczym wielka litera A w rękopisach iluminowanych przez stu szalonych mnichów. Stopniowo klasyfikujące napływające dane sieci sieroty zaczęły rozumieć, co odróżnia obywateli z forum od wszystkich ikon z biblioteki. Oprócz obrazu każda obecna tu ikona miała niewidoczny gestaltowy tag - cechę przypominającą indywidualny zapach cielesnych, ale bardziej zlokalizowaną i znacznie bogatszą w możliwości. Sierota nie pojmowała sensu tego nowego rodzaju danych, ale jej infotrop - nowo powstała struktura będąca rozwinięciem prostszych detektorów nowości oraz wzorców - zaczął reagować na ów deficyt zrozumienia. Jego uwagę przyciągnął ledwie uchwytny ślad regularności - ikona każdego obywatela miała unikatowy, niezmienny tag - i dał wyraz swemu niezadowoleniu. Sierota nie próbowała dotąd kopiować tagów, ale pod wpływem infotropu zbliżyła się do grupy trzech obywateli i przybrała postać jednego z nich, łącznie z tagiem. Reakcja była natychmiastowa. - Nie rób tego, ty idioto! - zawołał gniewnie obywatel. - Cześć! - Nikt ci nie uwierzy, jeśli spróbujesz się podawać za mnie, a już z pewnością nie ja. Rozumiesz? A teraz odejdź! Ve miało szarą skórę o metalicznym odcieniu. Dla emfazy rozświetliło tag, a potem znowu go przygasiło. Sierota uczyniła to samo. - Nie! - Obywatel zademonstrował drugi tag, sąsiadujący z oryginalnym. - Widzisz? Rzucam ci wyzwanie i nie potrafisz mi odpowiedzieć. Po co więc kłamiesz? - Cześć! - Idź sobie. Sierota była zachwycona. Nigdy dotąd nie przyciągnęła tak wielkiej uwagi. - Cześć obywatelu! Twarz barwy cyny niemal się roztopiła w geście przesadnego znużenia. - Czy nie wiesz kim jesteś? - zapytało ve. - Nie znasz własnej sygnatury? - To na pewno ta nowa sierota - zauważył ze spokojem drugi obywatel. - Jeszcze nie opuściła macicy. To twój najnowszy współpolitańczyk, Inoshiro. Powinnoś się ucieszyć na vir widok. Tego obywatela porastało krótkie, złotobrązowe futro. - Lew - odezwała się sierota. Spróbowała się upodobnić do nowego obywatela i nagle cała trójka wybuchnęła śmiechem. - Teraz chce być tobą, Gabriel - zauważył trzeci obywatel. - Jeśli ve nie wie, jak ma na imię, powinniśmy nazwać je idiotą - skwitował pierwszy, o skórze barwy cyny. - Nie bądź okrutny. Jesteśmy częściowym rodzeństwem i mogłobym ci pokazać twoje wspomnienia. Ikona trzeciego obywatela była jednolicie czarną sylwetką. - A teraz chce być Blanca. Sierota zaczęła imitować po kolei każdego z trójki. Gdy wysyłała im gestaltowe obrazy oraz identyfikatory, w odpowiedzi wykrzykiwali dziwne, linearne dźwięki, które nic dla niej znaczyły: ,,Inoshiro! Gabriel! Blanca! Inoshiro! Gabriel! Blanca!". Detektory specjalizujące się w krótkoterminowym rozpoznaniu wzorca dostrzegły związek między nimi i sierota przyłączyła się do linearnej recytacji. Kontynuowała ją przez pewien czas, gdy tamci umilkli, ale po kilku powtórzeniach wzorzec się wyjałowił. - Jestem Inoshiro - rzekł szaroskóry obywatel, przyciskając dłoń do vir piersi. - Jestem Gabriel - oznajmił złotofutry, również kładąc dłoń na vir piersi. Trzeci, będący czarną sylwetką, nadał swej dłoni cienki, biały zarys, by nie zniknęła na tle vir tułowia, nim powiedział: - Jestem Blanca. Sierota skopiowała po jednym razie zachowanie całej trójki, powtarzając ich linearne słowa oraz małpując gesty. Uformowały się symbole dla każdego z obywateli, łączące ich ikony oraz tagi z linearnymi słowami, mimo że ani one, ani słowa nie miały powiązania z niczym innym. - Jak dotąd wszystko idzie dobrze - stwierdził obywatel, którego ikona skłoniła wszystkich do wypowiedzenia słowa ,,Inoshiro". - Ale jak ma zdobyć dla siebie imię? - Sieroty same nadają sobie imiona - odpowiedział obywatel o tagu powiązanym ze słowem ,,Blanca". - Sieroty same nadają sobie imiona - powtórzyła echem sierota. Obywatel powiązany ze słowem ,,Gabriel" wskazał na powiązanego ze słowem ,,Inoshiro". - Ve - zapytał. - Inoshiro - odpowiedział obywatel powiązany ze słowem ,,Blanca". Potem obywatel powiązany ze słowem ,,Inoshiro" wskazał z kolei na vir i zapytał: - Ve to? - Blanca - odpowiedział tym razem obywatel powiązany ze słowem ,,Blanca". Sierota przyłączyła się do nich, wskazując tam, gdzie oni, sterowana przez wbudowane systemy pomagające jej zrozumieć geometrię środowiska i z łatwością uzupełniać wzorzec, nawet gdy nikt inny tego nie zrobił. I nagle obywatel o złotym futrze wskazał na sierotę. - Ve to? - zapytał. Nawigator wejścia przesunął punkt widzenia sieroty, próbując ustalić, na co wskazuje obywatel. Nie znalazłszy tam nic po