Ebook Borderline mobi,epub

�dzie fałszywych oskarżeń o maltretowanie czy wykorzystywanie. Kochający rodzice mówili o szoku, jakiego doznali, gdy po tym, jak poświęcili wszystkie życiowe oszczędności, aby pomóc swoim dzieciom, one oskarżały ich, pośrednio lub bezpośrednio, o maltretowanie. Dorosłe dzieci osób cierpiących na borderline wspominały swoje koszmarne dzieciństwo. Jeden mężczyzna wyznał: ,,Krytykowany był nawet sposób, w jaki wykonywałem funkcje życiowe. Mojej dotkniętej borderline matce nie podobało się, jak jadłem, chodziłem, mówiłem, myślałem, siadałem, siusiałem, płakałem, kichałem, kaszlałem, śmiałem się, krwawiłem czy słuchałem". Rodzeństwo osób cierpiących na borderline mówiło o walce o uwagę rodziców i obawach związanych z tym, czy u ich własnych dzieci nie rozwinie się zaburzenie. Z pomocą ochotników, których poznałam na forach dyskusyjnych, stworzyłam witrynę internetową na temat zaburzenia osobowości typu borderline () oraz założyłam społeczność internetową dla bliskich osób dotkniętych borderline - Welcome to Oz. Ludzie myślący, że to, co przeżywają, jest ewenementem, byli zdumieni odkryciem, ile jest osób z podobnymi doświadczeniami. Na przykład troje członków Welcome to Oz opowiadało, że do wielkich kłótni często dochodziło na lotniskach. Czterech użytkowników przytoczyło historie o tym, jak ich cierpiący na borderline bliscy przez kilka dni gniewali się na nich z powodu czegoś, czego dopuścili się w ich snach. Paul i ja potrzebowaliśmy dużo czasu na uporządkowanie takiej masy informacji. Stworzyliśmy własny system pracy: na podstawie internetowych dyskusji ja wysuwałam pomysły i sugestie, a Paul je rozwijał, nanosił na nie poprawki i poddawał teoretycznej obróbce. Innym razem to Paul na postawie swoich badań opracowywał zalecenia, które ja korygowałam i przekazywałam członkom Welcome to Oz w podzięce za podzielenie się z nami swoimi doświadczeniami. Nie mogliśmy się nadziwić, jak wspaniale działała internetowa technologia: wystarczyło jedno kliknięcie, by uzyskać dostęp do komentarzy setek ludzi z całego świata. Kiedy byliśmy już zadowoleni z owoców naszej pracy, podzieliliśmy się swoimi obserwacjami ze współpracownikami Paula, specjalistami w zakresie zdrowia psychicznego i znanymi badaczami zaburzenia osobowości typu borderline, którzy od lat pracowali z osobami dotkniętymi tą przypadłością i ich rodzinami. Przyznali, że ich pacjenci i członkowie rodzin mają takie same problemy, jak nasi internetowi korespondenci. Aby nie mieć najmniejszych wątpliwości co do trafności naszych danych, dodatkowo poprosiliśmy Edith Cracchiolo, wykładającą psychologię w Cerritos College w Norwalk (Kalifornia), o przeprowadzenie sondażu wśród bliskich osób z borderline z naszej internetowej grupy wsparcia. Oczywiście nie udało nam się zadowolić wszystkich. Kiedy zaczęłam rozważać napisanie tej książki, nie mogłam zrozumieć, czemu nikt nie zrobił tego do tej pory. Po kilku miesiącach pracy nad naszym projektem odpowiedź stała się oczywista. Zaburzenie osobowości typu borderline stanowi kontrowersyjne i złożone zagadnienie. Sama próba zdefiniowania go przypomina łapanie ryb gołymi rękoma, z zasłoniętymi oczyma i to w trakcie deszczu. Istnieje wiele teorii na temat tego, co powoduje borderline, ale żadna z nich nie rozstrzyga sprawy. Natomiast kwestia leczenia jest przyczyną gorących sporów między cenionymi badaczami. Najbardziej frustrujący był fakt, że środowiska zajmujące się zdrowiem psychicznym, a w konsekwencji także reszta społeczeństwa, nie uznawały borderline za zaburzenie. Zgodnie z informacją podaną przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne borderline występuje jeszcze rzadziej niż schizofrenia i dwubiegunowe zaburzenie afektywne razem wzięte. Jednak większość specjalistów, z którymi rozmawialiśmy, przyznaje, że nie zostali odpowiednio przeszkoleni, aby je diagnozować i leczyć. Niektórzy byli tylko na jednym czy dwóch wykładach na ten temat. Pisanie tej książki okazało się więc równie wyczerpujące emocjonalnie, co wymagające intelektualnie. Wiele osób dotkniętych borderline w odpowiedziach na moje pytania przemycało zawoalowane sugestie, że popełni samobójstwo, lub otwarcie groziło takim zamiarem. Każdego dnia otrzymywałam co najmniej jeden desperacki list od osoby, która właśnie dowiedziała się o istnieniu borderline ze strony i potrzebowała kogoś, kto powiedziałby jej, co ma dalej robić. Trzy lata wysiłków zaowocowały książką, którą czytelnik właśnie trzyma w ręku. To jeszcze nie wszystko. Tak naprawdę to dopiero początek. Mamy nadzieję, że książka ta zainspiruje do nowych badań, pomoże klinicystom w udzielaniu informacji pacjentom, a także będzie przydatna dla rodzin i przyjaciół osób dotkniętych borderline; sprawi, że poczują się lepiej,