Ebook Pomóż dziecku przetrwać rozwód mobi,epub

nich przykład. Osoby te mogą skutecznie wspierać swoje dzieci, zmniejszając stres i pomagając im dostrzec pozytywne aspekty nowej sytuacji. PRZYKŁADOWE PROBLEMY Oto historie trzech par rodziców, którzy zmagając się z traumą rozwodu, wznieśli się ponad to, czego od nich oczekiwano, aby zapewnić swoim dzieciom komfort psychiczny i emocjonalny. Bonnie Bonnie, lat 34, jest matką trójki dzieci w wieku 5, 7 i 11 lat. Poznałam ją podczas terapii małżeńskiej, wkrótce po tym, jak zarzuciła swemu mężowi, Timowi, że ją zdradza. Od jakiegoś czasu znajomi donosili jej, że widują Tima z inną kobietą. Para nie szczędziła sobie czułości. Mężczyzna przyznał, że od dwóch lat ma romans z koleżanką z pracy i jest w niej zakochany. Bonnie była załamana. Po dwóch tygodniach wniosła sprawę o rozwód i Tim natychmiast przeprowadził się do przyjaciółki. Dzieci zostały z Bonnie, a ich tata wpadał często, by pomóc im w odrabianiu lekcji, pielęgnowaniu ogródka lub po to, by zabrać je na basen czy trening piłkarski. Dzieci były bardzo zżyte z ojcem i ewidentnie cierpiały, kiedy się wyprowadził. Choć często je odwiedzał, dostawały napadów złości lub płaczu i, ogólnie rzecz biorąc, wydawały się przygnębione. Wkrótce Tim powiedział, że chciałby, aby dzieciaki zostały na noc w domu, który dzielił z przyjaciółką. Nie wiedziały, co było przyczyną rozstania, i nie miały pojęcia, że tatuś mieszka z kobietą, której nie znają. Oboje rodzice usiedli z nimi i Tim wyjaśnił, że ma bliską przyjaciółkę oraz że chciałby, aby ją poznały. Pragnąłby też, by zobaczyły jego nowe mieszkanie i zostały w nim na weekend. Najstarsze dziecko wybuchło płaczem i uciekło z pokoju. Bonnie zasugerowała, żeby Tim dał mu więcej czasu. Tylko że to niczego nie załatwiło. Dzieci odmawiały pójścia do nowego domu taty i powtarzały, że nienawidzą kobiety, z którą mieszka. Wkrótce zaczęły odmawiać też spotykania się z nim nawet w domu matki. Ta zaś, chociaż zraniona i zła na męża, uznała, że musi pomóc dzieciom. A wyglądało na to, że sprawa nie będzie łatwa. Późnym popołudniem zebrała dzieci w kuchni i postawiła na stole czekoladowe mleko i ciasteczka. Wpatrywały się w nią zaciekawione, a wtedy ona powiedziała: ,,Posłuchajcie - musimy porozmawiać. Wiem, że ostatnie miesiące były dla was trudne, trudne dla nas wszystkich. Zdaję sobie sprawę, że czujecie się skrzywdzeni i źli z powodu kilku zmian. Wiem też jednak, że bardzo kochacie tatusia. To ważne, byście spędzali z nim czas". Najmłodszemu dziecku łzy napłynęły do oczu, a jego dolna warga zaczęła drżeć. Bonnie zwalczyła chęć, by się rozpłakać. ,,Wasz tata ma kogoś, kto jest dla niego bardzo ważny. A skoro tak, uważam, że powinniście dać tej kobiecie szansę. Poznać ją. Nie musicie jej polubić. Mam jednak nadzieję, że tak się stanie, bo wtedy wizyty u tatusia sprawiałyby wam o wiele więcej przyjemności. Nie martwicie się, że jeśli ją polubicie, mamie będzie przykro. Chyba poczuję jedynie ulgę. Dajcie jej po prostu szansę. Może nie będzie tak źle. Teraz wydaje się wam to dziwne, ale będziecie musieli przywyknąć do mnóstwa dziwnych zmian. Wiem, że chcecie spędzać czas z tatą. I że za nim tęsknicie". Choć ten monolog był najtrudniejszą rzeczą, z jaką musiała się uporać, przełknęła jednak dumę, stłumiła niechęć wobec kobiety, której nie znała, i gniew na Tima. Widziała bowiem, że dzieci potrzebują ojca i rozpaczliwie za nim tęsknią. Nie musiały wiedzieć o romansie ani znać uczuć Bonnie. Powinny jednak wiedzieć, że nie okażą się nielojalne wobec matki, wychodząc z ojcem. Potrzebowały obojga rodziców i były przekonane, że w tej sytuacji powinny się sprzymierzyć z matką i ją chronić. Przed pierwszą wizytą u Tima bardzo się denerwowały. Najchętniej zostałyby w domu, lecz Bonnie stała z nimi w progu, zachęcając, by poszły i dobrze się bawiły. A kiedy przyznały, że nie chcą zostawiać jej samej, uśmiechnęła się i powiedziała: ,,Będę za wami tęskniła, ale wiem, że przyjemnie spędzicie czas. Mam zaległości w sprzątaniu, więc kiedy jutro wrócicie, wszystko będzie zrobione i razem sobie poodpoczywamy. Opowiecie mi, jak było u taty". Pomachała im i uśmiechała się, póki samochód z dzieciakami (ulokowanymi bezpiecznie na tylnym siedzeniu) nie zniknął z widoku. Wtedy zamknęła drzwi, osunęła się na podłogę i rozpłakała. Rich i Lynne Rich i Lynne zwrócili się do mnie z prośbą o poradę w związku ze zbliżającym się rozwodem. Mieli dwóch synów, pięcio i dziewięcioletniego. Rozstali się na kilka tygodni przed tym, jak wnieśli sprawę o rozwód. Rich przeprowadził się do rozwiedzionej siostry mieszkającej z dwiema córkami w miejscowości oddalonej o półtorej godziny jazdy od Lynne i chłopców. Z brak