Pozostań ze mną, Panie. Modlitwa wdzięczności Ojca Pio - ebook

Wprowadzenie

W codziennym życiu chrześcijańskim, na drodze rozwoju duchowego w kierunku świętości szczególne miejsce zajmuje modlitwa. Jak przypomniał Ojciec Święty Franciszek w czasie wizyty 17 marca 2018 roku w San Giovanni Rotondo, jest ona „gestem miłości, jest przebywaniem z Bogiem i zanoszeniem Jemu życia świata: jest nieodzownym uczynkiem miłosierdzia co do duszy”. Papież przywołał też w swojej homilii postać św. Ojca Pio, który tak mówił do stworzonych przez siebie grup modlitewnych 5 maja 1966 roku: „To modlitwa, ta zjednoczona siła wszystkich dobrych dusz wprawia świat w ruch, odnawia sumienia, (...) leczy chorych, uświęca pracę, uwzniośla opiekę zdrowotną, daje siłę moralną (...), która szerzy Boży uśmiech i błogosławi każdą niemoc i słabość”. Natomiast w przemówieniu podczas spotkania z mieszkańcami Pietrelciny 17 marca 2018 roku Ojciec Święty powiedział: „Ojciec Pio pogrążał się zatem w modlitwie, aby coraz lepiej dostosowywać się do Bożych planów. Przy sprawowaniu Mszy św., która stanowiła centrum każdego jego dnia i pełnię jego duchowości, osiągnął wysoki stopień zjednoczenia z Panem”.

Niejako testamentem świętego z Pietrelciny są pozostawione przez niego teksty, a wśród nich modlitwa po Komunii: Pozostań ze mną, Panie, która będzie stanowić przedmiot tego opracowania. Najpierw jednak warto poznać sylwetkę św. Ojca Pio i zgłębić jego duchowość eucharystyczną, by następnie wniknąć w ewangelicznego ducha słów, które nam pozostawił jako mały traktat duchowy.

ks. Leszek SmolińskiUbogi brat, który się modli¹

Święty Ojciec Pio z Pietrelciny urodził się 25 maja 1887 roku w ubogiej i skromnej rodzinie chłopskiej. Na chrzcie otrzymał imię Franciszek, które uhonorował, idąc w ślady Biedaczyny z Asyżu. Mając prawie 16 lat, porzucił wszystko i wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, w którym przyjął imię Pio z Pietrelciny. W 1904 roku złożył śluby zakonne, a w 1910 roku został wyświęcony na kapłana w katedrze w Benewencie. Z powodu kłopotów ze zdrowiem przez kilka lat pozostawał w domu rodzinnym. W tym czasie Pan przez swe dary i nadzwyczajne łaski przygotowywał go do misji, którą miał wypełnić w klasztorze w San Giovanni Rotondo, dokąd przybył w 1916 roku.

Ojciec Pio, wierny swemu powołaniu, codziennie żył w przyjaźni z Bogiem, modlił się i starał naśladować Chrystusa – ubogiego, czystego, posłusznego. Sprawowanie Mszy Świętej i adoracja Eucharystii były źródłem jego zjednoczenia z Chrystusem i gorliwości w pracy apostolskiej. Przy ołtarzu głęboko przeżywał to, co celebrował. Lud tłumnie przybywał, by doświadczyć żarliwości jego wiary.

Dalsza część rozdziału dostępna w pełnej wersji

¹ Por. kard. José Saraiva Martins, Prośba prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych o zaliczenie Ojca Pio do grona świętych, „L’Osservatore Romano”, wyd. pol. – dalej: L’OssRom (Pl), 10-11/2002.