Wybrani i obcy. Lectio divina. 1 List św. Piotra ebook

Wstęp

Z Pismem Świętym jest jak z chodzeniem po górach. Im więcej i głębiej rozważam słowo Boże, tym widzę lepiej i dalej. Potrzeba cierpliwości i zatrzymania się. Wystarczy jeden raz zachwycić się pięknym widokiem, aby do niego wracać i za nim tęsknić.

Papież Benedykt XVI podczas kongresu z okazji 40. rocznicy ogłoszenia soborowej konstytucji Dei verbum, odnosząc się do metody lectio divina, powiedział: „Praktyka ta, jeśli będzie się ją skutecznie propagować, przyniesie w Kościele – jestem o tym przekonany – nową duchową wiosnę”. Lectio divina to praktyka czytania słowa Bożego, sięgająca początków chrześcijaństwa. Przyjmowała ona różne formy w historii Kościoła, takie jak: medytacja, rozmyślanie, namiot spotkania. Słowa Benedykta XVI stały się dla mnie inspiracją do upowszechniania lectio divina we wspólnocie Kościoła, a konkretnie w parafii, w której aktualnie posługuję. Niejednokrotnie sam doświadczyłem, jak słowo Boże jest żywe i aktualne, jak koryguje i umacnia, zaskakuje i ­zachwyca. Metoda lectio divina jest dostępna dla wszystkich wierzących. Każdy, kto pragnie zażyłości z Bożym słowem i otwiera się na działanie Ducha Świętego, może doświadczyć duchowej wiosny.

Dosłowne tłumaczenie z języka łacińskiego słów lectio divina to „Boże czytanie”. To nie ja czytam tekst Pisma Świętego, ale to Bóg mi go czyta. To jest bardzo ważne: Bóg mi czyta swoje Słowo! Bóg do mnie mówi, co oznacza, że chce budować ze mną relacje, ponieważ Mu na mnie zależy. Trafnie to zauważył św. Cyprian: „Wytrwale się módl i praktykuj «lectio divina». Kiedy modlisz się, rozmawiasz z Bogiem, kiedy czytasz, Bóg rozmawia z tobą”.

Metoda lectio divina składa się z czterech etapów: lectio, meditatio, oratio, contemplatio. Nazwy poszczególnych etapów określił w XII wieku Gwidon II, mnich z Kartuzji. Gwidon II opisał to, co sprawia w nim Słowo. Nie stworzył on metody, tylko nazwał to, co dzieje się z nim, gdy wchodzi w głębszy kontakt ze słowem Boga.

Lectio to moment strategiczny, dlatego rozpocznij od modlitwy do Ducha Świętego, współautora Pisma Świętego. Przeczytaj tekst raz, drugi, trzeci i zadaj sobie fundamentalne pytanie: co mówi Bóg? Często pytamy: co mówią o nas inni? Co powie dziś szef do mnie w pracy? itp. Czy wśród tych pytań jest pytanie: co mówi Bóg? Od dziecka uczyliśmy się opanowywać różne teksty, np. uczyliśmy się czytać ze zrozumieniem, a potem sprawdzano naszą znajomość lektury. Z Biblią jest odwrotnie – to ja muszę pozwolić, aby święty tekst mnie opanował.

W meditatio ojcowie Kościoła wyróżniają trzy fazy. Pierwsza to praca mrówki – zbieranie Słowa, które jest dla mnie dzisiaj, tu i teraz. Serce podpowie, które Słowo jest dla mnie. Ten tekst mnie poruszył, te Słowa mnie dotknęły. Druga faza to „trawienie” Słowa – ruminacio. „Trawię” Słowo, które mnie dotyka. Słowo dotarło do mnie, zaczęło mnie konfrontować. Dochodzimy do ostatniego momentu, gdzie Słowo staje się lustrem, w którym mogę zobaczyć swoją prawdziwą twarz. Ojcowie Kościoła ten moment nazywają synkryzis. Słyszymy słowo kryzis – to jest moment kryzysowy, błogosławiony, moment rozdzielenia. Słowo chce przełamać we mnie to, co stare, grzeszne, pozorne i powierzchowne.

Oratio to jest coś więcej niż modlitwa. Do tej pory Bóg mówił do mnie, teraz ja mam odpowiedzieć na Słowo, które usłyszałem. Ojcowie Kościoła mówili, że oratio to przemowa, w której zajmuję stanowisko. Jest to moment przełomowy, tutaj podejmuję decyzję, czy stanę po stronie Słowa, czy pozostanę po stronie własnych myśli i własnej wizji życia.

Contemplatio to zjednoczenie i widzenie. Zjednoczenie to trwanie przed Bogiem, czas ukojenia w Bogu. Kiedy Słowo przeszło przeze mnie, zaczynam czytać rzeczywistość oczami Boga. Zjednoczenie i widzenie. Kontemplacja to nie chodzenie dwa metry nad ziemią. Contemplatio to mocne stąpanie po ziemi, bo jestem zjednoczony z Bogiem. Contemplatio to widzenie rzeczywistości oczami Boga. Bóg swoim Słowem obmywa moje oczy. Czytanie Biblii dobrze robi na oczy.

W wyjaśnianiu poszczególnych etapów pomocą dla mnie byli: ks. Krzysztof Wons i o. Innocenzo Gargano – propagatorzy lectio divina.

Książka jest zbiorem wprowadzeń do spotkań „Wybrani i obcy. Lectio divina do Pierwszego Listu św. Piotra” organizowanych w parafii pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej (2020). W parafii odbywały się już wcześniej tego typu spotkania: „O człowieku, który chciał chodzić po wodzie. Lectio divina ze św. Piotrem” (2016-2020). Źródłem medytacji były wówczas wybrane teksty Ewangelii i Dziejów Apostolskich. Każde lectio divina uczestnicy przeżywali przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Spotkania odbywały się raz w miesiącu, a w czasie pandemii co tydzień (z wykorzystaniem transmisji internetowej).

1 P 1, 1-2Wybrani i obcy

Dostępne w wersji pełnej

1 P 1, 3-7Godność chrześcijanina

Dostępne w wersji pełnej

1 P 1, 13-25Jakość życia

Dostępne w wersji pełnej

1 P 2, 11-17Czynienie dobra

Dostępne w wersji pełnej

1 P 2, 4-10Duma

Dostępne w wersji pełnej

1 P 2, 18-25Cierpienie

Dostępne w wersji pełnej

1 P 3, 1-7Kościół domem

Dostępne w wersji pełnej

1 P 3, 13-16Nadzieja

Dostępne w wersji pełnej

1 P 4, 7-11Braterstwo

Dostępne w wersji pełnej

1 P 5, 5b-11Życie to walka

Dostępne w wersji pełnej

Bibliografia

Dostępne w wersji pełnej

Korekta Magdalena Mnikowska

Projekt okładki Roman Baran

Redakcja techniczna Artur Falkowski

Imprimi potest ks. Józef Figiel SDS, prowincjał

© 2020 Wydawnictwo SALWATOR

ISBN 978-83-7580-809-4

Wydawnictwo SALWATOR ul. św. Jacka 16, 30-364 Kraków tel. 12 260 60 80 e-mail: [email protected]

Na zlecenie Woblink

woblink.com

plik przygotowała Katarzyna Ossowska