Próba krwi i stali tom 1 Sasha

7th Heaven. Światła i neony. Klub na granicy światów.

Szara strefa między tym co legalne, a tym, co schowane na najniższych poziomach Datury. Między luksusowym światem porządnych, zaczipowanych obywateli i bezSENnych wyrzutków funkcjonujących poza systemem.

Jedyne miejsce, w którym szukająca wrażeń dziewczyna może spotkać chłopaka z półświatka.

Jedyne, w którym znikają konwenanse, a pojawiają się nowe, ekscytujące pragnienia.

Jedyne, w którym można spróbować harmali – słynnego kwiatu pustyni, źródła psychodelicznych doznań…

Kiedy Conifer, drobny łotr i oportunista, dostrzega Yararę, wyglądającą na nadzianą pannę z elit, węszy w niej łatwy łup. Nawet nie przypuszcza, w jakie kłopoty wpakuje go ta znajomość.

Wkrótce oboje będą zmuszeni uciekać przed krwiożerczym syndykatem i permanentną inwigilacją wszechobecnej sieci.

Tylko dokąd, skoro poza megalopolis nie ma życia, ekosystem upadł, a w powietrzu szaleje śmiertelny wirus? Chyba że prawda okaże się zupełnie inna…

Czy w dystopijnym świecie miłość wystarczy, aby wygrać z systemem?

Jest to powieść satyryczna o zabarwieniu humorystycznym, przekornie i swobodnie parafrazująca Apokalipsę św. Jana. Do Łęczycy przyjeżdża dziennikarz, aby zdać relację z I Przeglądu Piosenki Turystycznej „Nocnik” (2005 r.), ale odwiedza go diabeł Boruta i od tego faktu sprawy toczą się w zupełnie nieprzewidzianych kierunkach, w których rzeczywistość miesza się ze światem magicznym. Finalną kulminacją są niebiańskie zaślubiny w mieście Swedenborga oraz awantura w redakcji.

Dalsze części cyklu Pendorum V – IX opowiadają historię z perspektywy syna Anrei, który przybywa na kontynent swej matki, aby wypełnić jej przepowiednię. Jednak już na początku drogi napotyka on tajemniczą, niemą niewolnicę i od tego momentu jego misja coraz bardziej się komplikuje. Z kolei nad Pendorum zbierają się ciemne chmury, oto przybywają tu dawni, gniewni i krwawi Bogowie żądni jedynie pomsty i władzy.

Części V – IX można czytać bez znajomości wcześniejszych części cyklu.

Nieziemsko piękna Sami wiedzie spokojne i szczęśliwe życie u boku ukochanego męża Adama.

Propaganda, nadużycia władzy, konspiracja… Nawet jeśli wydarza się na odrębnej planecie, Zajdel pokazuje że tam, gdzie są ludzie, jest także i terror… Co by się działo, gdyby ludzie rzeczywiście chcieli osadzić się na innej planecie? Czy nie wymagałoby to ofiar zanim udałoby się dojść do porozumienia i ustalić nowe prawo i porządek? Być może tak właśnie zdarzyło się na planecie Ksi… ale co wydarzyło się tam naprawdę? Co działo się przez pięćdziesiąt lat, odkąd słuch o wysłanej tam ekspedycji, zaginął?

Komandor Sloth jest już stary, a połowę swojego życia przespał w biostatorze, ale mimo to postanawia rozwiązać tę zagadkę. Jeśli wyruszysz z nim, to może sam dowiesz się, cytując samego autora: „Co zaszło tam, na tajemniczej planecie Ksi, która wydawała się tak dobrze znaną, że ośmielono się wysłać na nią od razu tak wielu ludzi?”.

W tej historii przeszłość i przyszłość spotykają się ze sobą. Wydarzenia sprzed pięćdziesięciu lat sprawiają wrażenie, jakby działy się teraz, a ustrój, wprowadzony za pomocą terroru, zdaje się być niepokojąco znajomy…

W tym wydaniu mamy okazję poznać dalsze plany Autora co do losów bohaterów na planecie Ksi oraz konspekt drugiej części powieści, która ze względu na śmierć autora, nie została ukończona.

Kontynuacja Czarnej, czarnej toni – Wilcy powracają, by znów stanąć do walki. Po wydarzeniach minionej zimy Klan Nocy zaszył się w Avael. Czuwa nad Burzowym Gniewem, który balansuje na krawędzi obłędu. Tylko Sztorm spędza czas samotnie – nie może pogodzić się z tym, co go spotkało. A jednak jest Wilkiem i ciągnie go do swoich. Rozdarty między poczuciem lojalności a chęcią zemsty postanawia wyruszyć w drogę z Klanem Nocy, by zdobyć księgę, która może pomóc Buremu zerwać pakt z diabłem. Śladem Wilków podąża łotr wysłany przez inkwizytora. Diabeł pojawia się w najmniej oczekiwanych momentach, by zmącić ledwo odzyskany spokój. A Wilcy nie cofną się przed niczym, by sięgnąć po swoje. Nawet jeśli oznacza to wypowiedzenie wojny łowczym. „– Wiem, że wierzysz, że ta księga da ci odpowiedzi na wiele pytań, ale wcale nie musi tak być. – Dlaczego? Sztorm rozłożył ręce. – Księgi piszą ludzie. Może trochę mądrzejsi od nas. Ale to wciąż tylko ludzie.”