Prowincja pełna marzeń

Spis treści ebooka

• Okładka
• Strona tytułowa
• Strona redakcyjna
• Rozdział I. Zaczyna się od zmian w redakcji lokalnego tygodnika, planowaniu, wysycaniu i konieczności docenienia gospodyń domowych
• Rozdział II. O tym, że każdy powinien mieć jakąś rodzinę, a jak jej nie ma, to najważniejsi są przyjaciele. Byle byli prawdziwi
• Rozdział III. O tym, że lepiej żyć w stadzie i że kobiety muszą czasem się ze sobą spotkać, by porozmawiać o życiu. Jak smakowały Prusy Wschodnie. I że dziś na Mazurach dla wszystkich wystarczy miejsca!
• Rozdział IV. O tym, co można zrobić z tematem, leżącym na ulicy, i co by było, gdyby Kasparow pochodził z Mrągowa
• Rozdział V. O tym, że Artur jednak zna miłe słowa, ale i tak kobiety bywają dla siebie milsze i przyjaźniej nastawione
• Rozdział VI. O zgubnych skutkach przedwieczornej wiosny i mazurskich smaków ciąg dalszy
• Rozdział VII. O tym, jakie tajemnice nosi w sobie kamienica pełna szeptów. Czy przed wojną, i dlaczego, chodziło się na wagary. I jeszcze o tym, że wino pite w kwietniu może być przyczyną wielu groźnych... zdarzeń.
• Rozdział VIII. O tym, że możemy przecież różnić się pięknie, nawet swoją historią, i że wcale nie jest łatwo połączyć ze sobą dwa odległe światy. Ale przynajmniej warto się starać
• Rozdział IX. O tym, że kamienica wciąż szepcze, a wino działa. Magia Mazur też
• Rozdział X. Magia odchodzi, codzienność zostaje. A może jednak jest trochę magii również w codzienności?
• Rozdział XI. Czas na kilka wspominek z Torunia, które wyjaśnią, dlaczego Ewa zamieszkała w mieście Kopernika. Może lepiej było zostawić ogórki w domu?
• Rozdział XII. O tym, że nie ma spotkań przypadkowych i że nieprzypadkowo jesteśmy właśnie w Toruniu. Mieście dwóch narodów. Czyli dalszy ciąg zaplatania magicznych nitek
• Rozdział XIII. O powrotach do pustego domu, szukaniu pieca z mazurskich kafli, zjadaniu mazurskich pierogów i urokach bycia prowincjonalną zielarką
• Rozdział XIV ...pechowy. Bo Artur jednak coś knuje. Aha, i ktoś wciąż mnie szuka!
• Rozdział XV. Happy Birthday, Arturku! Aha, mężczyźni czasem przystojnieją
• Rozdział XVI. O łamaniu granic, szukaniu nowej ojczyzny i odwiedzinach w małym miasteczku, które mogłoby być mekką dla artystów
• Rozdział XVII. O testosteronie, który wywołuje wojny i specjalnym hormonie przyciągania do siebie różnych ludzi i historii
• Rozdział XVIII. O kwaśnicy ze skrzeczkami, fafernuchach i psiwie kozicowym, czyli o tym, że z Mazur na Kurpie tylko rzut beretem
• Rozdział XIX. O krążącym widmie bezrobocia, niespodziewanej wizycie tajemniczej Rity i desperackiej decyzji, by w odwecie podbić wschód Europy
• Rozdział XX. O drodze do Wilna i o tym, jak zostałam autobusową dziewczyną Piotra. I o tym, dlaczego Litwini się nie uśmiechają
• Rozdział XXI. O tym, że wszystko dobre, co się dobrze kończy, o kresie wileńskiej wyprawy i o tym, że nie każdy słyszy szepty kamienicy
• Rozdział XXII. O zaskakującej wiośnie, która zazieleniła Dolinę Rospudy, protestach ekologów i o tym, jak zaczynają się Suwałki
• Rozdział XXIII. O początkach lata, które odbierają siły, artystycznych wyżynach i dołkach natury miłosnej i nie tylko
• Rozdział XXIV. Jak zostaję prowincjonalną bizneswoman i dlaczego tak często sprawdza się polskie przysłowie Nosił wilk razy kilka, ponieśli i wilka
• Rozdział XXV. O tym, że nie można napierać z uczuciami, bo lud mazurski bywa uparty, gdy się go naciska
• Rozdział XXVI. O tym, że los czasem płata figle, zwłaszcza gdy chodzi o więzi międzyludzkie. I o tym, że czasem życie kończy rozpoczęte przed laty familijne scenariusze
• Rozdział XXVII. O tym, że czasem tarot ma rację, że w piwnicy też można natknąć się na polsko-niemieckie przeznaczenie i że czas poszukać męża na dobre i na złe
• Rozdział XXVIII. O tym, że życie biegnie czasem jak koń w westernie i że nawet we współczesności można odkrywać dawne Mazury. Wystarczy tylko dokładniej popatrzeć
• Rozdział XXIX. O tym, że historia Hansa zatoczyła wielkie koło i że czasem trzeba przebiec przez pół życia, żeby wrócić do punktu, z którego się wyszło
• Rozdział XXX. W którym przychodzi czas na nową miłość, która jest panaceum na wszelkie smutki
• Rozdział XXXI cały w marszu Mendelsohna

pokaż cały spis treści

ukryj recenzje