Ebook Nosowska. Piosenka musi posiadać tekst mobi,epub

y na opak, z dużym udziałem wyobraźni, tu wykorzystanej do stworzenia choćby takich linijek: ,,Udawaj że mnie kochasz/ Choćby przez zaciśnięte zęby/ Chojnie obsypuj mnie kłamstwami/ I broń Boże nie mów prawdy"). O dziwo, tego rodzaju kontrastowania nie dały przykrego wrażenia bałaganu czy rozmiękczenia przekazu. Pozwoliły za to Nosowskiej skutecznie uniknąć zawsze niebezpiecznej etykiety ,,twórcy (muzyki) środka" - niebezpiecznej dla artystycznego progresu, rzecz jasna, a nie dla wyników sprzedaży. W większym stopniu niż pierwsza płyta Milena udowodniła zdolność wokalistki do przekonującego wyrażania się dwoma głosami - głośnym i cichym, ofensywnym i chowającym się za plecami metafor. W każdym przypadku była to jednak przede wszystkim autonomiczna wypowiedź Katarzyny Nosowskiej. Sushi, trzecia solowa produkcja artystki, przyniosła ze sobą kilka niespodzianek: aż (w porównaniu z innymi albumami) cztery utwory instrumentalne, jednozdaniowy tekst-pytanie piosenki Rosz! (,,A co jeżeli kocham inaczej?"), a także anglojęzyczny, obcego autorstwa (A. Neale) Electrified. Poza tym, nie opuściła Nosowskiej ochota, by z satyrycznym zacięciem odmalować w Przebijśniegu kolejny kobiecy portret, tym razem zepsutej ,,damy modnej" (nieświadomie demaskującej się każdym kolejnym zdaniem: ,,Z zainteresowań ja wymienić mogę:/ przyrodę, urodę, modę, wygodę/ [...] Jezu, mówię wam/ ja bez wyjazdu do Indii/ dłużej rady nie dam"). Z pewnością wyróżnia się Tfu, poetycka próba zespolenia w jednym tekście dwóch motywów o niezaprzeczalnie pierwszorzędnym znaczeniu: miłości i śmierci (czy może bardziej ogólnie - końca). Próba, od razu dodam, owocująca całkiem ciekawym wynikiem. ,,Naucz więc palców swych/kształtów mych na pamięć, / abyś gdy przyjdzie czas/ bez trudu mógł rozpoznać je" - prosi kochająca kobieta, bez histerii, bo zna logikę czasu i jej niepodlegający wątpieniu charakter, o czym wspomina chwilę później słowami: ,,Noc została wymyślona/ po to żebyś mógł/ bez trudu oswajać się z ciemnością, / która wkrótce już nadejdzie". Jest też na Sushi tekst, który z dzisiejszej perspektywy wydaje mi się jakby zwiastunem poetyki, w jakiej utrzymana została kolejna płyta, czyli UniSexBlues. Konkretnie chodzi o słowa do utworu Przez S - podarowany przez doświadczonego i zaprawionego w scenicznych bojach artystę krótki poradnik, jak radzić sobie z karierą, publicznością, krytyką itp. Mnóstwo w tych wskazówkach przewrotności, nie brakuje sformułowań dosadnych, wiele przecież mówiących o nastawieniu nadawcy przekazu do omawianych kwestii. Gorzka mądrość? Może nawet coś na kształt pogardy? ,,Musisz wiedzieć, że/ Sztuka jest jak Publiczność uwierz mi/ <> lubi być" - zaczyna się właściwie ,,niewinnie", ale to tylko wstęp do wniosków naszkicowanych już znacznie grubszą kreską - ,,Publiczność uwierz mi/ Tak jak kobieta chce/ Byś odkrył jej punkt G/ I stymulował go", bo w przeciwnym razie ,,z innym pójdzie w " Głos wybrzmiewa jeszcze głośniej, gdy porada ma dotyczyć dręczącej szerokie masy artystów kwestii - jak radzić sobie z krytyką? Żaden to problem, jak się okazuje: ,,Krytyka nie bój się/ bo impotentem jest" (co w prosty sposób streszcza mechanizm obrzucania błotem za to, czego się samemu nie umie). Wspomniałem zaś o powinowactwie z UniSexBlues, bo wyczuwam w Przez S odpowiadający wielu momentom tej płyty nastrój rozczarowania obserwowaną rzeczywistością i reagowania na nią językiem daleko posuniętym w swej ciętości. Publiczność, która lubi być ,,robiona", szybko staje się bezwolnym, biernym przedmiotem, dającym sobie wszystko wmówić i dającym się łatwo sterować. Podobnym wynaturzeniom musi ulegać krytyka wpisująca się swym działaniem we wspomniany już scenariusz (nie potrafię - zazdroszczę - niszczę). Być może twierdzenie, że najciekawsze z dotychczasowo wspomnianych wątków, idei czy pomysłów składających się na solowy dorobek Nosowskiej kulminują się na płycie UniSexBlues, brzmi jak obietnica niemożliwego, ale cóż począć, jeśli to prawda? Jest na tym albumie coś niewątpliwie przyciągającego (i pociągającego) tekstowo - wieloznaczność? bezkompromisowość? oryginalność? Tego wszystkiego zapewne nie brakuje, ale kto wie, czy tajemniczego składnika, który w największym stopniu pozwala nieomylnie odróżniać teksty Nosowskiej od zmagań innych osób, szukać nie trzeba zupełnie gdzie indziej. Podsumowując fragment dotyczący płyty , zasugerowałem, że przemieszczanie się między ,,mówieniem wprost a uciekaniem w przekaz bardziej zakamuflowany" określać może cały solowy dorobek Nosowskiej. To jednak oczywiste, iż na przestrzeni lat zmieniały się proporcje w tej lirycznej mieszance, ze wskazaniem na rosnącą przewagę opcji bardziej skomplikowanej, niejednoznacznej i wymykającej s