Ebook Władza na dywaniku mobi,epub

rak­ter i umie­jęt­no­ści); -pro­mo­cji kul­tu­ry (żeby prze­ka­zy­wać dzie­dzic­two, bu­dzić wy­obraź­nię i po­trze­by es­te­tycz­ne); -roz­ryw­ki (re­kre­acja, żeby ba­wić); -in­te­gra­cji (żeby wszy­scy mie­li do­stęp do tego, co waż­ne, żeby za­po­bie­gać wy­klu­cze­niu). Po­wyż­sze funk­cje z jed­nej stro­ny po­ka­zu­ją od­po­wie­dzial­ność, jaka cią­ży na mass me­diach, z dru­giej zaś una­ocz­nia­ją, jak ogrom­ną wła­dzę funk­cjo­nal­ną (za­kła­da­ną, po­stu­lo­wa­ną przez twór­ców ra­por­tu) mają me­dia. Ocze­ki­wa­nia wzglę­dem me­diów spra­wia­ją, iż ich wła­dza w ra­mach peł­nio­nych funk­cji może po­szczy­cić się le­gi­ty­mi­za­cją, któ­rej mogą po­zaz­dro­ścić zwy­cię­skie w de­mo­kra­tycz­nych wy­bo­rach par­tie po­li­tycz­ne. Przy­glą­da­jąc się przy­wo­ła­nym funk­cjom, moż­na po­ku­sić się o na­stę­pu­ją­cą re­flek­sję. Mia­no­wi­cie, dys­funk­cjo­nal­ność mo­to­rycz­na opo­ny od­bie­ra jej wła­dzę nad tym, czy dany po­jazd ru­szy z miej­sca, czy też nie. Po pro­stu zo­sta­nie wy­mie­nio­na. W przy­pad­ku me­diów sy­tu­acja jest od pew­ne­go mo­men­tu inna. Dys­funk­cjo­nal­ność np. so­cja­li­za­cyj­na lub in­te­gra­cyj­na da­ne­go me­dium spra­wia, iż nie tra­ci ono wca­le swo­jej wła­dzy funk­cjo­nal­nej. Po pro­stu wy­ko­rzy­stu­je ją w spo­sób prze­ciw­ny od za­mie­rze­nia. Ni­czym nóż, któ­ry z przy­dat­ne­go na­rzę­dzia ku­chen­ne­go sta­je się na­rzę­dziem zbrod­ni. W tym wy­pad­ku me­dium nie so­cja­li­zu­je, nie in­te­gru­je od­bior­ców me­diów. Dzie­li ich, an­ta­go­ni­zu­je, po­głę­bia spo­ry, a tak­że po­czu­cie wy­klu­cze­nia. Ode­bra­nie wła­dzy dys­funk­cjo­nal­nej da­ne­mu me­dium wią­za­ło­by się z jego za­mknię­ciem lub też kom­plet­nym od­su­nię­ciem się od nie­go wszyst­kich użyt­kow­ni­ków, co unie­moż­li­wi­ło­by ist­nie­nie ta­kie­go ty­tu­łu lub sta­cji te­le­wi­zyj­nej. Taki sce­na­riusz jest jed­nak rzad­ko­ścią, tak więc ta­kie me­dium win­no być zwy­czaj­nie mar­gi­na­li­zo­wa­ne (bez ła­ma­nia przy tym za­sad plu­ra­li­zmu) przez sys­tem spo­łecz­ny w imię wyż­szych ce­lów, ta­kich jak in­te­gral­no­ści struk­tur spo­łecz­nych. Wła­dza jako od­dzia­ły­wa­nie Od­dzia­ły­wa­nie - zgod­nie z tym, co usta­lo­no na wcze­śniej­szych stro­nach - może sta­no­wić pe­wien, wa­run­ko­wa­ny typ wła­dzy. Otóż je­śli moż­na stwier­dzić, iż pod­miot A ma za­mie­rzo­ny wpływ na pod­miot B, to kon­sty­tu­tyw­ną ce­chą tej re­la­cji wła­dzy (mię­dzy A i B) jest rze­czy­wi­ste do­pusz­cze­nie od­dzia­ły­wa­nia pod­mio­tu A na pod­miot B przez wła­śnie pod­miot B. Wy­ni­ka z tego, że wła­dza pod­mio­tu A nad pod­mio­tem B jest opar­ta na zgo­dzie tego ostat­nie­go. Jak ta re­la­cja wła­dzy wy­glą­da w prak­ty­ce? Otóż od­bior­cy me­diów do­pusz­cza­ją me­dia do od­dzia­ły­wa­nia na nich przez ko­rzy­sta­nie z tych me­diów. Gdy­by oby­wa­tel nie włą­czył te­le­wi­zo­ra ani nie zaj­rzał do ga­ze­ty, nie stał­by się od­bior­cą tych me­diów, przez co nie do­pu­ścił­by do tego, aby te mo­gły na nie­go od­dzia­ły­wać. Od­rzu­cił­by więc wła­dzę me­diów ro­zu­mia­ną jako od­dzia­ły­wa­nie. Jed­nak­że - jak wy­ka­za­no na wcze­śniej­szych stro­nach przy oma­wia­niu zja­wi­ska me­dia­ty­za­cji - w dzi­siej­szych cza­sach od­rzu­ce­nie me­diów wią­że się z re­al­nym ry­zy­kiem po­sta­wie­nia sie­bie poza na­wias wspól­no­ty ko­mu­ni­ka­cyj­nej, któ­ra w prze­moż­ny spo­sób na­oli­wia me­cha­ni­zmy funk­cjo­no­wa­nia ca­łe­go sys­te­mu spo­łecz­ne­go. Moż­na wy­obra­zić so­bie taką sy­tu­ację, w któ­rej ja­kiś oby­wa­tel, nie ko­rzy­sta­jąc z me­diów, czer­pie klu­czo­we in­for­ma­cje o rze­czy­wi­sto­ści spo­łecz­no-po­li­tycz­nej od są­sia­da, któ­ry jest od­bior­cą me­diów, go­dząc się na ich wła­dzę w za­kre­sie od­dzia­ły­wa­nia. W tym wy­pad­ku oby­wa­tel, nie­ko­rzy­sta­ją­cy z me­diów, zga­dza się na wła­dzę me­diów, któ­ra przy­bie­ra jed­nak for­mę za­po­ży­czo­ną. War­to też pa­mię­tać, że w ta­kiej sy­tu­acji ów oby­wa­tel zgo­dził się rów­nież na inną wła­dzę, bez­po­śred­nią. Mia­no­wi­cie, wła­dzę swo­je­go są­sia­da, któ­ry wprost de­cy­du­je o tym, o czym i jak opo­wie oby­wa­te­lo­wi nie­ko­rzy­sta­ją­ce­mu z me­diów. Tak sy­tu­acja zda­je się być w dwój­na­só