Ebook Plejada oszustów mobi,epub

tylko, że każda sztuczka wymaga najważniejszej rzeczy: przedstawienia. Grę należy przedstawić w taki sposób, by ktoś, kto nie ma talentu wielkiego filozofa, nie mógł dotrzeć do istoty rzeczy. Oszukiwany patrzy i widzi przedstawienie, a nie widzi rzeczy. Jest to podstawowa zasada oszustwa. Kilka miesięcy później Lustig oszukał samego ,,człowieka z blizną", śmiertelnie niebezpiecznego Ala Capone. Przedstawił się jako osoba biorąca udział w machinacjach na Wall Street i zagwarantował podwojenie inwestycji w ciągu dwóch miesięcy. ,,Scarface" powierzył mu 50 tysięcy na zrobienie transakcji. W rzeczywistości Lustig nie miał żadnego planu, lecz chciał po prostu naciąć gangstera. Ten numer stanowił dla niego wyzwanie. Wiedział jednak, że jeżeli przepuści choćby centa z wręczonych mu pieniędzy, będzie martwy. Zrobił więc inaczej. W wyznaczonym terminie zjawił się przed obliczem padrone, wyjął 50 tysięcy dolarów i położył na biurku. Grobowym głosem wytłumaczył, że plan nie wypalił i pieniądze stracił, zarówno swoje, jak i powierzone, jednak jako człowiek honoru oddaje panu Capone resztę swych życiowych oszczędności. Capone dał się wciągnąć w tę grę. - Jest pan w tarapatach? - zapytał. Lustig uśmiechnął się niewinnie: - Muszę przyznać, że raczej tak. - Ma pan tu pięć tysięcy i proszę mi się więcej nie pokazywać na oczy - powiedział gangster. Lustig kilkakrotnie był aresztowany, ale zawsze udawało mu się wykpić małymi wyrokami. Kilkakrotnie również po prostu zwiewał. Najśmielszej ucieczki dokonał z więzienia położonego w samym sercu Manhattanu. Przebywając tam, zauważył któregoś dnia mężczyznę myjącego dużą białą szmatą okna. To nasunęło mu fantastyczny pomysł. Każdego popołudnia więźniowie odbywali na dachu budynku przewidziane prawem spacery. Przy jednej z takich okazji Lustig spytał, czy mógłby zostać w celi, ponieważ nie czuje się dobrze. Korytarze były puste, połowa klawiszy poszła na lunch, druga połowa pilnowała przechadzających się. Spod materaca wyjął linę zrobioną z prześcieradeł, których nie oddał do pralni. Otworzył drzwi celi - skąd miał klucz, nie wyjaśniono nigdy - i wyszedł do umywalni. Tam nożycami do przecinania drutu, które też nie wiadomo skąd wziął, przeciął żelazne kraty w oknie i wyszedł na zewnętrzny parapet. Paru przechodniów popatrzyło na niego, ale udawał, że myje okno. Nagle lina z prześcieradeł zsunęła się do ziemi i Lustig znalazł się na dole. Skłonił się zdumionym widzom i zniknął za najbliższym rogiem. Jak głosi stara łacińska maksyma: Raro antecedentem scelestum deseruit pede poena claudo (Nierychliwa, ale sprawiedliwa kara rzadko opuszcza uciekającego przestępcę). W grudniu 1935 roku Lustigowi powinęła się noga. Pod nazwiskiem Robert Miller został aresztowany przez FBI w związku z dystrybucją fałszywych pieniędzy. Skazano go na 20 lat więzienia. Jedenaście odsiedział w Alcatraz, gdzie za uchylanie się od płacenia podatków przetrzymywano również Ala Capone. W 1947 roku zachorował i został przeniesiony do szpitala dla więźniów federalnych w Springfield (Missouri). Tam 11 marca 1947 roku zmarł na zapalenie płuc. Hen, w odeskim PIOTR SZOPOW La belle époque to czas pomyślności, beztroski i optymizmu: przynajmniej dla tych, którzy w społecznej przestrzeni znaleźli dla siebie miejsce stosunkowo wygodne. Ludwik Pasteur ślęczący nad próbówkami, Juliusz Verne na dnie oceanu razem z kapitanem Nemo, krasomówcze oracje Wiktora Hugo z laseczką w ręku, cała impresjonistyczna W europejskich stolicach tętniło życie. Pospiesznie budowano miejskie pałace, luksusowe hotele, banki i instytucje użyteczności publicznej. Wzmagał się ruch uliczny. Stare, wąskie, zbyt ciasne szlaki komunikacyjne przebudowywano na szerokie arterie dla licznych pojazdów konnych i coraz częstszych automobili. Piotr Szopow był jednym z tych, którzy w opiewanym przez poetów i pisarzy czasie potrafili znaleźć dla siebie wygodne miejsce. To bodajże największy hochsztapler przełomu wieków grasujący w Europie i Azji. Urodził w roku 1891 w Macedonii, będącej wówczas częścią Imperium Osmańskiego. Niewiele wiadomo o jego młodych latach. W 1900 roku wyruszył do Afryki, gdzie właśnie rozgrywał się krwawy konflikt pomiędzy Wielką Brytanią a zamieszkującymi Transwal i Oranię (tereny dzisiejszej Republiki Południowej Afryki) potomkami holenderskich osadników, zwanymi Burami. Konflikt ten przeszedł do historii pod nazwą II wojny burskiej (18991902). Skłonność do awanturnictwa, intryg i przygód Piotr miał chyba we krwi, bo zaciągnął się jako ochotnik do oddziału burskich komandosów. Walczył dzielnie, ale po jednej z bitew trafił do obozu koncentracyjnego. (Przy okazji warto wspomnieć, że to właśnie Brytyjczycy jako pierwsi na świecie wpadli na pomysł