Ebook Przypadki pani Eustaszyny mobi,epub

spółwłaściciel wydawnictwa ,,Oczko", w którym dwie debiutujące współautorki wydają swoje powieści. Pani Ewa - koleżanka pani Eustaszyny, matka Ireny, która wraz z mężem Tadeuszem kupuje mazurską działkę taty Marcji. Pani Konstancja Wilmońska - właścicielka działki budowlanej w Dziekanowie Leśnym, od której Marcja nabyła tęże działkę. Pan Stanisław Szyngweld - przypadkowy przechodzień spotkany na molo w Sopocie, objaśniający paniom Eustaszynie oraz Oleńce tajniki remontu tegoż mola. Barbara Szaniawska - przyjaciółka Marcji, będąca świadkiem na jej ślubie. Pod koniec opowieści mama Jędrusia. Mąż - Damian, występujący w rozmowie telefonicznej z Marcją. Waldemar Bronowski - przyjaciel Jerzego, współtwórca jego sukcesu w zdobyciu biletów na ,,Kupca Weneckiego". Tomek Karpiniak - stolarz z firmy ,,Hebel", wykonującej budę, czyli letni domek dla suczki Marcji. Tomasz Bąkowski - uprzejmy młody człowiek, pomagający wraz z żoną naszym bohaterkom w ,,Złotych Tarasach". W tymże centrum handlowym pani Eustaszyna i pani Oleńka spotykają też pewnego okropnie źle wychowanego młodego człowieka, a w wyniku tego spotkania obie panie zawierają następnie znajomość z kelnerką i innymi gośćmi kawiarni w ,,Złotych Tarasach". Poza tym w powieści spotkamy rejestratorkę medyczną, Katarzynę Jankowską, a także chirurga z państwowej przychodni lekarskiej. Jeśli już o służbie zdrowia mowa, to występują także: siostra oddziałowa, pewna salowa, pielęgniarki oraz lekarze ze szpitala, w którym panu Eustachemu wszczepiano rozrusznik serca. Następnie: lekarka robiąca USG cioci Wini, a także pielęgniarki i lekarze ze szpitala, w którym panią Eustaszynę poddano laparoskopowemu usunięciu pęcherzyka żółciowego. Oraz lekarz wykonujący Marcji USG i ginekolog-położnik przyjmujący na świat małą Jadwigę Aleksandrę. Monika Malinowska z Wisły, Lucyna Bielska z Kraśnika Lubelskiego i pani z Towian, o nieustalonym nazwisku - współtowarzyszki pani Eustaszyny z sali szpitalnej. Oraz pan Malinowski, tata Moniki. A na samym wstępie poznajemy - panią ,,ą" oraz panią Wandzię i strażnika z Ministerstwa Zdrowia. Ponadto: pewnego stomatologa oraz panią Małgosię, pomoc stomatologiczną, zwracającą się do Swojego Dentysty dużymi literami. Występują także dwie panie z Galerii Małyszów w Wiśle. W pamięci czytelnika z pewnością zapiszą się też postacie z pierwszego spotkania literackiego stoczterdziestosześcioletniej spółki autorskiej; bibliotekarka, pani w toczku i publiczność. No i wschodząca gwiazda telewizyjnych seriali, czytająca fragmenty książki. Nie można również zapomnieć o księdzu Czesławie i dwojgu pozostałych brydżystów z parafii pani Eustaszyny. Cichym - czyli nic nie mówiącym - ale bardzo ważnym bohaterem opowieści (może nawet najważniejszym) jest pewna mazurska sosna, bez któ nie do końca wiadomo, jak potoczyłyby się losy siostrzenicy pani Eustaszyny. Pojawia się także, na chwilę - bo to wystarczy - pracownica schroniska dla zwierząt w Józefowie. I, wreszcie, choć to nie osoby, nie mogę ich pominąć - występują, aczkolwiek nie centralnie - suczka Czarna oraz trzy kotki: Burka, Trojka i Neska. To już chyba naprawdę wszyscy. Miłej lektury! Rozdział pierwszy Pani Eustaszyna z mozołem weszła po schodkach, otworzyła drzwi i ... zamarła. Przed nią kłębił się tłum ludzi różnej płci, którego średnia wieku wynosiła z pewnością około siedemdziesięciu pięciu lat. I to tylko dlatego, że ona, Eustaszyna Krzewicz-Zagórska, swoją liczbą lat tę średnią zaniżała. Tak wszystkim by mówiła, bo ile naprawdę miała tych lat, wiedziała tylko ona i uważała, że to wystarczy. Natomiast jej mąż Eustachy, niestety, miał lat trochę więcej niż ta średnia tutaj - i ostatnio czuł się nie najlepiej. Dlatego ona, dobra żona, przyszła tu, by ustalić postępowanie w tej kwestii. Tu - to znaczy do ich ,,przydziałowej" przychodni lekarskiej. Ale się nie spodziewała, że razem z nią akurat o tej samej porze przyjdzie tyle osób. To, że tylu pacjentów jest tu o każdej porze, nawet by jej do głowy nie przyszło. Pani Eustaszyna rozejrzała się na boki i raptem przeistoczyła się w bardzo niedołężną, utykającą i zgarbioną starowinkę. Podeszła do kłębiącego się - wokół jakiejś lady - tłumu ludzi. - Posuń się troszkę, moje dziecko - powiedziała do pani mniej więcej sześćdziesięciopięcioletniej, którą tak to ,,dziecko" usatysfakcjonowało, że przesunęła się posłusznie, nie omieszkując jednak zapytać uprzejmie: - A bo co? - A bo ja chcę tylko o