Ebook Borderline: Autoterapia, czyli o sprawach poważnych z solidną dawką autoironii mobi,epub,pdf

Mnóstwo w tym było emocji. Ogromna dawka przeżyć. A to wszystko zawarte w niewielkiej, króciutkiej książeczce. Anka Mrówczyńska doskonale wie jak porwać czytelnika. Jak sprawić, że standardowe ?jeszcze tylko jedna strona? powtarza się tu tak długo, aż dobrniemy do końca lektury.

Autoterapia, jak autorka wspomina na samym początku, nie jest terapią. Ta książka absolutnie nie jest poradnikiem. To spis myśli i przeżyć. Pisarka stworzyła z nich piękną opowieść. Wspaniale ukazała to, z czym na co dzień mierzą się osoby z borderline. Uwypukliła ten trud codzienności. Pokazała jak ciężka bywa rzeczywistość. Wspomniała o tym, że to co wydaje się być proste, nie dla wszystkich i nie zawsze takie jest.

Borderline: Autoterapia, czyli o sprawach poważnych z solidną dawką autoironii to książka, którą zdecydowanie można polecić nie tylko osobom z BPD czy ich bliskim, ale także wszystkim tym, którzy chcieliby zgłębić swoją wiedzę na ten temat. Nie od tej fachowej, naukowej strony pełnej badań, ale od tej zwykłej, codziennej, prawdziwej. Tu ta prawdziwość, autentyczność przebija z każdej strony. Dlatego ta lektura tak mocno chwyta za serce. Dlatego jest tak dobra. I choć prosta, momentami może nawet banalna, jest to publikacja godna polecenia, otwierająca nie tylko oczy, ale także serce. Zatem polecam z czystym sumieniem.

Warto też wspomnieć, że autorka od dawna prowadzi swoją stronę autorską, a od pewnego czasu także nowy projekt:...Autoterapia nie jest jedyną publikacją, napisała między innymi serię: Młody bóg z pętlą na szyi. Póki co nie miałam przyjemności się z nią zetknąć, ale jeśli kiedyś wpadnie w moje ręce, z pewnością podzielę się z Wami swoją opinią.

Książka pełna jednocześnie smutku i humoru, rozpaczy i nadziei... do tego napisana z wielką odwagą... Lektur na temat zaburzenia osobowości typu borderline można, przy odrobinie chęci, kilka na polskim rynku znaleźć. Lecz nie ma na nim chyba drugiej takiej, jak ta... To książka napisana z wielką odwagą, jest to bowiem swoista autobiografia. Autorka pisze tak naprawdę o sobie... o własnych emocjach, stanach, kłopotach, zachowaniach... o życiu z towarzyszącym jej na co dzień Wielkim Problemem. Książka jest pełną dystansu do samego siebie historią o podróży w głąb siebie. O próbie ZROZUMIENIA samego siebie. Czym też autorka dzieli się z wszystkimi, którzy to czytają... To dowód wielkiej odwagi. Ale i genialny pomysł na to, by dzieląc się tym wszystkim - również dla siebie samej - pomóc innym. I za to autorce należy się ogromny szacunek. Skrajne emocje... Oto istota borderline. Tak, miałem o tym nie pisać... Wspominam o tym jednak przez wzgląd na treść tej pozycji. Emocje, które miotają kimś od bandy do bandy rozłożone są tutaj na czynniki pierwsze w sposób wręcz perfekcyjny... W sposób szalenie pomocny każdemu, kogo udziałem jest ten problem - czy to z poziomu przeżyć własnych, czy też z poziomu wspierania i bycia przy tej osobie. Pani Mrówczyńska miała genialny pomysł... Dialog trzech części jednej osoby, z której jedna jest personifikacją samej istoty choroby, kolejna jej terapeutą, a trzecia świadomą istnienia chorej w swoim umyśle, racjonalną cząstką tej całości, jest po prostu świetną koncepcją... Świetną, idealnie trafiającą w punkt... Podobnie jak pomysł rozłożenia problemu na auto sesje terapeutyczne z samą sobą - sesje, z których każda poświęcona jest osobnemu elementowi życia, psychiki... codziennych przeżyć, które są jak sinusoida wiodąca od euforii i wiary we własną niezwyciężoność, aż po fazy depresji, połączone z poczuciem beznadziejności i, dużo gorszym, ciągiem własnym ku destrukcji... z braniem pod uwagę nawet najgorszych, ostatecznych rozwiązań... To szalenie trudne i bolesne kwestie. W związku z czym raz jeszcze należy się tutaj autorce wielki pokłon i szacunek - ujęła bowiem te tematy w proste ramy, dodała szczyptę ironii, humoru... czyniąc z czegoś, co może doprowadzać do łez... czyniąc z tego temat, który można do pewnego stopnia na spokojnie... przetrawić. ... Konkluzją i puentą jest to... aby się nie poddawać. Starać się walczyć - o samego siebie. Często z samym sobą. Tak, to trudne. Lecz możliwe. Ale nie w pojedynkę, co jest drugim wnioskiem po tej lekturze. Nigdy w pojedynkę... Człowiek w niczym nie jest sam. Inni wokół również w tym wszystkim są. Kiedy więc zrozumie się, że problem istnieje... to szalenie trudne dla osoby z problemem. Tak jak każda pozycja o tej tematyce, tak również ta książka nie jest dla wszystkich. Jest jednak grono odbiorców, do których powinna ona trafić. Mam nadzieję, że tak się stanie. To bardzo cenna, niespotykana lektura, napisana w sposób niesamowicie bliski dla tych, dla których jest ona przeznaczona. Oby trafiła - jeśli nie do wszystkich, to do jak największej ilości tych, do których powinna. ...

O tym, że życie bywa przewrotne, a bolesne doświadczenia można przekuć w sukces, na własnej skórze przekonała się Anka Mrówczyńska. Mając 27 lat i wstępną diagnozę pogranicznego zaburzenia osobowości, podjęła leczenie na Oddziale Dziennym Leczenia Nerwic. Obawiając się, że po raz kolejny może spróbować odebrać sobie życie, poprosiła o przeniesienie na oddział zamknięty. W trakcie blisko sześciotygodniowej hospitalizacji pisała dziennik, który wydała półtora roku później. ?Młody bóg z pętlą na szyi. Psychiatryk? okazał się sukcesem ? jest polecany przez czołowe portale i magazyny psychologiczne oraz psychiatryczne. Mrówczyńska uwierzyła, że może spełnić swoje pisarskie marzenia i nie poprzestała na debiucie.
Właśnie ukazała się jej kolejna książka: ?Borderline: Autoterapia, czyli o sprawach poważnych z solidną dawką autoironii?. Tym razem autorka pokazała, że potrafi nie tylko bardzo realistycznie opisać swoje życie wewnętrzne i ogrom cierpienia, jakiego doświadcza. Ma również ogromny dystans do siebie i swoich problemów. Cięty, autoironiczny język jednej z bohaterek ? Autorki, konstruktywnie wyraża złość na samą siebie.
Mrówczyńska porusza takie problemy, jak lęk przed bliskością, tendencje samobójcze, samookaleczenia, czy nałogi. Rozbicie dialogu wewnętrznego na kwestie trzech różnych bohaterek w sposób bardzo plastyczny ukazuje, jak trudne jest życie z zaburzeniem osobowości borderline. Z drugiej strony jednak umożliwił on wprowadzenie elementów humorystycznych. Świadomość głównych bohaterek, że są tylko postaciami powieści, pozwala im na komentowanie procesu pisania książki i rozluźnianie atmosfery podczas rozmów na trudne tematy.