Marta Paszkiewicz
Dogoterapia w pigułce
Wersja Demonstracyjna
Wydawnictwo Psychoskok
Marta Paszkiewicz
„Dogoterapia w pigułce”
Copyright © by Marta Paszkiewicz, 2017
Copyright © by Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o. 2017
Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie
może być reprodukowana, powielana i udostępniana w
jakiejkolwiek formie bez pisemnej zgody wydawcy.
Redaktor prowadząca: Wioletta Tomaszewska
Skład: Jacek Antoniewski
Projekt okładki: Jakub Kleczkowski
Korekta: Dominika Urbanik, Emilia Łazińska
Ilustracje na okładce: Jolka Knichalska
Fotografie w książce: Marta Paszkiewicz
Modelka na okładce: Vanessa Gołembiewska
ISBN: 978-83-7900-793-6
Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o.
ul. Spółdzielców 3, pok. 325, 62-510 Konin
tel. (63) 242 02 02, kom. 695-943-706
http://www.psychoskok.pl/http://wydawnictwo.psychoskok.pl/
e-mail:[email protected]
Tę książkę dedykuję
Tą książką dziękuję
Mojej drugiej połowie, Hubertowi, za nieustające wsparcie
oraz prawdziwą miłość.
Van, za ukazanie miłości do zwierząt w prawdziwym
znaczeniu tego słowa.
Dziadziusiowi, za to, że jego opiekuńczość,
empatia oraz miłość do zwierząt płyną w moich żyłach.
Tatusiowi za to, że nauczył mnie, że jeśli czegoś pragnę,
to dążąc do celu osiągnę go, czego dowodem jest ta książka.
Nazywam się Marta Paszkiewicz i jestem nauczycielką zajęć indywidualnych z języków obcych. Od 12 lat pracuję z uczniami szkół podstawowych oraz gimnazjów. Podczas zajęć często wykorzystuję elementy kynoterapii. Jestem także psychologiem zwierząt ze szczególnym uwzględnieniem tematyki gatunku psa. Należę do Polskiego Stowarzyszenia Psychologów Zwierząt. Połączenie wykształcenia pedagogicznego oraz wiedzy związanej z psami pozwala mi skutecznie wspierać edukację dzieci wykorzystując elementy dogoterapii. Na początku mojej kariery prowadziłam klasyczne, 60‑minutowe zajęcia nauki języka angielskiego oraz niemieckiego w systemie zajęć indywidualnych. Podczas zajęć w pomieszczeniu zawsze przebywała moja ukochana sunia rasy shih tzu o imieniu Maggie. Maggie była bardzo do mnie przywiązana i uwielbiała dzieci. Z resztą ze wzajemnością. Gdy po wykonaniu kilku zadań zauważałam zmęczenie ucznia, pozwalałam na kilkuminutową przerwę. Dzieci zawsze przerwę wykorzystywały na zabawę z Maggie lub przytulanie jej. Pies był zachwycony i chętnie bawił się z uczniami. Gdy zauważyłam, że któryś z moich uczniów jest zdenerwowany lub smutny, również pozwalałam na chwilę odprężenia z psem. W przeciągu paru tygodni przetestowałam tą metodę na większości moich uczniów. Wnioski były jednoznaczne. Chwila oderwania dziecka od pracy i towarzystwa w tym czasie psa potrafi naładować dziecko pozytywną energią, co owocuje świetną współpracą podczas pozostałej części zajęć. Efekty metody kilkuminutowego towarzystwa psa był na tyle zaskakujące, że zaczęli zgłaszać się do mnie rodzice dzieci z nadpobudliwością, syndromem Tourette’e, lękami czy mutyzmem wybiórczym. Najistotniejszy przypadek w mojej dotychczasowej pracy stanowiła dziewczynka cierpiąca na mutyzm wybiórczy. Rozmawiała tylko z wybranymi osobami (mama, tata, siostra, wuja) w wybranych miejscach (głównie w domu). Maggie była mostem łączącym dziewczynkę i mnie. Zasługa mojej suczki była olbrzymia. Poprzez współpracę, cierpliwość i czas dziewczynka otworzyła się przede mną i zaczęła mówić. Na początku pojedyncze słowa, w późniejszym czasie zaś całe zdania. Teraz dziewczynka rozmawia ze mną normalnie, jak każde inne dziecko i jest moją ulubioną uczennicą. Wiem, że bez Maggie nie udałoby się tego osiągnąć. Od osiągnięcia postawionego celu w przypadku powyższej dziewczynki wiem, że nie ma rzeczy niemożliwych. Trzeba włożyć dużo pracy i serduszka, a zawsze można osiągnąć to na czym nam zależy. W mojej pracy zależy mi na idealnej harmonii na linii nauczyciel-dziecko-pies. Jak na razie osiągam ją dzięki Maggie… od której wszystko się zaczęło…
WSTĘP
Celem książki było przedstawienie funkcjonowania psów jako terapeutów. Pies jako stworzenie żywe posiada wiele cech wspólnych z człowiekiem. Niekiedy psy są najlepszymi przyjaciółmi ludzi. Wielu spośród nas może nawet nie zdawać sobie sprawy z tego, w jaki sposób można pozytywnie „wykorzystać” zwierzęta, wdrażając je w nasze życie.
Od wielu lat na świecie, od niedawna zaś w Polsce stosowane są zajęcia dogoterapii, inaczej zwanej kynoterapią. Zajęcia te opierają się głównie na obecności psa podczas terapii. Jest to wspomagający element terapeutyczny w rehabilitacji dzieci z wieloma schorzeniami czy wadami. Można zarówno stosować dogoterapię wśród dzieci z autyzmem, zespołem Downa czy też zaburzeniami mowy. Już sama obecność psa sprawia, iż dziecko staje się bardziej śmiałe oraz otwarte. Pies rozluźnia atmosferę oraz dodaje zajęciom humoru. Sami zadajmy sobie pytanie: „Czy dziecko z zaburzeniami ruchowymi chętniej wyciągnie dłonie do terapeuty czy do merdającego ogonem psa? ” Myślę, że odpowiedź jest jasna. Również stereotyp mówi nam o tym, iż dziecko mieszkające w domu, gdzie jest pies, wychowuje się inaczej aniżeli dziecko nie mające kontaktu ze zwierzęciem. Psy wykorzystywane podczas kynoterapii są specjalnie szkolone i posiadają określone cechy.
Na podstawie materiałów zebranych do przygotowania niniejszej książki, śmiało można powiedzieć, że zwiększająca się liczba zajęć z udziałem psów na całym świecie jest olbrzymim sukcesem, a postępy w rehabilitacji oraz uśmiechy na twarzach dzieci egzystują jako spektakularny przejaw sukcesu w tej dziedzinie.
I. TERAPIA ZAJĘCIOWA
1. Terapia
Terapia zajęciowa to rodzaj psychoterapii, mającej na celu uaktywnić pacjenta poprzez wykonywanie określonych czynności, które także mają charakter usprawniania psychicznego jak również fizycznego. Terapia zajęciowa stosowana jest w zakładach terapii zajęciowej, szkołach czy stowarzyszeniach. Mogą uczestniczyć w niej osoby z różnymi dysfunkcjami, typu autyzm, zespół Downa, syndrom Touretee’a, zaburzeniami mowy, słuchu oraz problemami ruchowymi. Terapia może być grupowa, kiedy występuje kilkoro pacjentów bądź też indywidualna, kiedy jest tylko pacjent i terapeuta. Badania dowodzą, iż lepsze rezultaty osiągają pacjenci indywidualni.
2. Animaloterapia
2.1. Terminologia animaloterapii
Zwierzęta wpływają w pozytywny sposób na zdrowie zarówno psychiczne jak i fizyczne człowieka. Pomagają w nawiązywaniu kontaktów międzyludzkich, wspierają w samotności i bólu, redukują stres.[1]
Aniamaloterapia, inaczej zwana zooterapią, to leczenie z pomocą zwierząt [2]. Jest to metoda wspomagająca rehabilitację oraz leczenie osób cierpiących na niepełnosprawność. Ten sposób leczenia jest ściśle dostosowany do indywidualnych potrzeb określonej jednostki, uczestniczącej w zajęciach animaloterapii. To, że zwierzę jest na zajęciach obok osoby niepełnosprawnej, sprawia, iż dana osoba pozbywa się dawki stresu, zaczyna się uspokajać, relaksować, odprężać. Staje się tak poprzez to, że zwierzęta posiadają w sobie ciepło, spokój, pozytywne usposobienie jak również chęć współpracy z każdym człowiekiem bez względu na płeć, rasę, wiek czy poziom niepełnosprawności. Obecność zwierząt na zajęciach sprawia, iż pacjenci stają się bardziej otwarci na wykonywane ćwiczenia i łatwiej można z nimi nawiązać kontakt.
Animaloterapia stymuluje rozwój zmysłów (słuchu, wzroku, dotyku, węchu). Poszerza również umiejętności werbalne i wpływa pozytywnie na układ ruchowy pacjenta.[3]
2.2. Do kogo skierowane są zajęcia z udziałem zwierząt?
Zajęcia zooterapii skierowane są do wszystkich – zarówno ludzi zdrowych jak i niepełnosprawnych pod względem fizycznym, z deficytami w sferze umysłowej oraz emocjonalnej. Najczęstsze przypadki kierowania dzieci na zajęcia animaloterapii:
- nadpobudliwość ruchowa (ADHD),
- zespół Downa,
- dziecięce porażenie mózgowe,
- autyzm,
- niestabilność emocjonalna,
- opóźnienie umysłowe,
- zanik mięśni.[4]
2.3. Podział animaloterapii
Animaloterapia dzieli się ze względu na gatunek zwierząt wykorzystywany do wspomagania leczenia oraz rehabilitacji.
2.3.1. Dogoterapia
To terapia kontaktowa z udziałem psa, który powinien być specjalnie wyszkolony, oraz terapeuty uczestniczącego w zajęciach.
2.3.2. Felinoterapia
To terapia z udziałem kotów, których obecność na zajęciach wpływa bardzo uspokajająco na pacjenta.
2.3.3. Hipoterapia
To zajęcia terapeutyczne z udziałem konia oraz jazdą konną, które mają na celu usprawnienie psychoruchowe dziecka.[5]
2.3.4. Delfinoterapia
To terapia z udziałem delfinów, która odbywa się w wodzie. Chore dzieci mogą pływać z delfinami i terapeutą, bądź też jeśli są bardziej odważne, mogą same pływać z delfinami, lecz pod nadzorem terapeuty.[6]
Terapia z udziałem delfinów polega na zabawach dzieci z delfinami, podczas których ultradźwięki emitowane przez delfiny przenikają przez tkanki ludzkie. Owe ultradźwięki regenerują zniszczone czy uszkodzone komórki. Obecność delfinów powoduje zmniejszenie uczucia bólu oraz sprzyja wydzielaniu hormonów.[7]
2.3.5. Pet therapy
To zajęcia terapeutyczne z udziałem różnych zwierząt, takich jak: chomiki, króliki, świnki morskie, ptaki, płazy oraz gady [8].
Nie są to zajęcia tak bardzo popularne jak dogoterapia, felinoterapia, hipoterapia czy delfinoterapia.
II. TERAPIA Z UDZIAŁEM PSA
3. Dogoterapia
3.1. Ustalenie terminologiczne pojęcia dogoterapia
Dogoterapia to jeden z rodzajów zooterapii (zwanej także animaloterapią), w której wykorzystywana jest rehabilitacja z udziałem zwierząt [9].
Dogoterapia wykorzystuje psa w celu rewalidacji osób chorych. Głównym celem jest poprawa zdrowia osoby chorej. Terapię z udziałem psa powinno dostosowywać się do indywidualnych potrzeb oraz możliwości pacjenta.[10]
Dogoterapia nazywana jest także terapią kontaktową bądź też kynologiczną.[11]
Terapia kontaktowa z udziałem psa wykorzystywana jest najczęściej w leczeniu urazów rdzenia kręgowego, przy uszkodzeniach słuchu, wzroku, mózgu, w chorobach układu oddechowego, krwionośnego, przy urazach natury psychicznej, depresjach, zaniku mięśni, autyzmie, porażeniu mózgowym i wielu innych. Oprócz tego dogoterapia sprzyja osobom samotnym. [12]
Poza tym terapia z udziałem psów sprzyja resocjalizacji. Prowadzi do wykształcenia takich cech, jak odpowiedzialność, opiekuńczość, sumienność czy empatia. Rozwija umiejętności prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie oraz kształtuje charakter ludzki. Wzmacnia poczucie własnej wartości jak również sprzyja koncentracji uwagi i przełamaniu bariery lęku i strachu.[13]
Pies uczestniczący w zajęciach dogoterapii powinien być zdrowym zwierzęciem, będącym pod stałą opieką weterynaryjną. Musi mieć ukształtowany charakter, posiadający następujące cechy: cierpliwość, równowaga emocjonalna, tolerancja, chęć współpracy, łagodność, pozytywne nastawienie do ludzi. Pies-terapeuta powinien być pewny siebie, jednakże przy wyborze takiego psa należy kierować się tym, aby nie był on dominujący. Powinien posiadać książeczkę zdrowia z aktualnymi szczepieniami. Musi on odbyć specjalistyczny kurs na psa terapeutę i szkołę posłuszeństwa. Podstawowym założeniem terapii kontaktowej z udziałem psa jest nawiązanie więzi psychicznej pomiędzy nim a dzieckiem. Kynoterapia to również ćwiczenia, gry oraz zabawy, uwzględniające sprawność ruchową dziecka.[14]
Pomiędzy zajęciami kynoterapii dziecko może także uzupełniać kolorowanki oraz rysować obrazki przedstawiające psy, co jest umileniem zajęć terapeutycznych.[15]
W Stanach Zjednoczonych Ameryki wśród mieszkańców domów spokojnej starości przeprowadzone zostały badania, uwzględniające obecność psa w domach seniora. Mieszkańcy domów spokojnej starości opiekowali się psami, które im przydzielono. Osobom tym obniżyło się ciśnienie krwi, zmniejszył się poziom agresji. Wzrosło z kolei poczucie bezpieczeństwa.
[1] Franczyk A., Krajewska K., Skorupa J., Animaloterapia, Kraków 2008, s.21.
[2] Zych A.A., Leksykon gerontologii, Kraków 2007, s.43.
[3] Pisula E., Danielewicz D., Wybrane formy terapii i rehabilitacji osób z autyzmem, Kraków 2010, s.28-29.
[4] Tamże, s. 28..
[5] Tamże, s. 22.
[6] PRZYJACIEL Fundacja Pomocy Osobom Niepełnosprawnym,
Czy zwierzęta potrafią leczyć?, Warszawa 2008, s.115.
[7] Tamże, s. 119..
[8] Franczyk A., Krajewska K., Skorupa J., dz. cyt., s.22.
[9] Zych A. A., dz. cyt.,, s. 43.
[10]Opieka, Wychowanie, Terapia, Warszawa nr 3-4/2007.
[11] Baum E., Terapia zajęciowa, , Warszawa 2009,s.54.
[12] Zych A. A., dz. cyt., s. 43.
[13]Opieka, Wychowanie, Terapia, Warszawa nr 3-4/2007.
[14] Zych A. A., dz. cyt. ,s .43.
[15]Wychowanie w Przedszkolu - czasopismo dla nauczycieli, 2/2008.
Koniec Wersji Demonstracyjnej
Dziękujemy za skorzystanie z oferty naszego wydawnictwa i życzymy miło spędzonych chwil przy kolejnych naszych publikacjach.
Wydawnictwo Psychoskok
