Dźwięki duszy

O dwóch chłopakach, którzy, choć dzieli ich wszystko, muszą nagle zamieszkać pod jednym dachem Felipe nie może się doczekać wakacyjnej przerwy. Wreszcie będzie mógł spędzić trochę czasu z dala od szkoły i prześladujących go kolegów. Jednak wymarzony plan - spokój, cisza, czytanie i maraton filmów na Netflixie - musi ulec zmianie. Mama informuje go, że na ponad dwa tygodnie zamieszka u nich - a dokładnie w pokoju Felipe - Caio, młody sąsiad, którego rodzice wybierają się w podróż.
Chłopak wpada w rozpacz, bo Caio był jego pierwszą dziecięcą miłością i istnieje całkiem spore prawdopodobieństwo, że to uczucie nie minęło do dziś. Felipe nie ma najmniejszego pojęcia, jak się zachować wobec sąsiada. Piętnaście wspólnych dni przyniesie burzę uczuć, która zmusi nastolatka do zmierzenia się ze wszystkimi problemami, o których starał się do tej pory nawet nie myśleć.
Nie odłożyłam aż do końca, śmiałam się głośno i trzymałam kciuki, żeby Felipe poszedł za głosem serca. Kocham tę książkę! Rainbow Rowell, autorka bestsellera Eleonora i Park Martins doskonale odmalował magię pierwszej miłości i moc, płynącą z bycia tym, kim się naprawdę jest. Rachel Lippincott, współautorka Trzech kroków od siebie

Tedros na razie zdołał uniknąć śmierci i odkrył znaczenie prześladujących go we śnie słów króla Artura. Nadal jednak może liczyć tylko na garstkę najwierniejszych sprzymierzeńców i na swoją księżniczkę. Natomiast Wąż ma po swojej stronie całą Puszczę, a niedługo poślubi Sofię i stanie się Jedynym Prawdziwym Królem, zdolnym jednym pociągnięciem pióra zmieniać ludzkie losy. Wydaje się jednak, że Artur przewidział taki rozwój wydarzeń… Ale jak to możliwe, skoro nie był wieszczem? Jaką tajemnicę skrywał i jaką tajemnicę skrywa przeszłość Rhiana i Japeta? Czy te odpowiedzi uda się odnaleźć na czas?

W szóstej i ostatniej odsłonie bestellerowej opowieści o Akademii Dobra i Zła ważą się losy korony Kamelotu – a także całej Bezkresnej Puszczy. Co kryje się za Dobrem i Złem? Co może czekać za szczęśliwym zakończeniem? Historia Sofii i Agaty zmierza do dramatycznego finału. Przygotujcie się na koniec, jakiego jeszcze nie było.

Kiedy dowiesz się, kim jesteś, już nic nie będzie takie, jak wcześniej!

To już koniec. Czas zmierzyć się z ostatnią Próbą śmierci. Do jakiego Domu będę należeć? Czy wystarczy mi sił, żeby stawić czoła nekromantom, wypełzającym spod ziemi zombie i niecnej intrydze uknutej przez tajemniczych zabójców? Droga na szczyt będzie wyboista, ale nie poddam się bez walki!

Każda z prób była wyzwaniem, które sprawiło, że wśród moich potencjalnych wrogów znalazłam przyjaciół. Nie spodziewałam się, że zamiast mroku odnajdę prawdziwy dom, przyjaciela sprzed lat i nadzieję. A jednak! Tylko jest coś jeszcze – coś tajemniczego. Coś we mnie. Nie wiem, co to jest, ale czuję, że mam do odegrania rolę ważniejszą, niż mi się wydaje. Muszę znaleźć odpowiedź na jeszcze jedno pytanie: co to znaczy być prawdziwie wyjątkową?

Wyjątkowa seria audiobooków prezentująca przygody i perypetie Ani z Zielonego Wzgórza, postaci dzięki której Lucy Maud Montgomery stała się pisarką znaną na całym świecie. Kolejne wydania, wznowienia i filmy wciąż powstają i są nieustannie czytane przez nowe pokolenia fanów rudowłosej Ani."Dolina Tęczy" – to siódmy tom przygód Ani z Zielonego Wzgórza, która od dzieciństwa marzyła o założeniu dużej rodziny. Nasza bohaterka ma teraz 41 lat, a od 15 lat jest żoną Gilberta Blythe’a. Wychowują sześcioro dzieci: Jakuba Mateusza, Waltera, Anię Dianę, Shirley i Bertę. Ich ulubionym miejscem zabaw jest Dolina Tęczy – stąd tytuł powieści. Do miejscowości przybywa nowa postać – owdowiały pastor, który zamieszka niedaleko domu Ani i Gilberta. Jego niesforne pociechy szybko zaprzyjaźniają się z dziećmi Blythe’ów – będzie to przyczyną wielu zwrotów akcji, nieporozumień i przygód. Inna bohaterka tej części, pani Kornelia, adoptuje dziewczynkę, co staje się ważnym wydarzeniem z życia wioski. W czym mała Mary Vance przypomina Anię? Tego nie zdradzimy, posłuchajcie sami… Powieść Lucy Maud Montgomery nie mogła obyć się bez wątku miłosnego. W tej części miłosne perypetie dotyczą pastora Mereditha i Rozalii West. Trzeba przyznać, że powieść jest niezwykle dynamiczna i obfituje w wiele humorystycznych i wzruszających sytuacji.

Antygona jest antyczną tragedią napisaną przez Sofoklesa około 440 roku p.n.e. należącą do kanonu literatury światowej. Akcja tragedii rozgrywa się w Tebach w czasach mitycznych. Po śmierci Edypa, dwaj bracia z królewskiego rodu, Eteokles i Polinejkes, toczą walkę o objęcie tronu, w wyniku której obaj giną. Władcą zostaje ich wuj Kreon, który uznaje Polinejkesa za zdrajcę i zakazuje wyprawienia mu pogrzebu. Decyzja Kreona, racjonalna politycznie, stawia członków rodu królewskiego przed wyborami, które muszą mieć dla nich tragiczne konsekwencje. Antygona, siostra Polinejkesa, łamie zakaz Kreona, by zgodnie z prawem boskim zorganizować pochówek brata. Czyn Antygony zmusza Kreona do skazania jej na śmierć za nieposłuszeństwo wobec wydanego przez siebie nakazu. Na wieść o śmierci pięknej księżniczki zamurowanej w grobowcu syn Kreona, Hajmon, popełnia samobójstwo, co z kolei doprowadza do samobójczego czynu jego matkę, królową Eurydykę. W ten sposób, zgodnie z zasadą antycznej tragedii, decyzja Kreona stawia jego najbliższych przed nierozwiązywalnymi po ludzku problemami, a jego samego doprowadza w konsekwencji do utraty rodziny i do głębokiego poczucia winy.
Lektura gimnazjalna i licealna

Aurelia była rozwydrzoną nastolatką chcącą samodzielnie podejmować ważne decyzje dotyczące jej życia. Niestety niedoświadczona jeszcze przez los, swoimi postanowieniami doprowadza to szeregu kłopotów, które napotkały jej rodzinę. W obliczu tragedii rodzinnej Dziewczyna musiała stawić czoła przeciwnościom i stać się dorosłą, dojrzałą kobietą, która potrafi zadbać o przyszłość swojej siostry i odnalezienie zaginionych na pustkowiu Australii rodziców. W końcu gdy rodzina znów jest razem Główna Bohaterka znowu musi się zmierzyć z konsekwencjami swojej pewności siebie.

Opowieść jest skierowana nie tylko do młodych kobiet, ale wszystkich, którzy utożsamiają się z Aurelią i wiedzą, jak ciężko bywa, gdy na skutek zbytniej pewności siebie popełniane są błędy. Ratowanie sytuacji, czy też naprawianie szkód, które powstały na skutek własnej irracjonalności jest mozolne i bardzo trudne, niekiedy nawet niemożliwe. Wiele osób wkraczając w ten jakże trudny wiek dorosłości, czuje się na tyle dojrzałymi i mądrymi, by podejmować każde, nawet te najtrudniejsze decyzje w życiu, nie do końca licząc się z konsekwencjami swoich wyborów. Życie rzuca nam kłody pod nogi, nie zawsze zważając na to, czy damy sobie radę i podołamy wyzwaniu, czy też nie. To co spotyka bohaterkę książki, to są właśnie rezultaty jej nie zawsze właściwych wyborów. Napisałam tą książkę mając na celu głównie jej morał, który stanowi niejako tło całej rozgrywającej się na pierwszym planie historii. Nastolatka miała dość trudny początek. Gdy była dwuletnim dzieckiem, jej rodzice w dość nieprzyjemnej atmosferze rozwiedli się, po czym ojciec wyjechał na drogi kraniec świata, by ratować człekokształtne, co było jego życiowym celem. Matka dziewczyny musiała ułożyć sobie życie na nowo. Przez to wszyscy traktowali Aurelię ulgowo. Ta historia jest też
6
trochę o mnie, mi też czasem zdarza się być kimś, kim w ogóle nie jestem, wiem jak ciężko jest potem zmagać się z konsekwencjami swoich nie do końca przemyślanych decyzji. Każdy z nas chce być uważany za mądrzejszego, lepszego niż jest w rzeczywistości. Bohaterka tej książki nie dojrzała jeszcze do podejmowania słusznych wyborów, dotyczących jej przyszłości, przez co doprowadziła do problemów, które sama musiała rozwiązać. Jest to historia z morałem, który ma na celu pokazać nam jak łatwo popełniać błędy i jak ciężko jest potem żyć ze świadomością, że już raczej nie da się tego całkiem naprawić. Zapewne wielu z was po przeczytaniu tej książki utożsami się z Aurelią, ponieważ wszyscy wiemy jak to jest popełniać błędy młodości, jak niefortunne zdarzenia wywołane przez nas samych, potrafią nam utrudnić i tak już niezbyt łatwe życie. Dziewczyna nigdy nie zastanawiała się nad swoimi poczynaniami, zawsze uważała że to co robi jest słuszne tylko dla tego iż uważała się za mądrzejszą i dojrzalszą niż jest: „Wyprowadzam się, jestem już dorosła, więc mi wolno”. Konfrontacja z rzeczywistością okazała się dla niej trudnym wyzwaniem, z którym musiała się zmagać. Jej historia jest tylko przykładem naszych życiowych rozterek i kłopotów.